Morgunblaðið - 15.02.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. FEBRÚAR 2010
✝ Ólafur ÁgústVeturliðason
fæddist 1. ágúst
1928 í Vatnadal í
Súgandafirði.
Hann lést á Landa-
koti 5. febrúar sl.
Foreldrar hans
voru Veturliði Hí-
ram Guðnason, f.
6.5. 1886, d. 27.12.
1956 bóndi í Vatna-
dal í Súgandafirði
og Andrea Guð-
mundsdóttir, f.
29.9. 1891, d. 6.10.
1955, húsmóðir í Vatnadal.
Systkini Ólafs: Guðmundur
Andrés f. 19.11. 1914, d. 14.4.
1959. Guðni Egill f. 21.2. 1916, d.
6.4. 1916. Helga Guðríður f. 13.8.
1917, d. 7.1. 1993. Guðrún f. 31.5.
1921. Þórdís Sigríður f. 17.7.
1926, d. 29.3. 1927. Fóstursystir
Guðrún Jónsdóttir f. 4.10. 1931.
Ólafur kvæntist 15.7. 1961 eft-
irlifandi konu sinni Kristínu
Sveinbjörgu Guðmundsdóttur, f.
14.9. 1941. Foreldrar hennar
voru Guðrún Sigurðardóttir,
húsfreyja á Ísafirði og síðar
kaupkona í Hafnarfirði f. 1907,
Helga f. 1969, búsett í Hafn-
arfirði. Maki 1 Ágúst Helgason f.
1967, þau skildu. Börn þeirra a)
Alma Hrönn f. 1989, sambýlis-
maður Egill Örn Rafnsson f.
1982. b) Atli Sævar f. 1992. Maki
2 Bergur Helgason f. 1965, sonur
hans Heiðar f. 1995. Dóttir
Helgu og Bergs er Kristín Inga f.
2000. 5) Ágúst f. 1972, sambýlis-
kona Rebekka Rut S. Carlsson f.
1976. Synir þeirra a) Róbert Hí-
ram f. 2002. b) Benedikt Híram f.
2009.
Ólafur fæddist í Vatnadal í
Súgandafirði og var æskuheimili
hans þar til 20 ára aldurs. Þá
fluttist hann með foreldrum sín-
um til Suðureyrar. Síðan fluttist
Ólafur til Ísafjarðar og stundaði
nám við Iðnskóla Ísafjarðar og
lauk þar námi í múraraiðn 1961.
Ólafur og Kristín hófu búskap á
Ísafirði en fluttu til Hafn-
arfjarðar 1962. Bjuggu þau þar
til ársins 1997 er þau fluttu á
Álftanes.
Ólafur vann ætíð við iðn sína,
var meðal annars við múrvinnu í
7 ár í Borgarsjúkrahúsinu en
lengst af vann Ólafur við flokks-
tjórn yfir múrurum í kersmiðju
hjá ÍSAL í Straumsvík. Ólafur
var í Múrarafélagi Reykjavíkur
og gegndi þar mörgum trún-
aðarstörfum.
Útför Ólafs Ágústs fer fram
15. febrúar frá Vídalínskirkju og
hefst athöfnin kl. 13.
d. 1989 og Guð-
mundur Ingigeir
Sveinsson, skrif-
stofumaður á Ísa-
firði og síðar kaup-
félagsstjóri í
Hafnarfirði f. 1905,
d. 1947. Börn
þeirra: 1) Andrea f.
1960 búsett í Hafn-
arfirði. Maki Er-
lendur Gunnar
Gunnarsson f.
1955. Börn þeirra:
a) Selma Kristín f.
1977, maki Símon
Jón Jóhannsson f. 1957, börn
þeirra eru Salka María f. 2001 og
Sara Björt f. 2004. b) Gunnar f.
1983, sambýliskona Karítas Pét-
ursdóttir f. 1983. 2) Guðrún f.
