Austri - 15.12.1964, Síða 17

Jólin 1964
AUSTRI
17
inum um viðtal, leit á hann með
iskaldri þögninni, en grenjaði
síðan eilitið, eins og til að láta
í ijósi mótmæli sín: Af hverju er
fólk ð að rifa mig út úr hlýjunni
og fara með i.nig út í þennan
kulda? — var eins og hún vildi
srgja. Innan stundar horfðum
við á eftir Reyðarfjarðarbílnum
inn Mýrargötuna með reyðfirzku
fjöiskylduna innanborðs. Sú litla
var nú að kveðja fæðingarstað
sinn og halda til væntanlegra
í tthaga.
Þetta vekur hjá manni þá
hugsun, að þeir eru nú orðnir
TEXTI:
KRISTJÁN IN GÖLFSSON
LJÓSMYNDIR:
JÓHANN ZOfiGA
alimargir Austfirðingarnir, sem
eiga að kalla má „falskan fæð-
ingarstað". Þeir eru fæddir í Nes-
kaupstað, dvelja þar 7—8 fyrstu
daga ævi sinnar, og síðan e. t. v.
aldrei meir. Þetta kann að valda,
ættfræðingum framtíðarinnar
vandræðum. En þó sú þjóðlega
og virðingarveirða stétt manna
skyidi nú fá höfuðverk af öllu
saman, skyidi engin nútímakona
setja það fyrir sig, heldur ala
barn sitt, þar sem hún telur ör-
uggast og þægilegast.
En um það bil sem bíllinn
hverfur, rennur hér annar bíll í
hlað. Það er sjúkrabíllinn. Út úr
honurn stígur Stefán Þorleifsson,
framkvæ!.ndastjóri stofnunarinn-
ar, einmitt annar þeirra manna,
sem við höfðum áhuga fyrir að
hitta að máli.
Og innan tíðar erum við kom-
in með Stefáni inn á skrifstofu
hans í sjúkrahúsinu.
— Segðu mér, Stefán, hvenær
var fyrst hafizt handa uim bygg-
ingu þessa sjúkrahúss?
— Hinn eiginlegi frumkvöðull
málsins mun mega teljast séra
Guðmundur heitinn Helgason, er
var á sínum tíma formaður und-
irbúningsnefndar, sem fjalla
sky.di um þessi imál.
— Þú hefur e. t. v. hafið af-
skipti þín af þeim með tilkomu
1 eirrar nefndar?
— Nei, ekki var það nú, held-
ur kom ég inn í byggingarnefnd
sjúkrahússins haustið 1955, tók
sæti Lúðvíks Jósepssonar alþm,,
þegar hann fór suður. I bygg-
ingarstjórninni áttu ennfreiTiur
sæti þeir Jón Lundi Baldursson,
sparisjóðsstjóri, og Þorstefnn
Árnason, þáverandi héraðslæknir.
Um þessar mundir var verið
að ljúka sjálfri húsbyggingunni,
en hinsvegar innréttingar allar
cftir, svo og útvegun útbúnaðar.
Sýnilegt þótti, að ráða þyrfti
séistakan mann til að hafa með
höndum framkvæmdastjórn
þeirrar starfsemi, og var ég ráð-
inn framkvæmdastjóri sjúkra-
hússins.
— Og loks var það vígt. . . ?
— 18. janúar 1957. Það d<i'
tvo stóratburði í sögu Neskaup-
staðar upp á þann dag. Annars
vegar vígsla hússins, og hins
vegar koma togarans Gerpis.
Eins og gefur að skilja var þetta
því merkisdagur hér um slóðir,
i
Á stofu nr. 11.
enda kom hálf ríkisstjórnin þá-
verandi, hingað austur til að
samfagna okkur.
— Hún hefur sæmt ykk'ir
Pjórðungssjúkrahússnafnbótinni
um leið?
—■ Nei, ekki var það nú. Það
var ekki fyrr en á árinu 1958, að
sjúkrahúsin á ísafirði og í Nes-
kaupstað voru gerð að fjórðungs-
sjúkrahúsum. Sjúkrahúsið á Isa-
firði hafði um langan aldur
þjónað Vestfirðingum og sjáan-
legt var, að okkar mundi bíða.
lík þjónusta hér eystra. Það
sýndi sig strax á fyrsta árinu
varðandi okkar hús, þegar 60%
sjúklinganna komu að úr öðrum
byggðariögum.
— Hafa ekki fjórðungssjúkra-
húsin ýmis hlunnindi umfram t.
d. venjuleg bæjarsjúkrahús?
— Munurinn var lengi sá, að
þau höfðu 10 krónum hærri styrk
á legudag, en önnur sjúkrahús.
Nú er þetta hinsvegar breytt
hvað styrkinn snertir og búið að
flokka sjúkrahúsin niður, eftir
því, hvort um er að ræða skipt
deildarsjúkrahús, sjúkrahús með
1 deiid, eða sjúkraskýli. Nú, þá
má heldur ekki gleyma því, að
byggingarkostnaðurinn frá því
Ráðskonan og ein af starfsstúlku m hennar hella á könnuna. Matarvagninn á ferðinni.