Nýr Stormur - 05.01.1968, Blaðsíða 5

FÖSTtJDAGUR 5. JAN. 1968.

0
I
NYR
fwmuR
Útgefandi: Samtök óliáðra borgara.
Ritstjórar: Gunnar Hall sími 15104 og Páll Finnbogason, ábm |
Ritstj. og afgr. Laugav. 30 - Sími 11658.
Auglýsinga- og áskriftarsími 24510.
VikublaS - Útgáfudagur: föstudagur.
Lausasöluverð kr. 10.00. Áskriftarverð kr. 450.00.
Prentsmiðjan Edda h.f.
iniiiuiNiiiiiiMiHiiiiiiiHiiiiitmrniiiiiiiiHimtiiitiinniiiiinitiitiiNiiiiiimiimiiiuiiiiiiiiiiimuiumfitii
Úvissa og úrræöi
J
Menn eru almennt á einu
máli um, að sjaldan hafi ríkt
eins mikil óvissa um áramót
eins og nú. Það fer ekki á milli
mála, að þjóðin hefur orðið fyr
ir miklum búsifjum á þessu ári
og hefur ekki verið eins viðbú-
in erfiðu árferði og við hefði
mátt búast, eftir mörg og
happasæl góðæri.
Hvað sem öllum deilum líð-
ur um orsakir þess, blasir sú
staðreynd við, að skyndilega
hefur sól brugðið sumri í efna-
hagsafkomu landsmanna.
Menn vona sannarlega að úr
rætist og aflabrögð verði betri,
verðlag hærra á útflutningsvör-
um landsmanna og þeim takist
að yfirstíga erfiðleikana með
sámstilltu átaki.
Því miður sjást þess lítil
merki, að þeir, sem breiðu bök-
1 in hafa, eigi að axla byrðarnar
í réttu hlutfalli við hina.
Vitað er, að fjöldi manna
hefur dregizt undan að greiða
réttmæt gjöld til hins opinbera
á undanfömum árum og upp-
^hæð sú, er til skila hefur komið
í sambandi skattarannsóknir
hinnar svokölluðu skattalög-
reglu, er aðeins brot af því, sem
undan hefur verið dregið
Fregnir herma, að í Dan-
mörku, því landi, em nánast
er tengt íslendingum og þeir
hafa öðrum fremur sótt fyrir-
myndir til, hafi opinber „rass-
fá“ í sambandi við meint skatt-
svik, borið slíkan árangur, að
undrum sætir.
Þar eru greinilega Önnur
vinnubrögð á ferð og ríkið
heimtir rétt sinn, án nokkurr-
ar miskunnar.
Vitað er, að skattsvik tiltölu-
lega fárra einstaklinga hér
muni nema hundruðum miilj-
óna á örfáum undangengnum
árum. Aðeins 24 milljónir hafa
komið til skila eftir þrgigja ára
starf skattalögreglunnar hér og
er það furðulega lítill árangur.
Öll kurl munu þó ekki komin
til grafar. Til þess að ná ár-
ángri í þessu starfi, þarf að sam
ræma betur starfsemi skattstjór-
anna og skattarannsókna.
Hér er mikið fé falið í bönk-
um í nafnlausum sparisjóðsbók
um, sem aldrei hefur verið tal-
ið til skatts. Slíkt var einnig
fyrir hendi f Danmörku, en
Danir náðu til eigenda þeirra
með einföldum aðgerðum.
Eigendur þeirra urðu að
gefa sig fram með ákveðnum
fyrirvara, ella myndi féð gert
upptækt í ríkissjóð.
Samningar verkalýðsfélaga
eru nú lausir og má búast við
átökum, ef ekki næst samkomu
lag um að taka stærsta brodd-
inn af fórnum þeim, er þeim
lægst launuðu er ætlað að færa.
Yfirmenn á farskipum fengu
leiðréttingu sinna mála með
þeim hætti, að skattgreiðslur
þeiiTa voru mildaðar. Vissulega
væri sú leið almennt athugandi
við væntanlega samninga við
önnur verkalýðsfélög.