1961, búsett á Álftanesi. Fyrr-
verandi sambýlismaður Skúli
Gunnarsson f. 1961. Þau slitu
samvistum. Börn þeirra: a) Ólaf-
ur Dagur f. 1989, sambýliskona
Guðrún Æsa Ingólfsdóttir f.
1991. b) Bergrós f. 1995. 3) Ár-
mann f. 1964 búsettur á Álfta-
nesi. Maki Árdís Olga f. 1964.
Börn þeirra: a) Sigurður Reynir
f. 1988 b) Laufey Rut f. 1992. 4)
Elsku pabbi, nú ertu farinn frá
okkur til ættfeðra þinna þar sem
engir sjúkdómar eru.
Við erum svo lánsöm að eiga
margar skemmtilegar minningar um
dvölina þína hér. Ávallt úrræðagóð-
ur og fékkst hlutina til að virka með
hæversku þinni og góðmennsku. Þú
kunnir lag á að láta öllum líða vel í
kringum þig og þegar þú vildir fá
eitthvað fram náðir þú því með lagni.
Hvattir alla til góðra verka og smit-
aðir út frá þér með framkvæmda-
gleði og nákvæmni.
Þú hafðir húmorinn ávallt með í
för og það var gaman að hlusta á sög-
unar þínar um Vestfirði og síðustu ár
fannst þér gaman að fá sögur að
vestan þegar ég kom þaðan og þá
kom glampi í augun á þér og hugur
þinn var innan fjallanna enda baðstu
mig alltaf að skila kveðju til fjallanna
þegar ég fór.
Takk fyrir ferðina okkar vestur
þegar við fórum eitt haustið á Suður-
eyri og fórum í messu í Suðureyr-
arkirkju og þar var aldeilis vel tekið
á móti okkur. Þessi minning er mér
mjög dýrmæt, að fara með þér þessa
ferð á þínar heimaslóðir og heim-
sækja ættingja. Auðvitað eru aðrar
ferðir líka í huga mínum því að
ferðast með þér var upplýsandi þar
sem þú hafðir óbilandi áhuga á
landafræði og sögu, frásagnarhæfni
þín var skemmtileg. Áhugi þinn á
steinum var rós í hnappagatið á ferð-
um þínum, að fá að vita hvað stein-
arnir hétu. Frá blautu barnsbeini
finnst mér eitthvað spennandi við að
líta niður fyrir mig á göngu um land-
ið og spá í hvort þessi steinar sem ég
geng á séu eitthvert gull sem glóir.
Þó að maður kæmi með hraunmola
til að gefa þér tókst þú á móti honum
eins og gullmola og þannig kenndir
þú okkur að elska hvern minnsta
mola.
Takk fyrir að leyfa mér að fara
með þér síðustu tvö skiptin í messu-
kaffi í Bústaðakirkju og vera með
ástvinum og vinum þínum frá Súg-
andafirði.
Takk fyrir að kenna mér að dansa
þannig að á unglingsárunum flýtti ég
mér stundum heim til að dansa við
þig gömlu dansana.
Takk fyrir að gera lífið að leik eins
og það að láta okkur fara í aldursröð
til að taka lýsið inn og svo var veisla
þegar lýsisflaskan var búin.
Takk fyrir að hjálpa mér við að
læra og þá sérstaklega stærðfræði
sem við höfðum bæði gaman af og
svo að vekja upp áhuga minn á
landafræði og sögu.
Takk fyrir að hvetja mig áfram
þegar að mig vantaði hvatningu til að
standa með mér.
Takk fyrir lífið sem þú gafst mér,
alúðina og óeigingjarna elsku til mín
og barnanna minna.
Ég ann þér heitast mín æskusveit
með undramátt um fjöll og dali,
sem heillar æsku, það hugur veit
svo hjartastrengir blíðir tali.
Ég elska þig með unaðs töframátt
sem ungum gafst mér lífsins trú í sátt.
