Blómið - 01.12.1928, Blaðsíða 7
5
Í5 LOMIÐ
iiimiiiHiiiiiiaiiisiiiSiisBisse!!
ua u
ÍGÓÐA MÓÐIRIN. |
inar lilli á IIóli er 12 ára
gamall. llann or besla
barn 04 lilýöinn móður
sinni, soin honum þyk-
ir liijrtg vænf, mn, onda
vakir hiiii yfir gæ.'u lians. Rins og
geiii-f og gengur um börn og ung
linga, ber Einai litli ekki skynbragð
á að velja sjer félaga Shks erokki
heldur að v-eenía af æskuntii. f’eim
fullorðnu voilist það fulleifilt.
Björn i Hhð, sem er tveiniur ár
u:n eldri on Einar, er nú besl.i
félaginn hans. Björn er i rauninni
góður drengur, en hefur fengið
slæmt nppeldi.
Sigiuður sjómaður i Hhð viiðist
v engu unna jafu heitt og vindling
unuin sinum. Ilnnn „kyssii" þá
nótt og nýtair dag, gulur um góma
og greipar. Hann viiðist hafa yndi
af því að tæla Björn litla tú að
raykja og hefur hann látib tilleið
ast svona íétt „að giinni sinu.“
Björn litli ætlar svo sem ekki að
verða ánauðugur þræll tóbaksnautn
arinnar.--------Pannig' hugsa þeir
fleiri.
Fyrst í stað segir Björn engum
frá því, hve Siguiður sjómaður
sje góður við sig og á hverju hann
:> gæði sér helst. En brát.t kemur að
því, að hann vill iita Einar litla
félaga sinn verða aðnjótandi þeirra
gœða, sem Sigurður veitirhonum
Rað er skammdegiskvöld eitt,
þegar drengirnir eru sarnan að
leikjum. Bjöm byrjar á þvi að
faia inörgum fógruin orðam um
gæði og gjafinildi Sigurðar sjó»
rr.anns. „Komdu hjerna upp fyiir
stóra steininn, Einsi minn, jeg
ætla að sýtia þjer dálitið skrítið,"
sagði Björn og þaut af stað. Fyrii
of.in steininn lekur Björn upp úr
vasa sínum, vindling som Sigurður
hafM gefi) honum og hvetur Éinar.
lilla til að í'pykja. Einar þegir urn
slund, en segir síðan: „Hvernig
stondur á þvi Bjössi minn, að þú
skulii láta hann Sigmð naria þig
útí þessa villeysu?" „Þetta er engin
vi'leysa Einsi minn,“ sagði Björn.
„Fyrst, hélt, ég, að þetta gæti verið
dilítið hættulegt, en Siggi sanm
færði mig um, að það or ineð
öllu hætfulaust. Bott suinir segi
h>t.t þá er það bai a heimska.
Siggi segir, að sér hafi aldrei oiðið
ilt af því að roykja, og það er
fjarskalega got.t, Einsi minn, þú
skalt bara finna; og þér að segja
vinur, þá finst mér nú, að maður
sje nú þá fyrst orðinn fullorðitin,
ef maður reykir." Björn lagÖi
mikla áherslu á siðustu orðin
og bar sig mjög mannalega „Nú„
bætti Björu við og hækkaði rödd'
ina. „en ef það skyldi reynast
hættulegt að reykja, þá held jeg
maður geti hætt þvi.“ —
Blessuð börnin og varmennin
við, sem leynum börnin hættunni.
„Jeg skal segja þjer nokkuð,