Ríkisstjórnin telur ekki fært
að draga úr útgjöldum ríkisins,
sem allsstaðar er þó reynt eft-
ir mætti.
Væri ekki reynandi fyrir hana
að mæta tekjurýrnun þess op-
inbera, sem yrði væntanlega all
veruleg, ef þessi leið yrði far-
in, með því að herða skatt-
heimtuna á þeim, er í rauninni
hafa ráð á að greiða skatta, en
svíkjast um þá sjálfsögðu
skvldu.
Skattalöggjöfin íslenzka er
meingölluð og þarf rækilegrar
endurskoðunar við.
Að minnast á slíkt virðist
vera algert „tabu“ meðal ráða-
mannanna. Þeir hafa þvert á
móti lýst því yfir, að skattalög-
gjöfin sé hin ágætasta og þurfi
ekki endurskoðunar við.
Þar koma til hagsmunir
beirra, sem í skjóli fæssarar lög-
trjafar geta skotið sér undan
skattgreiðslum 05 löggjöfin er
bverbrotin með vitund og vilja
íslenzkra yfirvalda.
Þetta er ömurleg staðreynd
og gefur illan vitnisburð um
stjórnvizku þeirra, er ráðið
hafa málum þjóðarinnar f ára-
tugi.
Dagblöðin í Reykjavík eru
sá póitíski skjár, sem hinn
almenni borgari á kost á að
glugga í og er í rauninni
það eina, sem hann á að-
gang að, til þess að fylgjast
með því furðulega fyrir-
bæri, sem nefnist íslenzk
stjórnmál.
Þessi skj ár er að vísu svo
óhreinn, að hann gefur
litla útsýn yfir hið grugg-
uga svið stjórnmálanna.
Reyni borgarinn að mynda
sér hlutlæga skoðun um hið
raunverulega ástand, eru
þessi tæki, dagblöðin, til
heldur lítils gagns.
Lesi borgarinn öll blöðin
og beri þau saman og reyni
á þann hátt að fá jákvæða
yfirsýn, verður hánn að
vera gæddur yfirskilvitlegri
dómgreind, til að komast að
niðurstöðu, sem reynist
nærri sanni.
Lesi hann aðeins eitt
dagblað og hafi vit sitt úr
því, er hann að sjálfsögðu
ekki í neinum vanda. Þá
kemst hann óðar að niður-
stöðu — en verður að sjálf-
sögðu að vera við því búinn
að sú niðurstaða sé í harla
litlu samræmi við stað-
reyndir þær, er hann svo
rekur sig á, nærri dags dag
lega.
Svo hrapalega tekst þess-
um tengilið á milli borgar-
anna og stjórnmálanna
hlutverk sitt — það hlut-
verk að bera sannleikanum
vitni.
Blöðin segja stundum
satt, en oftar ósatt — eða
það sem öllu verra er:
þegja um sannleikann.
Lesandinn er þvi venju-
lega jafnnær eftir lestur
þeirra, þ. e. a. s. ef hann
VILL mynda sér rétta og
hlutlæga skoðun. Það er
hinsvegar alls ekki tilgang-
urinn með útgáfu dagblað-
anna hvað stjórnmálum við
kemur.
Á íslandi eru dagblöðin
ekki frjáls pressa, þótt ríkis
valdið hafi ekki af þeim
bein afskipti.
Lesendur blaðanna verða
því sjálfir að finna út, hvað
er rétt og hvað er rangt —
lesa á milli línanna og um
fram allt: kynna sér meff
öffrum hætt hvaff er rétt og
hvaff er rangt.
Hlutverk pólitísku blað-
anna er það eitt að móta
huga og skoðun lesandans
með það fyrir augum, sem
þjónar tilgangi stjórnmála
flokksins, sem að þeim
stendur.
