Blómið - 01.12.1928, Blaðsíða 5

undarlegt,! en iivað þa& ev merki-
legt, mikil undnr, að það skyldi
fæðast lítill drengur i jötu í Betle
hem, og að það skuli vera konungs-
son, er kemur til, jarðar sem lítið
barn.“ EngiUinn hélt áfram að tala
við hirðana. „Pað skuluð þið hafa til
sannindamerkis, að þið munuð
finna barn reifað og liggjandi i
jötu.“
íbúar jarðarinnar vissú ekki, að
nein undur hefðu skeð. Fólkið
svaf.
En nú skvldu englarnir nokkuð,
sem þeir aldreí höfðu skilið áður,
og það var hinn rnikli kærleiki
Guðs til mannanna, að hann skykli
láta son sinn fæðast i heiminn til
að freisa þá.
Englarnir fögnuðu og glöddust
yíir því að jólaljósið var kveikl á
svo dýrðlegan hátt svo skínandi
og fallegt, að öll jörðin uppiýslist,
af þvi. Og þeir sungu gleðisöng
sem enginn hafði heyrt áður.
Söngurinn hljómaði útyfir Betle
hems velli, sem márgraddaður kór:
„Dýrð sje Guði i upphæðum og
friður á' jörðu, rneð þeim mönn
um, sem hann liefur velþóknun á.“
Himininn gladdist yfir kærleika
konungfsonarins og inni í jötunni
opnnði lítið barn augun, það var
Jesú barnið.
(Lauslega þýtt.)
S. G.
F Fíll launav líku líkt. ^
k. Á
))
■Cnskur herramaður bjó austur á
Indlandi. Einn dag hafði hann
boðið geslum heim til sín. Bústáð
ur hans var umkringdur . liáum,
skuggasælum trjám.
Sókum hins mikla liita þar í
landi stóðu hurðir og gluggar opin
meðan borðað var. Herramaður
inn átti fílsunga, sem var mjög vel
taminn. Hann vareftirlæti barna
hans.
Meðan setið var undir borðum,
kemur litli fílljnn inn í. stofuna.
llann nemur staðar íyiir aitan
börnin, þar sem þaú sitja við
borðið og vill fá að bragða sætu
ávextina, sem þau eru að borða.
Hann t.eygir lanann yfir axlir
þeirra, tokur ávexti af diskunum,
stingur úpp í sig og etur. Börnin
liafa gaman nf þessú og gefa litla
vininum sfnum ávextí, eins og
liann vill eta.
Einn gestanna efliðsforingjaefni.
Hann situr hjá börnunum. Fillinn
vill einnig bragða vexlina á disk-
inum lians, en þá verður liðs-
foringinn reiður og stingur litla
filinri í ranann með matkvíslinni
sinni. Hann lætur sér ekki bilt
við verða, en lætur af ætlan sinni
og fer út,. En börnunum gremst,
að svona illa er farið með litla
vininn þeirra.
Eftir nokkra stund kemur íillinn