Nýr Stormur - 08.07.1966, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 8. {úlí 1966.
^ltOMIUR
3
starfi. Oft er kvartað undan
framkomu matreiðslufólks og
veitingahúsin borin sökum.
Sannleikurinn er sá, að þau
eru algerlega ofurseld duttl-
ungum þjóna og framreiðslu-
fólks og geta aðeins varið sig
með þvi að láta það hætta
sölumennzkunni. En samtök
þjónanna eru sterk og auð-
velt að setja húsunum stólinn
fyrir dyrnar.
í áðurnefndu verkfalli, ef
af verður, er í raun og veru
ekki verið að tala um kaup-
greiðslu veitingahúsanna til
þjónanna, heldur leyfi til að
taka hærra þjónustugjald. —
15% þjónustugjald er yfirhöf
uð allstaðar viðtekin venja.
Nú fara íslenzkir þjónar fram
á að hækka þetta gjald. Þeir
hafa þegar hærri prósentur,
en nú á að færa út kvíarnar.
3—400 þúsund króna árs-
tekjur, sem hvergi nærri eru
allstaðar tíundaðar, duga nú
ekki þessu heiðursfólki. Störf
þeirra eru svo mikils metin
af þeim sjálfum, að hæstu
laun opinberra embættis-
manna, svo sem hæstaréttar-
dómara og ráðherra, eru ekki
boðleg þeim.
Hneyksli
Vinnutími þessarar yfirstétt
ar er ekki í neinu samræmi
við þá sem voru að semja um
3,5% hækkun, enda er það
jafnan svo, að þeir er beztu
aðstöðuna hafa, krefjast jafn
an mest. Hvað mundu erlend-
ir ferðamenn, sem nú þegar
falla í stafi yfir verðlagi hér,
segja er þeir þurfa að greiða
hærra þjónustugjald hér of-
an á hið háa verðlag, en nokk
ursstaðar annarsstaðar.
Franireiðslufólk hefir auk
þess þau forréttindi að verð-
lag á vöru þeirri er það selur,
hækkar stöðugt og kaup þess
eða þóknun hækkar því sjálf-
krafa. Samt eru árlega gerðar
kröfur um hækkanir.
Þjónn, hefur 10 þúsund kr.
laun, eftir þriggja til fjög-
urra tíma vinnu á hátíðis-
kvöldi, eftir að hafa tekið 30%
þjónustugjald af viðskiptavin
um sínum: ætti að hafa vit á
að þegja! Almenningur hlýt-
ur að fyllast fyrirlitningu á
þessu fólki, sem er ákaflega
misjafnt í mennt sinni og
sumt, sem hvorki kann að
halda á disk, eða umgangast
gesti. Að vera þjónn á veit-
ingahúsi er „kunst“ sem ís-
lenzkir geta ekki státað af
fullkomnun i. Það vita þeir
er ferðast hafa. Að vísu eru
undantekningar, en þær eru
því miður alltof fáar, enn sem
komið er.
Þjónusta þarf að batna —
verðlag að lækka!
Ef ísland á að verða ferða-
mannaland, verður þetta
hvorttveggja að ske. Nú eru
heldur litlar líkur fyrir því að
svo verði, og þjónar eru að
undirstrika að það er ekki
ætlunin. Þessir hátekjumenn
verða þó að skilja, að verkfall
þeirra fær ekki samúð. Orð-
stír þessarar stéttar er ekki
það mikill, að fólk viðurkenni
rétt þess til að bera meira úr
býtum en aðrir og eru mörg
dæmi sem sanna mishöndlun
á gestum, ef þeir kaupa ekki
áfengi í stórum stíl. Hækk-
unarkröfunum er beint gegn
gestum veitingahúsanna, inn
lendum og erlendum, en ekki
veitingahúsunum sjálfum.
Þeir, sem verst eru settir
verða að fá réttan sinn hlut,
en hér eru menn á ferð sem
vilja fá hærri álagningu á vör
una en nokkurs staðar þekk-
ist.
