Nýr Stormur - 09.02.1968, Blaðsíða 8

^S&CMIIHL
.....^■■•■.-!-ÆSaPAGTO9,I^B;i968
Meðal hinna mörgu og alvar-
legu vandamála dagsins í dag,
er rekstur frystihúsa, smábáta-
útvegur og þv.l. Blaðinu hefir
borist saga af einum frystihús-
eiganda, en ekki fylgdi sögunni
hvort hann er það enn eða ekki.
Á þessum tíma er sagan grein
ir frá, var uppgangur í frystiiðn-
aði og menn kepptust við að
koma upp frystihúsum, meira af
kappi en forsjá.
Þessi maður hafði fengist við
margt og farist flest í handa-
skolum, en honum tókst að
vekja áhuga íbúa byggðarlags
úti á landi fyrir byggingu frysti-
húss, þótt annað hafi vafalaust
verið þar fyrir.
Með meðmælum og ábyrgð-
um staðarbúa tókst honum að
afla lánsfjár til byggingarinnar,
en sjálfur átti hann ekki eyri.
Ekki er þó víst að meðeigendur
hans meðal íbúa byggðarlags-
ins hafi haft hugmynd um það.
Er ekki að orðlengja það, að
frystihúsið var byggt og naut
hann fyrirgreiðslu þingmanna
byggðarlagsins, sem hugðu sig
vera að vinna fyrir kjósendur
sína.
Með einhverjum hætti tókst
þessum herramanni að komast
yfir nokkum hluta hlutafjárins
og var hann framkvæmdastjóri.
Reksturinn gekk sæmilega fyrst
í stað og ekki vissu meðeigendur
forstjórans annað en það bæri
sig með ágætum.
Mun hafa verið greiddur út
arður í fyrstu og voru allir á-
nægðir. Forstjórinn keypti sér
hús á staðnum og var ekkert við
það að athuga. Menn vissu ekki
þá að hann hafði einnig keypt
sér hús í Reykjavík.
Mönnum í héraði, sem tamið
höfðu sér hóflega lifnaðarhætti
þótti þó nóg um risnu forstjór-
ans og ferðalög til útlanda með
fjölskyldu sína, en svo kvisað-
ist út, að forstjórinn hefði einka-
rekstur í Reykjavík við innflutn
ing og leituðu menn þá ekki
frekari skýringa.
Haldið var áfram að byggja
ogbæta við húsið og alltaf virt-
ist vera nóg fé fyrir hendi. Svo
fór þó bráðlega að tregða varð
á vinnulaunáskuldum þótt fyr-
irtækið hefði nægileg hráefni.
Ekki var þó að sjá, að neinir
erfiðleikar sæktu forstjórann
heim. Hann dvaldist langdvöl-
um í Reykjavík í erindum frysti-
hússins að sagt var og að lokum
kom svo að ekki fékkst vinnuafl
til að vinna við húsið, þótt hrá-
efni væri fáanlegt og bátar þeir
er húsið hafði samning við,
hættu smátt og smátt að leggja
þar upp fisk sinn vegna vanskila
Sífellt bárust fregnir um upp-
gang forstjórans í Revkjavík.
Hann bjó á dýru hóteli og
skrapp við og við til útlanda.
Fóru forvitnir menn að grennsl-
ast fyrir um innflutningsfyrir-
tæki forstjórans og kom þá í
ljós, að það var ekki til nema á
pappírnum. Það hafði ekki kost-
að mjög mikið að láta gera bréf-
hausa og reikningseyðublöð, en
það var allt og sumt.
Ðrifu nú að innheimtur úr
öllum áttum, og átti frystihúsið
ekki neina peninga til að greiða
með. Var nú forstjórinn krafinn
reikningsskila, sem voru þannig
úr garði gerr að enginn botnaði
neitt í neinu.
Var ekki annað að gera, en að
láta höfðingjann sigla sinn sjó
og er frystihúsið úr sögunni.
Forstjórinn fluttist hinsvegar bú
ferlum og kann blaðið ekki af
Framhald á bls. 7.

