Nýr Stormur - 05.01.1968, Síða 1

FÖSTUDAGUR 5. JAN. 1968,
iTORMUR
4. árgangur
Reykjavík
1. tbL |
Klámkjaftur „lyftir rassi í prumpstöðu“ framan í þjóðina og fœr að
launum listamannalaun og viðurk enningu gagnrýnenda, sem segja
hann „marka tímamót í íslenzkum bókmenntum((.
Sóðalegur samtíningur
Rithöfundurinn Guðbergur Bergsson veltir sér
upp úr drafinu, drafsins vegna og brýtur iög
um útgáfu klámrita á íslenzku.
Nýr Stormur verður að biðja lesendur sína fyrirfram afsökunar á
að birta hér orð og setningar, sem að áliti blaðsins eru alls ekki prent-
hæf. Ástæðan fyrir því er sú, að nú fyrir jólin kom út „jólabók“. sem
engan sinn líka muna eiga um sóðalegt orðbragð og viðbjóðslegan
samsetning, en virðist vera tekið tveim höndum af „gagnrýnendum“
dagblaðanna og hafa vakið slíkan fögnuð, að viðtal var tekið við
þennan nýja snilling í íslenzkum bókmenntum, í einu blaðanna
fyrir jólin. Ekki er ástæða til að kasta steini að „snillingnum“, sem
virðist hafa grafið sig inn að hjartarótum helstu mennngarvita þjóð-
arinnar, svo sem sjá má á því, að hann hlaut sérstaka viðarkenn-
ingu fyrir þennan bókmenntastíl, sem hann hóf með „Tómas .Tóns-
son Metsölubók“, en ef dæma má af hinu nýja framlagi hans til ís-
lenzkra bókmennta, „Ástir samlyndrahjóna“ virðist maðurinn vera
sálsjúkur og kynlíf hans með anna rlegum hætti.
ARAMOT
Maðurinn mun vera næst-
um eina skepna jarffarinnar,
sem gert hefir tímgunarhvöt-
ina aff íþrótt og dægrastytt-
ingu án annars tilgangs. Siff-
menntaffar þjóffir hafa þó allt
fram á síffustu ár reynt aff láta
sem minnst á þessu bera, en
frumstæffar þjóffir hafa rækt-
aff mjög meff sér þessa til-
hneigingu, enda fátt annaff til
skemmtunar effa dægrastytt-
ingar og faVa þær ekki dult
meff.
Iðkun þessarar íþróttar hef-
ir meffal siðmenntaffra þjóffa,
veriff fremur talin til siffspill-
ingar og athyglisvert er þaff,
aff uppreisnarandi sá, er geng
ið hefir yfir meffal unglinga
Hefðbundin misnotkun
Eins og kunnugt er, veita tollyfirvöld afslátt á innflutn-
ingsgjöldum bifreiffa af ýmsu tagi og vegna sérstöffu eigenda,
sem nota þessi tæki í atvinnuskyni.
Þetta er einnig siður í ýmsum löndum, sem ekki framleiða
bifreiffar, en flytja þær inn, svo sem Danmörku. Bifreiffar
þessar eru notaffar sem atvinnutæki, bæffi beint og í sam-
bandi viff ýmsan rekstur, svo sem sendibifreiffar fyrirtækja.
Atvinnubifreiffarstjórar fá afslátt af innflutningsgjöldum
og er sá háttur einnig hafður á í Danmörku, sem hér verffur
tekin til samanburffar.
í Danmörku er strangt eftir-
lit haft með því, að þessar bif-
reiðar séu ekki notaðar til ann-
ars en var upphaflega forsend-
an fyrir afslættinum Bifreiðar
Jsessar eru merktar til aðgrein-
ingar frá einkabifreiðum og því
tiltölulega auðvelt að hafa eft-
irlit með slíku.
Bifreiðastjórar í Danmörku,
sem brjóta þessar reglur, fá
sektir og við ítrekuð brot eru
bifreiðarnar teknar af þeim,
eða þeir verða að greiða full að-
flutningsgjöld.
Mikið hefur verið skrifað um
það hér í blöð, að bifreiðir hins
opinbcra, ríkis og bæjarfélags
séu notaðar til annara þarfa.
Stórar vörubifreiðar stolnana
og fyrirtækja eru að flækjast á
Framh. á bls. 7
víffa um lönd gegn hinum full-
orffnu og venjum þeirra, hníg
ur alls ekki | þá átt aff auka á
þessa spillingu, nema síður sé.
Flestar þjóffir og þar á meff-
al íslendingar, hafa í lögum
sínum reglur, sem eiga aff
stemma stigu viff þessari siff-
spillingu' og hafa íslendingar
gengiff jafnvel feti framar en
margar aðrar þjóffir í þeim
efnum.
Sala klámrita og klám-
mynda er aff meira og minna
leyti bönnuð og er það lagt í
umsjá lögregluyfirvalda að
segja til um, hvenær of langt
er gengið.
