Monitor - 11.08.2011, Qupperneq 8

8 Monitor FIMMTUDAGUR 11. ÁGÚST 2011
Tónlistarmaðurinn Davíð Berndsen vakti fyrst athygli fyrir
tveimur árum með alblóðugu tónlistarmyndbandi sem sló
í gegn á YouTube. Síðan þá hefur hann gefið út plötu og á í
dag vinsælasta lag vinsældarlista Rásar 2, Úlfur úlfur, þar
sem sjálfur Bubbi Morthens syngur viðlagið. Í haust eltir
hann ástina út til Portúgal og kemur jafnframt til með að
troða upp á erlendri grundu í fyrsta skipti.
Mér skilst að mamma þín heiti Eydís. Er það þaðan sem
þú færð allan áhugann á eitístónlist?
Já, ekki nóg með það að mamma mín heiti Eydís heldur
heitir mamma samstarfsmanns míns, Hermigervils, líka
Eydís. Það er reyndar saga að segja frá því þegar við kom-
umst að þessu. Við vorum úti í Amsterdam að taka upp
plötuna mína og ég sagði: „Vá, það er ekki tilviljun að ég sé
að gera eitísmúsík, mamma mín heitir Eydís,“ og þá sneri
hann sér við og sagði: „Mamma mín heitir Eydís líka!“ Þá
fattaði maður að þessu var ætlað að gerast.
Ef hún héti Nændís, hefðir þú þá farið meira út í „grunge“-
rokkið eða kannski júrópoppið?
Nei, það er ekki séns. Næntís er í alvörunni það versta
sem kom fyrir tónlistarsöguna eða bara mannkynið.
Trommuhljómur frá þessu tímabili er það versta sem ég
veit um, ég get ekki hlustað á svoleiðis.
Ert þú eitthvað skyldur Kalla Berndsen?
Við erum fjórmenningar og ég hef hitt hann einu sinni.
Við erum náttúrlega báðir búnir að vera eitthvað í fjölmiðl-
um að gera sitthvorn hlutinn en báðir að reyna að stela
nafninu Berndsen. Ég hitti hann einu sinni á djamminu
og ég var nýkominn af árshátíð, í geðveikt fínum fötum
og ég kynnti mig fyrir honum. Síðan spurði ég: „Kalli, þarf
ég ekki að vera að koma í „meik-öpp“ til þín?“ en þá sagði
hann bara: „Nei, þú ert flottur.“ Ég veit að Þórunn Antonía
fer til hans, það eru sem sagt tveir Berndsenar í hennar lífi.
Þú ólst upp í Vesturbænum og býrð þar. Hvað finnst þér
um Vesturbæinga og það hverfi?
Vesturbærinn er það sem besta sem hefur komið
fyrir mig, ég elska allt sem tengist honum. Ef einhver
hringir í mig og biður mig um að hitta sig í Kópavogi eða
Mosfellsbæ, þá fer ég alveg í kerfi, mér finnst eins og
hann sé í útlöndum. Ég er mjög heimakær, held með KR
og á vini þarna. Ég sætti mig við miðbæ Reykjavíkur en
Vesturbærinn á hjarta mitt.
Lagið þitt Úlfur úlfur er að gera allt vitlaust um þessar
mundir. Er ekki ansi töff að vera kominn með það á
bransaferilskrána að eiga lag með Bubba?
Jú, það er helvíti gott af því að maður ólst upp við
tónlistina hans. Ég get sagt þér það að þegar ég var
eitthvað að eiga við Bubba í vinnslu lagsins þá hugsaði
ég bara: „Hvað er í gangi? Ég er að gera lag með Bubba
Morthens! Hvernig komst ég eiginlega í þessa stöðu?“. Fyrir
svona tíu árum var ég heima að spila einhver þyrluhljóð
á skemmtara og eitthvað drasl, þá átti ég ekki von á að
einhvern tímann yrði ég í símanum við Bubba Morthens út
af lagi eftir mig.
Lagið er í uppáhaldi hjá mörgum þessa dagana. Hvernig
viðbrögð hefur þú fengið við laginu sjálfur?
Þegar ég heyrði lagið Within You með Gusgus í fyrsta sinn
vildi ég hætta að gera tónlist, þetta lag var svo gott. Þeir
eru hins vegar fimmtán árum á undan mér hvað varðar
reynslu, en svo fékk ég allt í einu Facebook-skilaboð frá
Bigga í Gusgus þar sem hann sagði að Úlfur úlfur væri nýja
uppáhaldslagið hans. Þá hugsaði ég: „Fokk, djöfull er ég
ánægður með þetta“. Síðan sendi Bubbi mér tölvupóst þar
sem hann sagðist vera stoltur af mér.