Hvað liggur mikið fé í ónotuðum mannvirkjum
um land allt?
GOH FOLK OG HR
li
'iiuiuiKiuiuiiHani

*
$
&
ALBERT ENGSTRÖM
Maðurinn: — Réttu mér diskinn!
Konan: — Svona segir maður ekki! „Gjörðu svo vel að rétta
mér diskinn!* bannig er það!
Maðurinn: — Gjörðu svo vel að rétta mér diskinn!
Konan: — Óh. Þetta meinar þú ekki!
bifreiðina í viðgerð á sama stað ótal sinn-
um, en ekkert stoðaði. Bifvélavirkinn full-
yrti að rafkerfið væri í lagi, en loks var eig-
t andanum bent á það, af ófaglærðum manni,
ÝMSUM ATTOM að rafmagnið myndi fara beint í startarann
in ii-iinigsaíngsaawaaaaaaaiisgiamBa! og leiða út. Fór hann með bifreið sína á
annað verkstæði og þá kom í Ijós að svo
var. Viðgerðin kostaði röskar 300 krónur, en
hann telur að glópska bifvélavirkjans, sem
Enn einu sinni hafa verkamenn komiö að áður hafði með viðgerðina að gera, hafði
máli við blaðið og beðið það að vekja at- kostað hann um 20 þús. krónur!
hygl á ófremdarástandi því er ríkir á að-
seturstað þeirra, Hafnarbúðum, sem nú eru — ------------
fjölskipaðri en nokkru sinni fyrr, er at-
vinnuleysið hefur haldið innreið sína.
Borgaryfirvöld eiga þakkir skilið fyrir
byggingu þessa myndarlega húss og eðlilegt
er að verkamönnum við höfnina sé annt um
það og njóti þess. Það hefur hins vegar verið
misbrestur á því og er þar um að kenna
fjölsætni drykkjumanna, sem fundið hafa
þarna griðastað og sitja við spil og drykkju
og valda vinnandi mönnum ónæði og leið-
indum. Verður að ætlast til þess af lögreglu
og borgaryfirvöldum, að þeir ráði þegar bót
á þessu ástandi.
Vísir er löngum „fyrstur með fréttirnar“.
Fyrir skömmu var sagt frá því í Vísi, að
sonarsonur Johnsons Bandaríkjaforseta
hefði brennt sig lítillega á hendi, er hann
rak hana ofan í súpupott. Mönnum þykja
þetta ekki lítil tíðindi og þá væntanlega í
samanburði við þau, er berast frá Víetnam,
sem afi drengsins ber ábyrgð á. Vonandi
hefur litla drengnum batnað fljótt og vel,
en hvort brunasárin gróa jafnfljótt austur
þar, er annað mál. Súpupottur Johnsons í
Víetnam er nefnilega dálítið heitur líka!
Að sjálfsögðu taka menn ofan fyrir „Vísi“.
Sífellt berast kvartanir um vinnu ýmissa
verkstæða og þá einkum sumra bifvéla-
virkja. Einn bifreiðaeigenda hefur átt í
miklum brösum meö bifreið sína í vetur og
virðist vél bifreiðarinnar vera í ólagi og
næstum ómögulegt að koma henni í gang,
nema að láta draga hana. Hann hafði haft
Séra Stefán Stephensen sterki á Mosfelli
var á gamals aldri að segja frá störfum sin-
um sem sáttanefndarmanns, en sá starfi
fylgdi, eins og kunnugt er, prestsembættinu.
„Ég sætti alla“, sagði sr. Stefán, „en hnef-
ana varð ég að nota við þá suma“.
Margt er skrítið 7
HvaS er eiginlega að gerast í hinum friðsæla bæ, Hafnar-
firði? Fyrrverandi slökkviliðsstjórar ýmist reyna að ná fé út
úr bæjarsjóði á vafasömum forsendum (svo ekki sé meira sagt)
eða stunda blaðaskrif til að bera af sér þjófnað eða annað
verra. Bíóin þar alræmd um land allt fyrir klám- og óþverra-
sýningar sem bæjarstjórn og barnaverndamefnd virðast
leggja blessun sína yíir (allt fyrir peningana?). Smygl ju,
sjálfsagt að nota Hafnarfjarðarhöfn til þess. Ég spyr enn;
hvað er að gerast í mínum góða og gamla bæ?
Gamall Hafnfhðingur.