Austri - 15.12.1964, Qupperneq 2

2
AUSTRI
Jólin 1964
Séra Skarphéðinn Pétursson, prófastuir í Bjarnarnesi:
Jólahugleiðing
ÆLL OG BLESSAÐUR kæri vinur og gleðileg
jól og gott ár!
Þér kann að koma það einkennilega fyrir
sjónir að ég skuli ávarpa þig svona kunnug-
lega og þúa þig í þokkabót. En orsakir eru til alls,
líka til þess arna, og ég á erindi við þig, en þessa leið
einna bezta að koma því fram.
Ef við værum nú tveir saman setztir að samræðum
um' hvað myndu þær þá snúast — þegar við værum
hættir að tala um veðrið og gagn landsins og nauðsynjar
þess? Gæti ekki svo farið, að umræðurnar snerust um
lífshætti samtíðar okkar bæði hér og erlendis og hverra
úrbóta væri þörf bæði í andlegum og veraldlegum mál-
um?
Allar a'dir eiga sín einkunnarorð — ein er viðreisnar-
öld (hún er erlend og margra alda gömul) önnur land-
námisöld svo sturlungaöld, siðbótaröld og margar fleiri
mætti nefna. En þegar á að einkenna þessa öld, sem við
’.ifum á, er hún venjulega 'kölluð öld hraðans og þykir
réttnefni.
Nú vil ég fá þig og aðra góða menn til þess að breyta
þessu og endurmeta það. Við lifum á leitaröid — á þeim
timum er allir æða fram og aftur — ekki vegna þess,
að nú sé verri afkoma, stjórnarhættir eða veðurfar en
áður var, heldur vegna þess, að nú finnst betur en áður,
að eitthvað vantar, sem ekki ;má vera án.
Hvað er eyrðarleysi og skemmtanalöngun okkar og
barnanna okkar annað en leit? Og hvað eru átök í al-
þjóðamálum annað en leit? É|g ber báðar spurningarnar
upp í einu þótt hæpið kunni að vera, því hvoru tveggja
myndi ég svara á þann veg, að verið sé að leita að
snöggum bletti — og er samt mjög ólíku saman að
jafna.
Éir ég nú orðinn of háfleigur fyrir þig — eða telurðu
þetta, se:m ég er að segja við þig, vera sem hvert annað
rugl? Kipptu mér þá niður á jafnsléttu til þín aítur og
spurðu mig nánar um hvað ég eigi við — ef stutt er
orðið í þér, hvaða erindi ég hafi átt við þig í upphafi.
É|g segi þér, að ævi þín er öll einber leit — eins fjöl-
breytt og æviskeiðin, eins áköf og hugur þinn er djúpur
til, eins ljúfsár og hann er gljúpur. Oft kann þér að
virðast eins og þú sért búinn að ná einhverju marki —
að nú sé leit þinni lokið —-- en fljótlega kemstu að raun
um, að það, sem þú hélzt í barnaskap þínum að væri
markmið, var í rauninni aðeins upphaf að nýrri leit og
þannig fer í hvert sinn er þú ætlar að leit þinni ljúki.
Nú á heilögum jólum er það bón mín til þín, er þetta
lest, að þú hug’.eiðir leitarhætti nútíðar og spyrjir —
hvaða leið er til út úr þessu völundarhúsi leitarinnar —
og ég vil fullyrða við þig, að það eina, sem geti hjálpað
þér sé kristin trú. Vissulega kann svo að vera, að jólin
sáu þér einungis leyfi frá störfum og barnahuggun, en
sönn jól og sönn jó'.agleði er allt annað og miklu meira
en þetta. Það er sú fullvissa, að yfir þér sé vakað og um
þig hugsað á hverri stund og um leið og þú öðlast þá
fullvissu, fær leit þín tilgang — henni er raunverulega
lokið.
Mundu, að Drottinn — og hann einn — getur gefið
þér gleðileg jól.
Hittumst heilir.
Engin kirkja má vera án tóna. — iíér sjáum við Jón Mýrdal,
kirkjuorganista við Norðfjarðarkirkju, leika á pípuorgel kirkjunnar.
Ljósm. J. Zoega.
Myndin hér að ofan er af kirkj inni að Hofi í Öræfum. Hér má
greinilega sjá hinn gamla, íslenzka kirkjubyggingarstíl, sem hér
ríkti í aldaraðir, hreinn og einfaldur og fellur vel að landslaginu.
Ljósm. Sveinn Guðmundsson.
Forsíðumyndina tók Kristján Wium af Vopnafjarðarkirkju.