Morgunblaðið - 07.12.2009, Side 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. DESEMBER 2009
styrk til að bugast ekki í átök-
unum við hinn skæða sjúkdóm sem
að lokum hafði betur. Ég vil trúa
því að þú sért á þeim stað þar sem
kærleikurinn einn ríkir. Þú bentir
á að kærleikur er ekki bara orðin
ein, heldur líka verk, viðmót, fram-
koma, við fólk, við einstaklinga.
Kærleikur er eitthvað sem birtist í
verki.
Vegir skiptast – allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdags kveðja,
öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt sem keðja,
krossför ein með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið
stórt og smátt er saman bundið.
(Einar Ben.)
Hvíl í friði.
Þinn,
Hörður.
Það er óraunverulegt að hugsa
til þess að pabbi minn sé farinn frá
okkur. Við sem áttum eftir að gera
svo mikið og njóta lífsins í samein-
ingu. En ég er þakklátur fyrir all-
an þann tíma sem við áttum saman
og er mjög stoltur af því að vera
sonur hans. Enda auðvelt mál að
vera stoltur af þeim manni sem
pabbi hafði að geyma, þessum
yndislega, góða og trausta föður.
Pabbi tókst á við veikindi sín af
sama æðruleysi og hann fór í
gegnum lífið sjálft og með því jafn-
aðargeði sem einkenndi hann. Með
mömmu styrka við hlið sér hélt
hann sjálfstæði sínu fram á síðustu
stund og sýndi okkur sem stóðum
honum næst þann mikla styrk og
kraft sem hann bjó yfir.
Þegar maður hugsar til baka
flæða minningarnar um huga
manns. Ég er þakklátur fyrir það
sterka samband sem við bræðurnir
áttum við pabba og allar þær
hversdagslegu stundir sem fylla líf
manns gleði. Alla tíð var hann
duglegur að fara með okkur á fót-
boltaleiki og áttum við ófáar
stundirnar saman á vellinum,
pabbi minn KR-ingurinn, bróðir
minn Valsarinn og ég, Framarinn.
Við héldum þessari hefð okkar við
alla tíð og þrátt fyrir veikindi sín,
undangengin tvö sumur, sótti
pabbi ófáa kappleikina með okkur
bræðrum.
Í uppvexti okkar bræðra þurfti
pabbi alltaf að vita hvar maður var
niðurkominn. Ófáar stundirnar sat
hann við símann og hringdi út
vinalistann til að leita að okkur.
Þetta var ekki vinsælt hjá manni á
þessum tíma en í dag er ég þakk-
látur fyrir þá væntumþykju sem
þetta sýnir. Það var að sjálfsögðu
bara góður hugur sem fylgdi þess-
um úthringingum pabba.
Pabbi var ekki upptekinn af ver-
aldlegum gæðum og lagði þeim
mun meira upp úr kærleika og
öðrum hugðarefnum sínum. Hann
lagði sig fram við að virða náung-
ann, dæmdi fólk ekki fyrirfram og
kom eins fram við alla. Pabbi
sýndi öðrum sömu virðingu og
hann bar fyrir lífinu sjálfu. Hann
lifði lífinu lifandi og naut lífsins
fram í fingurgóma með mömmu
mína sér við hlið og fjölskylduna,
vini sína og félaga í kringum sig.
Elsku pabbi, með mér mun
minning þín lifa og í gegnum
minningarnar munu barnabörnin
fá að kynnast þér og virða þig.
Passaðu hana Rósu mína.
Haukur.
Rétt í þann mund er aðventan
gekk í garð kvaddi tengdapabbi
minn þetta líf. Baráttu hans við
krabbameinið var lokið. Eftir erf-
iða nótt tók við bjartur og fallegur
dagur og þótt söknuðurinn væri
mikill var gott að vita til þess að
Agnar var farinn á góðan stað og
laus við þjáningar sínar.
Agnar var einstaklega ljúfur og
góður maður og hafði góða nær-
veru. Hann var mikill húmoristi,
laumaði einhverjum brandara inn í
samræðurnar eða kom með hnytt-
in tilsvör og glotti þá út í annað.