Um hvað fjallar lagið?
Ég var að kynnast kærustunni minni á þessum tíma og
þetta snýst um það. Upphafslínan er „úlfur, úlfur gefðu
mér ráð,“ og þá er ég að biðja Bubba um ráð, og svo syng
ég „í fjarlægri borg ég hef fundið mér bráð“, og það er þá
kærastan mín. Þetta er í raun um það þegar ég var að reyna
að veiða bráðina mína, kærustuna, og siglingarkaflinn í
textanum er um mig að sigla til hennar en hún erlendis.
Manstu eftir því þegar þú hittir Bubba fyrst?
Ég hitti hann í fyrsta skipti þegar ég var í ræktinni alveg
að skíta á mig með einhver lóð og þá mætir hann og segir:
„Taktu þetta drengur!“. Ef Bubbi Morthens segir eitthvað
svona við mann þá er ekki hægt annað en að rífa þetta
upp, sem ég gerði. Það var mjög fyndið en gjörsamlega
„random“, síðan hitti ég hann ekki í fimm
ár. Þá hitti ég hann í útvarpsstúdíóinu og
vissi ekkert hvernig ég átti að haga mér í kringum hann.
Ég kynnti mig fyrir honum og þá settist hann við hliðina
á mér og sagði: „Heyrðu, nú þarf ég að lesa fyrir þig ljóð“,
bara beint eftir að hann hafði kynnt sig. Svo las hann fyrir
mig ljóð í svona tíu mínútur og beint í kjölfarið sagðist
hann þurfa að sýna mér nýtt lag og leyfði mér að prófa
gítarinn. Ég hugsaði bara hvað hann væri nettur og næs,
get ekki sagt annað en að hann sé frábær gaur.
Nú á Bubbi heiðurinn af stuðningsmannalagi KR. Kemur
ekkert til greina að þú gefir út nýja cover-útgáfu af þessu
lagi, verandi KR-ingur? Eða er draumurinn að gefa út nýtt
KR-lag?
Er nokkuð hægt að toppa þetta lag hans? Ég hef reyndar
einhvern tímann verið spurður hvort ég vildi gera stuðn-
ingslag fyrir Knattspyrnufélag Vesturbæjar, ég hefði nú átt
að gera það. Ég væri þokkalega til í að gera eitthvað lag
fyrir KR en við verðum bara að bíða og sjá til með það.
Þú ert annálaður fyrir metnaðarfull tónlistarmyndbönd.
Hvers vegna leggur þú svo mikið upp úr þeim?
Það er vegna þess að ég hef séð það að það skilar sér vel
fyrir mína tónlist og ég fæ áhorf hvaðanæva úr heiminum,
aðallega á YouTube. Það hefur fengið fólk til að fylgjast
með tónlistinni. Mér finnst samt fyrst og fremst gaman að
gera eitthvað ferskt og öðruvísi.
Þú fékkst tuttugu rauðhærð börn til að leika í mynd-
bandinu við lagið Young Boy. Var það einhvers konar
yfirlýsing?
Nei, fyrsta pælingin mín var að mig langaði að labba á
vatni í myndbandinu. Svo datt mér í hug að hafa börn í
sundi og ég ætlaði að vera sundkennari sem væri geðveikt
strangur. Ég bar þetta undir leikstjórann og svo þróaðist
þetta út í að í myndbandinu voru tuttugu rauðhærð börn
en svo einn ljóshærður strákur sem kann ekki að synda,
þetta vatt bara upp á sig. Þessi myndbönd virka oft þannig
að ég fæ bara einhverja hugmynd og svo hugsar maður:
„Ókei, en hvernig í fjandanum á ég að framkvæma þetta?“.
Hvernig upplifir þú það að vera rauðhærð poppstjarna?
Það er mjög skemmtilegt, ég er alltaf að heyra einhverjar
útvarpskynningar: „Næsta lag er með Berndsen, sem er
einmitt myndarlegasti rauðhærði maður landsins.“ Mér
finnst það auðvitað fínt. Ég hef aldrei orðið fyrir neinu
aðkasti eða neitt fyrir hárlit minn, mér finnst bara fínt
að gera grín að rauðhærðum, eða allavega þeim sem eru
ekki með skegg.
Þú leggur mikið upp úr litríkum og áberandi klæðnaði.
Ert þú „sponsoraður“ af einhverri „vintage“-búð eða
ertu með stílista?