Menn muna ef til vill, að
eitt af höfuðskáldum þjóðar-
innar, Jóhannes úr Kötlum
var búinn eða langt kominn
að þýða bók norska skáldsins
Mykle, „Rauði rúbíninn“, sem
þótti bersögul í þessum efnum
og vakti deilur og málaferli á
Norðurlöndum, en útgáfa bók-
arinnar var bönnuð hér á
landi.
Samlífslýsingar þeirrar bók
ar eru þó hreinn barnaleikur
fengna orðbragði, sem hér
verður lýst á eftir og hlotið
hefir lof íslenzkra bókagagn-
á móti því klámi og sóða-
Framhald á bls. 2
Þaff er siffur um gjörvalla
heimsbyggðina aff fagna
nýju ári og kveffja þaff
gamla meff hátifflegheitum.
íslendingar fylgja þessum
siff aff sjálfsögffu og hjá
þeim er fögnuffurinn þrung
inn gleffi yfir því, aff sól tek
ur aff hækka á ný og hinn
langi vetur og hiff drunga-
lega skammdegi mun nú
smám saman verffa a^ff þoka
fyrir birtu og yl.
Þaff mun vera algengur
siffur, aff forystumenn þjóff
anna birta nýársboðskap til
þjóffa sinna og gera þeim
grein fyrir því helzta, sem
skeff hefir á liðnu ári og
líklegl er að hafi áhrif á
framvindu þjóffmála á því
komanda.
Johnson Bandaríkjafor-
seti boðaði þjóð sinni víð-
tækar ráðstafanir til þess
að treysta efnahag þjóðar-
innar og gjaldmiðil hennar
sem nú riðar til nokkurs
falls, ef dæma má af um-
mælum forsetans.
Bandaríkjaforseti mun
vera afreksmaður í stjórn-
málum þjóðar sinnar, hvað
viðvíkur innanlandsmál-
um. Hann hikar ekki við að
segja þjóð sinni að dollar-
inn sé í hættu, þrátt fyrir
að hann ætti að vita, að til
er miklu betra ráð, íslenzkt
aff uppruna; sem sé, að
segja að allt sé í himnalagi,
þótt komið sé undir kvið á
truntunni.
Bandaríkjamenn eru
neyddir til að draga úr
hernaðarútgjöldum sínum.
Minnka efnahagsaðstoð við
aðrar þjóðir og sitja heima
á næstu árum; nota frí sín
til að skoða eigið land, en
eyða ekki dýrmætum gjald-
eyri í önnur lönd og álfur.
Höfuðinntakið í boðskap
forsetans er þó að, nú verffi
aff draga úr útgjöldum
bandaríska ríkissjóffsins —
annars verði ekki unnt að
bjarga gengisfellingu doll-
arsins.
Ekki er unnt fyrir fá-
fróða afglapa hér uppi á ís
landi að spá neinu um
hvort þessar ráðstafanir
koma í veg fyrir gengisfell-
ingu dollarsins og þar með
nýja gengisfellingu ís-
lenzku krónunnar, en menn
vona þó að svo verði ekki.
FRÆNDRÆKNI
Hér á landi settust menn
í ofvæni við útvarps- og
sjónvarpstæki sín á gaml-
árskvöld til að hlýða á sinn
„forseta“. Menn áttu von á
því, að hann gæfi þjóðinni
skýrslu og skýrði henni frá
þvi, hvers hún gæti vænst
á nýja árinu og hvort
stjórn hans hefði ekki ein-
hver áform á prjónunum,
sem glætt gætu vonir um
tryggari framtíff, en gamla
árið gaf tilefni til.
Þeir, sem þessar vonir ólu,
urðu fyrir vonbrigðum.
Margir hættu von bráðar
að hlusta því að greinilégt
var að forsætisráðherrann
hafði harla lítið jákvætt til
málanna að leggja.
Hann hafði auðsjáanlega
stytt sér stundir um jólin
við að lesa bók Svetlönu
Stalínsdóttur og komist
hjartanlega við. Hafi ráð-
herrann einhverntíma lát-
ið sér til hugar koma að
pabbi hennar hafi verið
vondur karl, þá var sá grun
ur nú orðinn að vissu.
Það sem virðist hafa
hrært viðkvæmt hjarta ráð
herrans einna mest, var
það, hve pápi hennar var
vondur viff fólkiff sitt; börn
in sín og frændfólkiff.
Ekki var annað að heyra,
en að ráðherrann væri að
reyna að koma því til skila
í ávarpi sínu til þjóðarinn-
ar, aff slíkt myndi aldrei
henda æffstw menn hennar.
Auðvitað létti mönnum
við þetta. En tjl að ganga
enn tryggilegar frá hnútun
um, varaffi ráffherrann þjóð
sína vendilega viff því, aff
gera tilraun til þess að
Framhald á bls. 7.
tt
§
1
»*
::
1
s
::
§
::