Hann var einstaklega bóngóður og
alltaf tilbúinn að gera hvað sem er
fyrir fólkið sitt.
Fjölskyldan var það mikilvæg-
asta í lífi tengdapabba og sýndi
hann það í daglegum samskiptum
sínum. Hann vildi heyra í strákun-
um sínum daglega, bara rétt að
vita hvernig þeir hefðu það og
hvort allt væri í lagi. Þá var hann í
mjög góðu sambandi við móður
sína og systur og föðurfjölskyldu
sína í Bandaríkjunum.
Mér fannst alltaf svo frábært
hvað Agnar var ótrúlega róman-
tískur og hugulsamur. Ég dáðist
oft að því hvað hann var sætur við
hana Gunnu sína, hvort sem var á
jólum, afmælum og við hversdags-
leg tækifæri. Gott dæmi um hug-
ulsemi Agnars er það þegar við
Haukur höfðum verið par í eitt ár
og fórum út að borða af því tilefni.
Á borðinu okkar á veitingastaðn-
um beið okkar blómvöndur frá
tengdapabba. Svona var Agnar –
alltaf að leita leiða til að gleðja
fólkið í kringum sig.
Afabörnin voru augasteinar
Agnars og hann var ótrúlega stolt-
ur af þeim og einstaklega góður
afi. Það var frábært að fylgjast
með honum með börnunum og
augljóst að þau gáfu honum mikla
gleði. Mér finnst einna erfiðast að
sætta mig við að börnin mín hafi
ekki fengið lengri tíma með hon-
um. Við foreldrar þeirra verðum
dugleg að segja þeim frá Adda afa
og halda minningu hans lifandi.
Kolbrún.
Bróðir minn og einn minn besti
vinur, Agnar Þór Hjartar, er lát-
inn langt um aldur fram eftir
harða baráttu við illvígan sjúkdóm
sem að lokum lagði hann að velli.
Með sínum innri styrk, skynsemi
og einstöku jafnaðargeði tókst
hann á við örlög sín hugrakkur og
sterkur. Oft hefur mér fundist tím-
inn naumt skammtaður í þessari
jarðvist en sjaldan eins og nú.
Agnar var einn af þeim mönnum
sem auðga líf samferðafólks síns
og gefa af sér til allra þeirra sem
þeir umgangast. Heiðarleiki og
traust einkenndi hann og allt það
sem hann tók sér fyrir hendur eins
og við samferðafólk hans þekkjum
svo vel og nutum góðs af í ríkum
mæli.
Margs er að minnast, margs er
að sakna. Agnar hefur alla tíð ver-
ið samofinn tilveru minni, stóri
bróðir sem ég gat alltaf treyst á.
Við heyrðumst í hverri viku og oft
daglega og setningar eins og „hæ
stelpan mín hvernig hefurðu það,
langaði bara svo aðeins að heyra í
þér“ munu fylgja mér alla tíð þótt
samtölin verði ekki fleiri. Fyrsta
starfið mitt, fyrsti bíllinn minn,
fyrsta bílaviðgerðin, fyrsta heim-
ilið mitt og svo mætti lengi telja,
alltaf var Agnar nærri, boðinn og
búinn að hjálpa litlu systur þegar
á þurfti að halda. Þegar á leið og
börnin mín komu til sögunnar
reyndist hann þeim frábær frændi
og hringdi kvölds og morgna þeg-
ar veikindi voru á bænum til að at-
huga hvernig við hefðum það.
Umhyggjusemin var honum í
blóð borin, móðir okkar Birna, eig-
inkona hans Guðrún og synirnir
Hörður og Haukur skiptu hann
öllu máli og nú höfðu tengdadótt-
irin Kolbrún og afabörnin Sigurrós
og Vilhjálmur bæst í þann hóp.
Hann ræddi um fólkið sitt með
stolti og virðingu og var svo þakk-
látur fyrir að eiga þennan glæsi-
lega hóp.