Friðsælu fjöll
farsæld er öll
við lífsins störf í litlum firði.
Hér áður Súgandi átti byggð
með óskir frama lífs um stundir.
Við grænar hlíðar er gróin tryggð
og gull í djúpi hafsins undir
sem ávöxt bera ætti langa tíð,
og allir skyldu njóta fram um hríð.
Berist í bú
blessun og trú
á framtíð lífs á feðraslóðum.
(Sturlu Jónssonar.)
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Þín
Guðrún (Unna).
Elsku pabbi er látinn. Hann ólst
upp í blessuðum dalnum eins og
hann kallaði alltaf Vatnadal í Súg-
andafirði. Pabbi minnti okkur systk-
inin oft á hvað mikið hefur breyst
síðan hann var strákur. Hann sá til
dæmis bíl í fyrsta sinn 8 ára gamall
og gat hann meira að segja beygt
fyrir horn.
Pabbi og mamma byggðu sér hús
á Blómvangi 18 þar sem ég ólst upp
og á ég margar góðar og verðmætar
minningar frá uppvaxtarárunum á
Blómvanginum. Nú rifjast þessar
minningar upp og létta þungbæran
söknuðinn.
Pabbi hafði mikinn áhuga á nátt-
úrunni hvort sem það voru fjöllin,
blómin eða steinarnir. Náði hann á
sinn skemmtilega hátt að gera allt í
náttúrunni svo spennandi fyrir okk-
ur hin. Þegar ég var um 10 ára fór ég
með foreldrum mínum og Ágústi
bróður í blessaðan dalinn. Pabbi
sýndi okkur m.a. stein sem er með
droplaug sem hann hafði drullumal-
lað í þegar mamma hans mjólkaði
geiturnar. Mig langaði að eiga stein-
inn og eitt sinn þegar við Bergur
maðurinn minn og vinahjón okkar
vorum á ferðalagi fyrir vestan ásamt
börnum okkar langaði mig að athuga
hvort við mundum finna steininn.
Við fundum steininn og fengum leyfi
til að eiga hann og fluttum með okk-
ur heim. Var steinninn síðan vígður
og yngsta dóttir okkar skírð upp úr
honum.
Pabbi var með gott skap og átti
auðvelt með samskipti við alla og tók
alltaf nýja fölskyldumeðlimi undir
verndarvæng sinn. Dró hann ávallt
fram það besta í því fólki sem hann
umgengst en var oft mikill prakkari.
Átti hann það til að segja okkur
systkinunum oft ótrúlega hluti og
sögur sem við trúðum oft á tíðum
eins og heilögum sannleika en kom-
umst oft að því síðar, sérstaklega
þegar við fórum að deila þessari
visku með öðrum, að það var
kannski ekki alveg satt. Tók það mig
mörg ár eða áratugi að átta mig á
þessum prakkarastrikum hans og
ég er ekki viss um að ég hafi nokk-
urn tímann gert það fyllilega.
Eftir að pabbi hætti að vinna fann
hann sér ný áhugamál því hann
þurfti alltaf að hafa eitthvað fyrir
stafni. Áhugi hans fyrir gróðri og
ræktun hafði alltaf verið fyrir hendi
en hann hóf að læra útskurð úr tré
og sinna því af alúð. Það lá vel fyrir
honum eins og annað handverk og
nýttust vel hans kostir um yfirvegun
og vandvirkni við útskurðinn. Eru
til mörg falleg og meistaralega vel
unnin verk eftir hann sem skorin
eru út í tré og prýða híbýli hans,
okkar barnanna og fleiri.
Mikið var pabbi glaður þegar
hann hringdi í mig í vetur og sagði:
Hvar heldur þú að ég sé núna?