Stílistarnir eru vinir manns, mamma, ömmur
manns og maður þiggur það sem finnst og gefst. Það
eru margir sem halda að ég kaupi þennan klæðnað
dýrum dómum en ég finn þetta bara í fataskápum hjá
afa og ömmu. Ef það er gamalt, flott og litrækt þá klæðist
ég því.
Hefur velgengni tónlistarinnar þinnar hingað til verið
öll þér að þakka eða er hljómsveitin The Young Boys þér
mikilvæg?
Það er varla hægt að vera að gera þetta allt einn. Þeir
sem hafa hjálpað mér mest eru til dæmis Hermigervill,
sem vann plötuna með mér, en hann er þekktur sem
„legend“ í bransanum. Svo hafa margir verið skemmtilega
tilkippilegir upp á að koma í upptökutarnir og svo eru
Young Boys mikilvægir. Maður er ekkert einn í þessu, ég
kem með einhvern grunn og fæ svo vini sína til að hjálpa
en ég á svo reyndar lokaorðið.
Hvert er eftirminnilegasta giggið hingað til?
Það er fyrsta giggið, á Réttum í Reykjavík, þá var maður
svo ógeðslega stressaður. Það var troðið af fólki en Supert-
ime-myndbandið var nýkomið út og það kom fullt af fólki
sem vildi örugglega berja bandið augum sem gerði þetta
klikkaða myndband. Það var ótrúlega mikil stemning og ég
man að vinir mínir voru þarna fremst kallandi: „Bernd-
sen! Berndsen! Berndsen!“ en á meðan var ég skjálfandi
baksviðs.
Nú skaust netstjarnan Nilli fram á sjónarsviðið þegar
hann ruddist inn í viðtal við þig til að hrósa þér í hástert.
Hefur þú haldið einhverju sambandi við hann?
Ég hitti hann voða oft bara úti á götu, hann er alveg
yndislegur strákur og það er gaman að sjá hvað það
gengur vel hjá honum. Annars höfum við ekki gert neitt
saman eða þannig. Ég vona bara að hann klæðist stundum
Berndsen-bolnum.
Þú ert að fara að flytja til Portúgal og ert kominn með
þýskan umboðsmann. Er heljarinnar útrás í gangi?
Það má segja það, ég er sem sagt með sama
umboðsmann og hljómsveitin Who Knew, þeir eru búnir að
vera mjög duglegir að spila erlendis og við erum sem sagt
að fara að hita upp fyrir þá. Svo er búið að redda okkur
fleiri tónleikum og platan okkar verður gefin út í Berlín í
október og við ætlum að fylgja henni eftir þar.
Hvað felur þessi samningur við þýska
umboðsmanninn í sér?
Bara að ég þurfi ekki sjálfur að vera með puttana í öllu.
Það er erfitt að vera sífellt að senda einhverja tölvupósta
og koma tónlistinni á framfæri þegar mann langar í raun
bara að vera að gera tónlist. Umboðsmennirnir eru náttúr-
lega í vinnu við þetta og þeir geta reddað tónleikum sem
maður sjálfur á erfitt með að redda. Grundvöllurinn
fyrir því að ég sé að fara út með þessa tónlist er
aðallega bara vegna þess að myndböndunum
mínum hefur verið vel tekið. Við eigum
orðið ágætis aðdáendahóp úti, ég hef
fengið sterk viðbrögð utan úr heimi
vegna myndbandanna. Ég hef fengið
tölvupósta frá Mexíkó, Kólumbíu
og fleiri stöðum þar sem fólk
hefur beðið mig um að
halda tónleika í þeirra
heimalandi og það hafa
til dæmis rúmlega
500 þúsund séð
myndbandið við
Supertime. Svo
er platan til
á öllum
Texti: Einar Lövdahl Gunnlaugsson einar@monitor.is
Myndir: Sigurgeir Sigurðsson sigurgeir@mbl.is
„Djöfull er ég ánæ
HRAÐASPURNINGAR
Fyrstu sex: 230185.
Uppáhaldsstaður í heiminum: Amsterdam.
Uppáhaldsmatur: Mömmumatur, auðvitað.
Uppáhaldstónlistarmaður: Andy McCluskey.
Uppáhaldslag úr eigin smiðju:
Lover in the Dark.
Draumagiggið: Royal Albert Hall.
Helsti kostur: Ég er góður strákur.
Versti ávani: Ég hristi annan fótinn
minn þegar ég sit kyrr.
Ég hitti hann í fyrsta
skipti þegar ég var í
ræktinni og var alveg að skíta á
mig með einhver lóð og þá mætir
allt í einu Bubbi og segir: „Taktu
þetta drengur!“.