Elsku mamma mín, Gunna mág-
kona mín, Hörður, Haukur, Kol-
brún, Sigurrós og Vilhjálmur,
missir ykkar er meiri en orð fá
lýst en minningin um einstakan
mann lifir um ókominn tíma og
fylgir okkur áfram veginn.
Ég kveð einstakan bróður og
minn kæra vin með þakklæti og
stolti yfir að hafa notið þeirra for-
réttinda að eiga hann að.
Þín systir,
Hanna Þórunn.
Vinur minn og félagi Agnar
Hjartar er látinn langt fyrir aldur
fram eftir hetjulega baráttu við ill-
vígan sjúkdóm. Æðruleysi þitt og
dugnaður verður okkur sem eftir
lifum fyrirmynd. Þú kvartaðir
aldrei og vannst eins og forkur
nánast til hinstu stundar. Þær
voru margar ánægjustundirnar
okkar og ég mun lengi búa að allri
þeirri reynslu sem þú miðlaðir mér
er við áttum samleið sem embætt-
ismenn stúkunnar okkar. Það var
mér mikið lán að fá að vera þér
samferða á þessari göngu okkar.
Minn Jesús, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta eg geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna eg burt úr heimi.
(Hallgrímur Pétursson.)
Við hjónin kveðjum þig hinstu
kveðju og sendum konu þinni,
Guðrúnu, börnum þínum og öðrum
ættingjum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Minningin lifir um
góðan dreng.
Lárus Pétur Ragnarsson.
 Fleiri minningargreinar um Agn-
ar Þór Hjartar bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Guðmundur
B. Garðarsson
✝ GuðmundurGarðarsson
fæddist á Búðum í
Fáskrúðsfirði 6.
maí 1946. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 20. nóv-
ember sl.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg Erl-
ín Guðmunds-
dóttir, f. 15. júlí 1911 á Búðum Fáskrúðs-
firði, d. 24. mars 2003, og Garðar
Kristjánsson, f. 27. ágúst 1909 á Stöðv-
arfirði, d. 8. febrúar 1964. Systkini Guð-
mundar eru Ásta, f. 1931, Guðrún Birna,
f. 1932, d. 1933, Esther, f. 1935, Krist-
ján, f. 1937, Halldór, f. 1939, Guðrún, f.
1941, Stefán, f. 1954.
Guðmundur kvæntist Kristínu Ing-
ólfsdóttur, f. 28. febrúar 1947 í Kross-
gerði
Berufirði. Þau skildu. Börn þeirra eru
Jóhanna Sigrún, f . 1965, d. 2003, Garð-
ar, f. 1968, Guðbjörg Erlín, f. 1974, Bryn-
hildur Ósk, f. 1982. Barnabörnin eru sjö.
Guðmundur ólst upp á Fáskrúðfirði
og lauk þar almennri skólagöngu. Ungur
stofnaði hann til fjölskyldu, tæplega tví-
tugur, og bjuggu þau hjónin fyrstu árin í
Nýborg með móður hans sem þá var
orðin ekkja. Eftir fárra ára búsetu eystra
flutti fjölskyldan til Reykjavíkur þar sem
Guðmundur dvaldist til æviloka.
Guðmundur var hvort tveggja, bæði
verkamaður og sjómaður, sem vann
hverskonar vinnu sem í boði var, þó
mest margþætt störf tengd sjávar-
útvegi.
Er til Reykjavíkur kom vann hann hjá
ýmsum verktökum við mannvirkjagerð.
Gerðist á tímabili sjálfur verktaki við
hellulagningar og stundaði þess á milli
sjóvinnustörf.
Guðmundur var jarðsunginn frá Að-
ventkirkjunni 30. nóvember 2009.
Meira: mbl.is/minningar
Ingibjörg
Guðrún
Magnúsdóttir
✝ Ingibjörg Guð-rún Magnús-
dóttir fæddist
21.4. 1924 á Barði
í Miðfirði í V-
Húnavatnssýslu.