Þannig er skrúfan og brjál-
æðið í efnahagsmálunum á
öllum sviðum. Þjóðfélagið
mun ekki riða til falls, þótt
brennivínssalar veitingahús-
anna fari í verkfall, það er
hinsvegar óhæfa, að þeir
tekjuhæstu skuli nota verk-
fallsréttinn til að knýja fram
hærri álagningu á vöru þá
'er þeir selja, álagningu, sem
þegar gefur þeim hærri tekj-
ur en flestum öðrum stéttum
þjóðfélagsins, og þjónar, sem
eru atvinnurekendur og greiða
aðstöðugjald vegna þessa,
hafa lítinn siðferðilegan rétt,
til að nota verkfallsréttinn til
að knýja fram hærri hátekj-
ur, sem ekki er í neinu sam-
ræmi við gæði þeirrar vinnu,
sem fram er lögð, og notagildi
hennar fyrir þjóðfélagið.
KOSNINGAR í HAUST
Framhald af bls. 1
isstjórn, sem komst til valda
með gullnum loforðum, sem
flest hafa verið svikin.
Það eina, sem ríkisstjórnin
hefir af að státa, eru gjald-
eyrisvarasjóðirnir, sem eru þó
fyrst og fremst til orðnir sök
um einstaks góðæris allan
hennar valdatíma.
Stöðugar verðhækkanir hafa
verið á útflutningsframleiðsl-
unni, en nú virðist vera að
horfa i aðra átt. Þegar svo er
komið, má ekkert út af bregða
og er aö vonum að þeir, er á-
byrgð þykjast bera, en bera
í rauninni enga, reyni að
halda völdum áfram í skjóli
þess að almenningur átti sig
ekki á því, sem í vændum er.
Engan veginn skal því haldið
ekki gert sitt bezta. Þeir voru
fram að ráðherrarnir hafi
aðeins ekki vandanum vakn-
ir, það er allt og sumt. Mann-
legast væri að ríkisstjórnin
viðurkenndi vanmátt sinn án
kosninga og leitaði samstarfs
um stjórn landsins við aðra
flokka.
Stjórnarandstaðan ávallt
Einkenni íslenzkra stjórn-
mála er ábyrgðarlaus stjórn-
arandstaða. Öllum stjórnmála
flokkunum er svo mikið í mun
um að komast í stjórnarað-
stöðuna, að þeir svífast ein-
skis til að fella þá stjórn, sem
við völd er og það þótt að-
ferðin til þess bitni fyrst og
fremst á almenningi.
Núverandi stjórnarflokkar
hafa báðir verið í stjórnar-
andstöðu og sýnt svo ekki verð
ur um villst, að þeir eru sízt
betri í þeim sökum.
Þött stjórnarandstaðan sé
talin hyrningarsteinn lýðræð-
is og þingræðis meðal ann-
ara þjóða og nágrannaþjóðir
okkar hafi sýnt það svo ekki
verður um villst, þá virðist
ekki vera svo hér á landi. Hér
er hún aðeins gagnslaus frið-
arspillir.
Það er því aðeins ein leið út
úr ógöngunum, en hún er sú
að allir flokkar verði ábyrg-
ir um stjórn landsins, meðan
verið er að kippa í lag mistök-
um núverandi riki«stjórnar.
Kosningar í haust hafa því
enga þýðingu fyrir þjóðina,
en myndu aðeins verða haldn-
ar til að leyná hinu raunveru-
lega ástandi og reyna að
blekkja hana til að fela áfram
þeim flokkum og mönnum
stjórn landsins, sem svo á-
þreyfanlega hafa sýnt að þeir
eru ekki starfi sínu vaxnir.
Forsætisráðherrann er ekki
huglaus, en flokksmenn hans
eru uggandi um framtíð
flokksins. Vafalaust kann
hann sjálfur að taka ósigri,
en flokksmenn hans margir,,
sem hafa notaö stjórnaðað-
stöðu flokksins sér til fram-
dráttar á þjóðhagslega skað-
vænlegan hátt, geta ekki til
þess hugsað að missa aðstöð-
una.