GARNAFLÆKJA
Sjaldan hefir þetta kom-
ið betur í ljós, en á árinu,
sem nú var að líða. Allir
landsmenn sjá nú, að frá-
sagnir stjórnarblaðanna af
ástandinu, eins og þau
lýstu því fyrir kosningar,
var langt frá vegi sannleik-
ans — um þaff eru allir
menn sammála í dag.
Stj órnarandstaðan hafði
heldur ekkj ráð á þeim
djöfladansi, sem settur var
á svið fyrir kosningar og
varð þes valdandi að fjöl-
margir, sem gjarnan hefðu
viljað skipta um ríkisstjórn
treystu henni ekki til að
takast á við neinn vanda.
Stefna Framsóknarflokks
ins var svo óskýr fyrir kosn
ingarnar, að nafnið, sem
formaður flokksins gaf
henni var í rauninni rétt-
nefni. Sá er þessar línur rit
ar, hefir ekki enn heyrt
neinn Framsóknarmann
geta gefið viðhlýtandi skýr
ingu á því, hver „hin Ieiff-
in“ var eða er og hafa víst
fleiri þá sögu að segja.
Þaff er án alls efa skýr-
ingin á því, aff flokkurinn
staðnaffi skyndilega i
margra ára sókn sinni.
Alþýðubandalagið fór að
vissu leyti betur út úr kosn
ingunum en efni stóðu til.
Það er óhagganleg stað-
reynd, að í forystuliði Al-
þýðubandalagsins og meðal
fylgismanna þess almennt,
eru tvennskonar stjórn-
málaleg öfl — tvennskonar
stefnur. Annarsvegar
kommúnistar, sem taka
kenningar Marx og Lenins
bókstaflega og hvika í engu
útaf og hinsvegar sósíal-
demokratar, sem eru of
langt til vinstri, til aff geta
veriff í hinum hægrisinn-
affa Aþýðuflokki.
Þessir vinstri sósíaldemo
kratar eiga með engu móti
samleið með bókstafstrúuð
um kommúnistum, þótt
samstarf geti verið hugsan
legt í vissum málum.
Einn flokkur í tveim fylk
ingum, sem berast á bana-
spjótum, er orðið of gamalt
fyrirbrigði í íslenzkum
stjórnmálum, og er mál aff
linni.
Slíkur flokkur getur ekki
krafist trausts af kjósend-
um og fær það heldur ekki
til lengdar. Alþýðuflokkur-
inn þarf ekki að vera
hræddur um að fylgi hans
fari yfir til flokks, þar sem
stofukommúnistar ráða lög
um og lofum.
Kommúnistar eiga hins-
vegar aff fá aff berjast fyrir
hugsjón sinni á Iýðræffisleg
an hátt, án þess aff vera
kallaðir landráffamenn og
fá aff hafa sinn hreinrækt-
affa kommúnistaflokk i
friffi, eins og margir vilja.
Að þeir hafa ekki haft
það undanfarna áratugi, er
ein orsök þess að íslenzk
stjórnmál eru orðin eins-
konar garnaflækja og lýff-
ræðishugsjónin gatslitiff á-
róffursplagg, sem litla stoff
á í veruleikanum.
Blöðin eiga svo að vera
vind- og verkeyðandi í allri
þessari pólitísku vitleysu,
en snúast við því verkefni á
þann hátt, að þemban verð
ur enn meiri.
Og svo á hinn almenni
borgari — kjósandinn að
átta sig og taka ákvörðun á
fjögurra ára fresti, og
ábyrgff á allri vitleysunni.
Þetta getur hann ekki við
þessar aðstæður og er því
orðinn einskonar knöttur 1
körfuknattleik stjórnmála-
mannanna, sem henda hon
um á milli sín og í körfuna,
en úr henni dettur hann
jafnharðan.
Þaff er ekki óeðlilegt aff
Tómas á Kleppi heímti
stærri spítala!
„ÖÐRU VÍSI MÉR ÁÐUR
BRÁ“
Blöð Sjálfstæðisflokksins
láta sér tíðrætt um framtíð
Framh. á bls. 6.
i
I
I
I