Hún lést á Land-
spítala í Fossvogi
30. nóvember síð-
astliðinn. Ingibjörg
var síðast til heimilis á Norðurbrún 1 í
Reykjavík.
Foreldrar hennar voru Halldóra Sig-
ríður Jónsdóttir, f. 14.2. 1892, d. 15.2.
1931, og Magnús Jónsson, f. 4.1. 1896,
d. 23.4. 1980.
Systkini Ingibjargar eru María Magn-
ea, f. 10.10. 1916, og Þorvaldur, f. 15.2
1920, d. í nóvember 2006.
Ingibjörg eignaðist átta börn alls: Sig-
ríði Berglindi, f. 6.6. 1946, og Gísla, f.
5.6. 1948, með Baldri Árnasyni, f. 8.5.
1926, d. 4.4. 2002. Helen, f. 29.12. 1950,
lést af slysförum 1986, Ann, f. 6.10.
1952, Davíð, f. 15.1. 1954, Karl, f. 12.10.
1957, dreng fæddan andvana í janúar
1959, og Maríu Önnu, f. 30.9. 1960.
Barnabörnin eru orðin 19 alls og lang-
ömmubörnin fjölmörg líka.
Fyrstu árin bjö Ingibjörg með for-
eldrum sínum á Þorkelshóli og á
Hvammstanga í V-Húnavatnssýslu.
Haustið 1929 fluttu þau suður í Hafn-
arfjörð, þar sem heimili hennar var fram
á unglingsár.
Þegar hún missti móður sína í febrúar
1931 fór hún í fóstur til Sigríðar Snæland
og manns hennar Péturs Snæland, sem
reyndust henni alla tíð vel og allt þeirra
fólk. Á meðan hún var á vinnumarkaði
vann hún við hótel- og veitingastörf á
ýmsum stöðum.
Útför Ingibjargar fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag, mánudaginn 7.
desember kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Hjartkær systir mín,
GUÐBJÖRG AUÐUNSDÓTTIR
frá Minni-Völlum,
verður jarðsungin frá Skarðskirkju þriðjudaginn
8. desember kl. 13.00.
Ásgeir Auðunsson.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐJÓN ANTON GÍSLASON,
Bakkastíg 8,
Eskifirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu , Neskaupstað
28. nóvember.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju 12. desember
kl. 14:00.
Ingibjörg Þuríður Stefánsdóttir,
Gísli Hjörtur Guðjónsson, Jóhanna Lindbergsdóttir,
Stefán Ingvar Guðjónsson, Kristín Sigurðardóttir,
Jón Trausti Guðjónsson, Guðný Gunnur Eggertsdóttir,
Sævar Guðjónsson, Berglind Steina Ingvarsdóttir,
Guðrún Jónína Guðjónsdóttir, Björgmundur Ö. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ATTLI ÖRN JENSEN,
Strikinu 10,
Garðabæ,
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði mánudaginn
30. nóvember.
Jarðsett verður frá Garðakirkju miðvikudaginn
9. desember kl. 15.00.
Árni Valur Atlason, Eydís Lúðvíksdóttir,
Markús Þór Atlason, Katrín Yngvadóttir,
Jens Pétur Atlason, Kristín Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR TRYGGVI JÓNSSON
frá Hemlu,
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu Lundi, Hellu
lést fimmtudaginn 3. desember.
Útförin fer fram frá Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshlíð, föstudaginn 11.
desember og hefst athöfnin kl. 11:30
Ágúst Ingi Ólafsson, Sóley Ástvaldsdóttir,
Ragnhildur Ólafsdóttir, Sæmundur Sveinbjörnsson,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞÓRA ÞORBJARNARDÓTTIR
Aflagranda 40,
Reykjavík
andaðist föstudaginn 27. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn 8.
desember kl. 13.00.
Ásta Bára Jónsdóttir, Einar Ingi Halldórsson,
Þórhildur Jónsdóttir, Eggert Ágúst Sverrisson,
Kristín Jónsdóttir, Sigurður Geir Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.