Nýr Stormur - 21.01.1966, Síða 3

FÖSTUDAGUR 21. janúar 1966.
^ÍIWMUR
3
Þórarinn frá Steintúni:
MIÐILSFUNDUR
„Trúðu á tvent í heimi
tign sem æðsta ber.
Guð í alheimsgeimi
Guð í sjálfum þér.“
Bjöm Gunnlaugsson
„Hinn mikli siðabótahöfund
ur Indverja Raja Ramohan
Roy (1774—1833) stofnaði trú
félagið Brahmo Samoj, er
eingiðisstefna, en að veru-
legu leyti byggð á hinu mikla
helgiriti Indverja Upanishada,
sem talið er ritað um 1000
árum fyrir fæðingu Krists.
Æðsta boðorð þar var að á-
fellast aldrei önnur trúar-
brögð, þar eð innsti kjarn-
inn væri einn og hinn sami:
trúin á einn eilífan og sann-
an Guð, skapara allra hluta.
Æðsta boðorðið var kær-
leikur til Guðs og alls hins
skapaða og æðsta guðsþjón-
ustan var í því fólgin að gera
það sem Guði er þóknanlegt. ‘
Aldarminning Tagore. bls. 13.
26. nóv. nú í vetur, svo og
3. des. birtust greinar í viku-
blaðinu Nýjum Stormi. Sú
fyrri ber nafnið „Á miðils-
fundi". Höfundurinn er Guð-
laugur Einarsson hæstaréttar
málafærslumaður.
Hann segist hafa hrakist
með hana milli flokksblaða
sinna (telur sig góðan sjálf-
stæðismann) en ekki fengið
hana birta þar- og því leytað
til óháðs blaðs. Mig furðar nú
ekkert á því, þó félagar hans
reyndu að hafa vit fyrir hon-
um, því kauðalegri og óhönd
uglegri ritsmíðar hefi ég sjald
an séð. Til hliðsjónar um það
hve vel höfundurinn hefir ver
ið búinn undir setuna á þess-
um miðilsfundi, sem hann
gerir að umræðuefni í nefnd-
um greinum, tek ég hér eina
tilvitnun úr fyrri greininni.
„Þá festist hjá mér frá
blautu barnsbeini mikil andúð
á þeim fyrirbærum, sem í dag
teljast til spíritisma, sálar-
rannsókna, guðspeki o.a.þ.u."
Maðurinn leytast við að
sanna, að orð Biblíunnar
banni að mér skilst að leytað
sé frétta af framliðnum eins
og það er orðað. Hann segist
hafa lesið Biblíuna og þá hlýt
ur hann þó að vita, að hún
inniheldur frásagnir af slíku
og að því er virðist án at-
hugasemda að minnsta kosti
í þeim tilfellum, sem síðar
verður getið um.
Ég leyfi mér nú að taka
eina tilvitnun hjá honum.
„Eins og djöfullinn tók á sig
ljósengilsmynd forðum, svo er
einnig farið þeim andaverum
vonzkunnar í himingeymn-
um.“ Sem þjónusta börn myrk
ursins á andatrúarfundum."
Mér skilst á greininni að þessi
$íðu*tu orð tilvitunarinnar séu
frá höfundi sj álfum.
Jæja, vondar verur virðast
höf. trúa að séu til, þvi þá
ekki eins góðar t. d. eins og
slæmir og góðir lögfræðingar
eru eflaust til svona eins og
annað fólk, og því ættu þeir
góðu þá að versna við um-
skiptin. Og ef vondar verur
mæta á miðilsfundum, því
ættu þær góðu þá ekki að geta
það eins. — Ég hélt að rök-
fræði væri ein af höfuð náms
greinum hjá lögfræðingum.
Mér virðist satt að segja ekki
fara mikið fyrir henni þarna.
— Ég efa ekki að lögfræðing-
urinn sé vel fær í sinu starfi
(það er að vega og meta ver-
aldleg málefni og dæma í
þeim.) En eftir þessari grein
hans virðist hann ekki vera
spámannlega vaxinn til að
skýra ritningarnar. Og ég
reikna nú með að hvorugur
okkar sé fær um það. Það er
menn virði sína barnatrú, og
ekki nema rétt og gott að1
það gera ýmsir, sem bera hana
ekki á torg, til að troða sín-
um viðhorfum, sem því eina
rétta upp á aðra.