Hann var búinn að vera svo slappur
en var kominn í Vinaminni, sum-
arbústaðinn sem pabbi, mamma og
vinahjón þeirra til 50 ára byggðu sér
í múraralandinu í Grímsnesi fyrir
um 30 árum. Þangað þótti honum
alltaf gott að koma enda er bústað-
urinn umvafinn fallegum skógi sem
þau hafa verið natin við að hugsa
um. Var alltaf sérstök tilfinning að
koma í Vinaminni og heimsækja
pabba og mömmu á þessum stað
sem þau tóku svo miklu ástfóstri við.
Okkur þótti öllum svo vænt um
pabba, verður hans sárt saknað og
þakka ég honum samfylgdina í
gegnum lífið.
Helga Ólafsdóttir.
Elsku pabbi, það er sárt að kveðja
þig í hinsta sinn. Minningarnar
hrannast upp, allar skemmtilegu
stundirnar sem við áttum saman
geymi ég sem fjársjóð í hjarta mér.
Ég hugsa til þín með virðingu og
þakklæti þegar ég rifja upp þau
mikilvægu gildi sem þú hafðir að
leiðarljósi í lífi þínu og innrættir
mér. Það eru mikil forréttindi að
hafa fengið að alast upp við alla þá
gleði og reglusemi sem einkenndi
allt þitt líf. Þín markmið voru alltaf
þau að hugsa vel um fólkið í kring-
um þig og þér fórst það ávallt vel úr
hendi.
Alltaf hafðir þú fjölskylduna í for-
gangi fram yfir annað og sú mynd
sem hæst ber í huga mér er hve
glaður þú ætíð varst, orðheldinn og
hvattir okkur áfram í öllum hlutum.
Þó þú hafir alltaf unnið langan
vinnudag gafst þú mikið af þér þeg-
ar heim var komið. Þú varst ávallt
áhugasamur um fólk og áttir mjög
auðvelt með að kynnast nýju fólki.
Allir sem fengu tækifæri til að kynn-
ast þér höfðu sömu sögu að segja, að
þar færi góður maður með stórt
hjarta. Þú bjóst yfir miklum frá-
sagnarhæfileikum sem kveiktu
áhuga fólks á því sem þú hafðir að
segja. Þú sagðir á lifandi hátt sögur
frá liðnum tíma, af fólki og atburð-
um. Oft höfðu sögurnar þínar boð-
skap sem gott væri að lifa eftir. Það
var sárt að horfa á þig draga andann
í hinsta sinn, hvíldinni feginn enda
handtökin orðin mörg á langri
starfsævi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku pabbi, söknuðurinn er mik-
ill. Megi Guð styrkja mömmu og
fjölskylduna alla í þessari miklu sorg
Ágúst Ólafsson.
Elsku Óli, ég kveð þig með sökn-
uði en um leið innilegu þakklæti fyr-
ir allar samverustundirnar okkar í
næstum 30 ár.
Það var alltaf ljúft að koma til þín,
þér fannst svo gaman að segja frá
því sem hafði gerst í gamla daga og
alltaf var jafn gaman að hlusta þótt
maður hefði heyrt söguna oft áður,
en eins sýndir þú mikinn áhuga á
öllu því sem við gerðum og fórum,
sérstaklega innanlands, og þá hvort
við hefðum ekki örugglega farið upp
á þetta fjall eða hitt. Ferðin vestur í
blessaðan dalinn var öllum ógleym-
anleg, þar sem þú þekktir hvert fjall
og hverja þúfu. Eins hafðir þú mikla
ánægju af því að sýna garðinn þinn,
steinana eða útskurðinn og þótti
mér alltaf vænt um þegar þú kallaðir
á mig og vildir sýna mér það nýjasta
sem þú varst að skera út.
Guð styrki þig, Systa mín, í þinni
sorg. Guð blessi minningu um góðan
mann.
Þú varst hraustur, þjáning alla
þoldir þú og barst þig vel,
vildir aldrei, aldrei falla:
Uppréttan þig nísti hel.
Þú varst sterkur, hreinn í hjarta,
hirtir ei um skrum og prjál;
aldrei náði illskan svarta
ata þína sterku sál.