Því má vera að ráðherrann
verði þvingaður út í haust-
kosningar í þeim tilgangi að
freista þess að halda þeirri
einokunaraðstöðu, sem flokk-
urinn hefir haft á þjóðfélags-
kerfinu undanfarin sex ár.
STEFKRÓKUR
Blaðinu hefir borist bréf frá landsþekktum Ijóðasmið
þar sem hann býðst til að senda blaðinu þátt t bundnu
máli, við og við. Blaðið fagnar þessum gesti sínum og
býður hann velkominn í blaðið. Þessi landsfrœgi mað-
ur hefir létt geð manna í bókum, blöðum og útvarpi
og nýtur mikillar hylli. Hann nefnir þátt sinn „Stef-
krók” og sjálfan sig „Grím”. Nýr Stormur er þess full-
viss að þessi stefkrókur Gríms muni njóta mikilla vin-
sœlda eins og hann sjálfur, hvar sem hann kemur eða
lætur til sín heyra. Vertu velkominn Grímur!
LÖGLEG LÖG
Gott er að eiga lögleg lög
í löngu og ströngu hokri,
einkum- ef þar finnast fög
með frjálsu vaxta-okri.
Ef þig vantar aur í bráð
inn í Kauphöll ferðu,
færð þar lán og lausnarráð
og — lánsins hjálpráð sérðu!
Kannski er einhver annar til
ef þig höllin svíkur,
af hjálparþrá og innri yl
og öðrum gæðum ríkur.
90 daga draum
dreymir víxilhafann,
lánið heldur trútt við taum
og tjóðrar þig við klafann.
Þú losnar kannski kofann við,
kannski bílinn líka. —
Greinir kannski gjaldþrotið
gleði í sál hins ríka?
Grímur.
Aöalskattskrá
Reykjavíkur árið 1966
Aðalskattskrá Reykjavíkur árið 1966 liggur frammi
í Iðnaðarmannahúsinu vi8 Vonarstræti og í Skatt-
stofu Reykjavíkur frá 30. þ. m. til 13. júlí n. k. atS
bátSum dögum meðtöldum, alla virka daga nema
Iaugardaga, frá kl. 9.00—16.00. «
I skránni eru eftirtalin gjöld:
1. Tekjuskattur
2. Eignarskattur
3. Námsbókagjald
4. Kirkjugjald
5. Kirkjugarðsgjald
6. Almannatryggingargjald
7. Slysatryggingargjald atvinnurekenda
8. Lífeyristryggingargjald atvinnurekenda
9. Gjald til atvinnuleysistryggingarsjóðs
10. Tekjuútsvar
11. Eignarútsvar
12. Aðstöðugjald
13. Iðnlánasjóðsgjald
14. Launaskattur
15. Sjúkrasamlagsgjald
Jafnhliða aSalskattskránni liggja frammi á Skattstof-
unni yfir sama tíma þessar skrár:
Skrá um skatta útlendinga, sem heimilisfastir eru í
Reykjavík.
ASalskrá um söluskatt í Reykjavík fyrir áriS 1965.
Skrá um Iandsútsvör fjrrir árið 1966.
Innifalið í tekjuskatti og eignarskatti er 1% álag
til Byggingarsjóðs ríkisins. Eignarskattur er miðaður
við gildandi fasteignamat sexfaldað og eignarútsvar
miðað við matið þrefaldað.
Þeir, sem vilja kæra yfir gjöldum samkvæmt ofan-
greindri aðalskattskrá og skattskrá útlendinga, verða
að hafa komið skriflegum kærum í vörzlu skattstof-
unnar eða í bréfakassa hennar í síðasta lagi kl.
24.00 hinn 13. júlí 1966.
Reykjavík 29. júní 1966.
Borgarstjórinn í Reykjavík.
Skattstjórinn í Reykjavík.