Blómið - 01.12.1928, Blaðsíða 6
4
B L 0 M I £)
inn aftur og situr þá fólkið enn og sársauka með þögn og þolin
undir borðum. mæði, þvi litli fíllinn hefur aðeins
í rananum ber hann dálitla
hrislu, sem vaxið hefur við maura
þúfu. Hefir hann rifið hrísluna
upp með rótum og er bæði moki
eg matirar á rótunum, cn maurar
eru skordýr, sem stinga rnjög sárt.
Pfllinn gengur nú aftur að ]iðs-
foringja efninu, hristir rætuinar
yfir höfuð hans, syo moldin og
maursrnir hrynja niður á hálsinn
á. honum ogniður um hann ailan.
Maurarnir bíta hann vægðarlaust,
•n vesalings maðurinn, sjer sjer
vœnst, að bera skömm sina
launað líku likt.
(Þýtt úr lýsku.)
Við eigum að vera góð við öll
dýr og muna það, að þau finna
til eins og við og eru mörg vel
vitiborin, eu þau geta ekki talað,
vesalingarnir, og geia því ekki
kvartað þótt illa sje farið með
þau.