(Matthías Jochumsson.)
Þín tengdadóttir,
Olga.
Elsku afi.
Við þökkum þér fyrir allar
skemmtilegu stundirnar
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur, þú ert mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svefnsins draumar koma fljótt.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín,
Óli Dagur og Bergrós.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar
blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Það var snemma morguns 5. febr-
úar sem við fréttum af andláti kærs
vinar okkar, Ólafs Ágústs Veturliða-
sonar.
Við vorum þá stödd í sumarbú-
stað í Þrastarskógi, sem við höfum
átt með Ólafi og Kristínu konu hans
um árabil.
Það var myrkur úti, en á himni
var skínandi stjarna,sem minnti á
þig.
Alltaf glaðan og ljúfan.
Þegar birta tók og sólin kom upp
þá var logn og mikil kyrrð og eins og
umhverfið allt væri fullt af virðingu
fyrir minningu þinni.
Þarna hafðir þú eytt mörgum
stundum við að hlúa að trjánum og
blómunum og að fylgjast með fugl-
unum og sinna steinunum þínum.
Þér til mikillar gleði.
Við kynntumst á Ísafirði árið 1959
þar sem þið nafnarnir lærðuð múr-
araiðn og unnuð síðan saman við það
í nokkur ár. Við Kristín vorum þann
vetur á Húsmæðraskólanum Ósk og
lærðum þar margt gagnlegt.
Þar með hófst vinátta á milli okk-
ar, sem haldist hefur ætíð síðan.
Við áttum saman margar ánægju-
stundir í bústaðnum okkar og þar
var góð samvinna, oft verið að
breyta og bæta með góðri hjálp ætt-
ingja og vina.
Svo var haldið upp á 80 ára af-
mælið þitt þar 1. ágúst 2008.
Tveggja daga veisla í blíðskapar-
veðri. Það voru gleðidagar.
Oft fórum við saman í ferðir um
landið og alltaf þurfti að skoða
steina því það var mikið áhugamál,
enda áttir þú mikið steinasafn.
Það var mikil tilhlökkun þegar þú
gast farið með okkur að skoða „Dal-
inn þinn“, Vatnadal í Súgandafirði.
Eftirfarandi ljóð lýsir vel hvernig
þú talaðir um hann.
Dal einn vænan ég veit,
verndar Drottinn þann reit.
Allt hið besta þar blómgast hann læt-
ur.
Þar er loftið svo tært,
þar er ljósblikið skært. –
Þar af lynginu er ilmurinn sætur.
(Hugrún.),
Á yngri árum starfaði Ólafur í
skátahreyfingunni, hann hafði frá
mörgu að segja frá þeim tíma. Hann
var sannur skáti og „ávallt viðbú-
inn“
Hann var alltaf tilbúinn að að-
stoða og miðla af reynslu sinni.
Ólafur átti við veikindi að stríða í
langan tíma, og var hann ávallt
þakklátur þeim sem önnuðust hann.
Fjölskylda Ólafs og Kristínar er
stór, þau eignuðust 5 börn og barna-
börnin eru mörg, hann sinnti þeim
öllum af heilum hug því fjölskyldan
var honum mikils virði.
En alla tíð var hún „Systa mín“
sólargeislinn í lífi hans.
Þau voru samhent og vandvirk við
allt sem þau gerðu og ber heimili
þeirra og umhverfi fagran vott um
það.
Elsku Systa og fjölskylda þín,
innilegar samúðarkveðjur,
Guð styrki ykkur öll
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún.)
Far þú í friði, kæri vinur, og hafðu
þökk fyrir allt.
Óli Baldur og Gunnþórunn.
Ólafur Ágúst
Veturliðason
HINSTA KVEÐJA
Kveðja til Óla afa.
Æ, afi, hvar ertu? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út á
haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Sigurður og Laufey.