Hitt er lakara, þegar vel
vitibornir menn standa í and
legum hleypidómum og segja
hvítt svart. —- Jónas segir;
„Mönnunum miðar annað
hvort aftur á bak eða þá nokk
uð á leið.“
Hefir ekki maðurinn verið
að leita andlegra verðmæta
frá örófi alda og á hann að
hætta því nú? Hefir hann
fundið sannleikann allan? —
Ætli þessi orð Jónasar eigi
ekki nokkuð jafnt við and-
legann, sem efnislegan heim,
hvar sem þau takmörk nú
eru og að farsælast verði nú
sem fyrr, að leyta meiri þekk
mgar, meiri vizku.
Fordæmingin, helyíti og
hinn reiði Guð hirðingjanna
í Sínaí eyðimörkinni, sem lét
sína útvöldu þjóð drepa nið-
ur konur og börn, er nokkuð
sem mætti hverfa úr barna-
trúnnl. — Fordæmi Krists,
umburðarlyndi og kærleikur,
ásamt leit að hærri markmíð
um meiri þekkingu, er verð-
ugra umþenkingarefni en
greinin, sem er tilefni þess-
ara athugasemda.
Ég ætla nú eins og lögfræð
ingurinn að taka tilvitnanir
úr Biblíunni. Fyrst úr gamla
testamentinu: — Fyrri Sam-
úelsbók 7 m. „Þá sagði Sál
til þjóna sinna: Leitið mér að
konu sem hefir tök á að leita
frétta af framliðnum, að ég
fari til hennar og spyrji hana.
Og þjónar hans sögðu við
hann: Sjá kona nokkur er
í Endor, sem getur leitað
frétta af framliðnum. 11 Og
konan sagði: Hvern á ég að
vekja upp fyrir þig? Og hann
svaraði: Vektu upp Samúel
fyrir mig.
14.—16. v. Og hann sagði
til hennar: Hvernig er hann
útlits? Og hún sagði: Gamall
maður stígur upp og er íklædd
ur skykkju. — Þá sá Sál að
það var Samúel og hneigði
andlit sitt til jarðar og laút.
Og Samúel mælti til Sáls: Hví
hefir þú ónáðað mig og látið
mig koma fram? Og Sál
mælti: Nú er ég í kröggum,
því Fílistear eru i ófriði við
mig, og Guð er frá mér vik-
inn og svarar mér ekki fram-
ar, hvorki fyrir milligöngu
spámanna eða í draumum því
lét ég kalla þig, til að segja
mér, hvað ég á að gjöra.
Og Samúel mælti: Og hví
spyrð þú mig þegar Drott-
inn er frá þér vikinn.
Svo tek ég aðra tilvitnun
úr Nýjatestamentínu. Matthe
usarguðspjall 17. kap. 1.—4.
vers:
„Að sex dögum liðnum tók
Jesús, Pétur og þá bræður
Jakob og Jóhannes, og fór
með þeim einslega upp á hátt
fjall. Og hann ummyndaðist
að þeim ásjáendum og ásýnd
hans skein sem sól, en klæði
hans urðu björt. Og sjá, þá
birtist þeim Móses og Elías,
sem voru að tala við hann.
í báðum þessum tilfellum
virðist hér um líkamninga að
ræða. En hvað sem um liað er,
þá stendur þetta óumdeilan-
lega í Biblíunni. Annað til-
fellið í Gamla- én hitt i Nýja
testamentinu.
Segjum nú svo, að Sál hafi
þarna verið að kalla fram ill-,
an anda, en hvað þá um Krist,
kallaði hann fram illa anda,
vill lögfræðingurinn svara
því? Lögfræðincrnvinn segist
trúa hverju orði í Biblíunni.
Látum svo vera. En veit hánn
ekki af reynslu, að tveir menn,
sem sjá sama atburðinn,
skynja hann ekki á sama hátt,
þar ræður ástand manna á
hverjum tíma miklu um. Eins
er með talað og ritað orð.
Það orkar ekki á sama hátt.
T. d. á Pétur og Páll skiln-
ur þeirra og þær tilfinningar,
sem það snertir, verður ekki
það sama hjá báðum.
Þvi aðeins er maðurinn
skini gædd vera, að allir eru
ekki steyptir i sama mót. —
Þetta ætti að nægja til að
sýna hvað þessir ofsatrúar-
menn, hafa við að styðjast og
hve mikils rök þeirra eru
verð. En erfitt er sjálfsagt að '
vera svona umsetinn af ill-
um öndum.
