Organistablaðið - 01.12.1976, Síða 9

ORGEL TIL HLJÓMLEIKAITALDS
Af og til gerist það að erlendir stórmeistarar i orgelleik sækja
okkur heim í þeim tilgangi að sýna okkur listir sínar og leyfa okkur
að njóta til fullnustu tónlistar, sem samin hefur verið fyrir orgel,
þetta hljóðfæri, sem nefnt hefur verið Drottning hljóðfæranna.
Af þeirn gestum erlendum sem hafa sótt okkur heim upp á síð-
kastið eru mér minnisstæðaslir þeir Fernando Germani, Michael
Schneider og Bohumil Plánský.
Það mætti ætla að slíkar heimsóknir væru mikill hvalreki íslensku
kirkjutónlistarlífi og það væru þær vissulega, ef sú staðreynd lægi
ekki fyrir að hér á landi finnast fá orgel, sem boðleg eru slikum
rnönnum og allra síst á Reykjavikursvæðinu.
Á höfuðborgarsvæðinu fyrirfinnst ekki eitt einasta hljóðfæri til
hljómleik.ahalds, sem boðlegt cr svo stórum nöfnum, sem að framan
eru nefnd.
Hvað myndu frægir píanóleikarar heimsins segja ef þeim væri
boðið að halda hljómleika hér á landi og væru settir við hljóðfæri á
borð við orgel Dómkirkjunnar i Reykjavík svo dæmi sé nefnt.
Það er til mikillar vansæmdar að ekki skuli vera til þó ekki væri
nema eitt hljóðfæri á höfuðborgarsvæðinu, sem boðlegt væri hverj-
um sem er til hljómleikahalds. Við skulum vona að úr þeirri þörf
verði bætt og það fyrr en seinna.
Á Norréena kirkjutónlistarmótinu, sem haldið var hér á landi 1970,
voru hin lélegu orgel mikill þröskuldur í vegi tónleikahaldsins og
gestir okkar kvörtuðu sáran. Sama varð uppi á teningnum á Nor-
rænu tónlistardögunum, sem haldnir voru í Reykjavík sl. sumar.
Við þurfum að eignast gott orgel, ca. 40—50 radda, orgel í háum
gæðaflokki, til þess að geta kinnroðalaust boðið til okkar hvaða orgel-
leikurum sem er til hljómleikahalds. Á meðan það orgel er ókomið
nýtast þessar heimsóknir engan veginn eins og efni standa til.
G.J.
ORGANISTABLAÐIÐ 9