Ofsatrúarmann kalla ég
þann, sem kominn er 1 þá
sjálfsheldu, að halda að hann
einn viti allt. Það eru ekki
þessir menn, sem hafa lagt
leiðarmerkin á ferli manns-
andans. — Það eru hinir, —!
leitendurnir. mennirnir, sem j
i réttu hlutfalli við aukinn
þroska og vit hafa gert sér
ljóst hve þeir vissu lítið. Þessi
grein er ekki skrifuð, sem
vörn fyrir þá, sem veittst er
að í greininni „Á miðilsfundi"
þeir eru fullfærir um það, ef
þeir telja það þess virði. Það
var andinn í greininni sem
ég stóðst ekki. En þegar rikis-
stjórn íslands er nú líka kom
in í hóp þeirra fordæmdu,
þykir mér nú skörin vera að
færast upp í bekkinn. Og nú
tek ég eina tilvitnun enn úr
þessari kynlegu ritsmíð-
„Ég get ekki fallist á að
réttlætið fari til fjandans
einungis til að stjórnin 11fi.“
Satt að segja átta ég mig
ekki á hvað maðurinn mein-
ar þarna. en pólitiskur oefur
er af því og á tæpast hetma
i ádeilugrein um trúmál. En
hraustlega er þetta óneitan-
lega mælt af flokksbundnum
og sanntrúuðum ihaldsmannl.
Guðlaugur Einarsson telur
að mér skilst, að hann hafi
verið plataður á miðilsfund
I
Erfðasyndin o.fl.
Ösla í vindi orögnóttar.
Elda kynda. sundrungar.
ao <mUai- Ætla að syndir eldfornar,
æri og blindi dyggðirnar.
rrrtrí 1)5 igyv'
Ljóður væri á lögfræði.
lítið bæri á hagnaði.
Ef syndinni færi á sjálfræði,
sett ei væri að jafnaði.
Leitt er og báglegt lögfræðing,
sem lendir á válegt andaþing.
Ekki er sjállegt í þeim hring.
Engin sál á túskilding.
Þórarinn frá Steintúni.
hjá Hafsteini Bjöirnssyni og
að fundurinn hafi mistekizt.
Hann ver svo meira en heilli
opnu í stóru blaði í að lýsa
honum. Öll er lýsingin mjög
rætin í garð þeirra sem fund
inn sátu og mikið endurtekn-
ingar. Annars geta þeir, sem
áhuga hafa, séð þetta í 10.—
11. tölublaði af Nýjum Stormi.
Þórarinn frá Steintúni
Þó er líklega meira eftir, því
hann lofar meiru seinna.
Ég, sem rita þessa grein,
hefi lengst af verið búsettur
útl á landi og því ekki haft
tækifæri til að kynnast þess-
um málum (Sálarrannsókn-
um) fyrr, en ég fluttist hingað
til Reykjavíkur fyrir 7 árum.
— En ég gerði tvennt: —
Ég kynnti mér þetta af bók-
um, en vildi alþrei koma ná-
lægt tilraunum með glas éða
bviumlíkt. — En ég ásetti mér
að komast á fund hjá miðli
þegar tækifæri biðist. Ég kom
á þessa fundi algerlega hlut-
laus. Nú ætla ég lítillega að
lýsa því, sem þarna gerðist:
Miðillinn vissi ekki hverjir
vrðu á fundinum. þó kom þar
í samband framliðið fólk víðs
vegar af landinu og í einu til
fellirm frá Kanada. Margir
éinstaklingar. Allt var það
nefnt með réttum nöfrmm og
lýst sta.ðháttum og landslaei
f mörgum tilfellum. svo og at-
vikum, sem enginn vlgstadd-
ur gat vitað um nema bá hver
einst.akur út af fyrir sig, sem
fundinn sat. Á sumum átt.uð-
um við okkur ekki fyrr en
daginn eftir. svo að djúnt hef
ir verið á bvi f hugskotinu ef
það hefir verið t.pkið baðan.
Allt var rétt. sem þarna kom
fram Ée bPkkt.i há sem barna
komu fram að eóðu elnu f hér
vistinni. Ée , tek fram „að
eóðu ‘ vegna beirrar blindu
hjá lögfræðinenum. a.ð halda.
að pkkf geti birst nema illir
andar á þessum fundum.
Hafsteinn Bförnsson var
miðillinn Og ég fa.nn har ekk
ert af beim óhuenaði. sem lög
fræðino-urinn telur sig hafa
orðið fyrir Ég vildi kalla
hann helgistund — Þeir. sem
voru með mér á bessum fund
um eeta hnrið um að hér er
rét.t sagt frá.
Læknarnir blessaðir kryfja
oe kryfia. en finna hvergi sál
ina og Rússarnir fundu engar
Framh. á bls. 2.