Framsóknarblaðið - 20.12.1969, Page 5

Séra Björn Jónsson, sóknarprestur Keflavík
FRELSARI FÆDDUR
Fæðingarhátíð Frelsarans er
í nánd. Á þessum dimmu dög-
um rennur hún upp, Betlehems-
stjarnan bjarta og boðar komu
ljóssins frá hæðunum í líki fá-
tæks og umkomulauss barns,
sem var vafið reifum og lagt í
jötu.
Við sjáum þess alls staðar
merki, að hátíð gengur senn að
garði. Heimilin, verzlanirnar,
fólkið — já, umhverfið allt ber
þess ótvírætt vitni, að jólin bless-
uð eru í næstu nánd.
En greinilegast boða þó and-
lit litlu barnanna nálægð helgra
jóla. Við sjáum eftirvæntingar-
svipinn ljóma í augum þeirra.
Tilhlökkunin leynir sér ekki. Það
er auðséð, að hjá þeim eru marg-
ir bjartir draumar bundnir komu
jólanna. Sum hafa líka samið
óskalista, — sent hann jólasvein-
inum — eða afhent hann foreldr-
um sírium í þeirri von> að fá eitt-
hvað uppfyllt af óskum sínum.
En hvernig er það með okkur,
sem eldri erum, — höfum við
ekki einhverjar óskir fram að
bera í sambandi við þessa jóla-
hátíð? Eg veit, að allt er þegar
undirbúið hið ytra, eftir því sem
efni og aðrar ástæður leyfa. En
finnst þér allt eins og vera ber
hjá þínum innra manni, þegar þú
skyggnist inn í hin leyndu djúp
hjartans?
Þér finnst eitthvað skorta á
hamingju þína. Hið innra með
þér er eitthvað autt og tómt. Þú
þráir fyllingu í þetta tómarúm,
— þú leitar víða, en árangurs-
laust. í hávaða hversdagslífsins
og glaumi skemmtanalífsins leit-
ar þú, — og hyggur þig e. t. v.
stundum hafa fundið það, sem
þú þráðir. En sú von reyndist
oftast blekking ein.
Vel má vera, að þú getir
meira að segja gert þessi orð að
þínum eigin, ef þú vilt vera full-
komlega hreinskilinn gagnvart
þínum innra manni:
,,Einhvers staðar er auðn og tóm
þar áður greru fögur blóm
í afkima hjartans —
Eg veit ei hvað því veldur.“
Þessi játning er áreiðanlega
töluð út úr mörgu hjarta. Á
Lúk. 2, 10 — 12.
þeim akri, þar sem áður óx hinn
fegursti gróður, þegar barnæsk-
an sat að völdum, er nú ekkert
annað en auðn og tóm að finna.
,,Eg veit ei hvað því veldur>“
segir skáldið og andvarpar sár-
an.>
Þú spyrð um orsökina.
Mér finnst, að svarið liggi
beint við. I leit okkar að sannri
hamingju og varanlegum hjarta-
frið, erum við stöðugt að eltast
við skuggana.
í amstri og önn lífsbaráttunn-
ar höfum við glatað að meira eða
minna leyti þessum dásamlega
eiginleika barnsins: Að trúa og
treysta, skilyrðislaust, af öllu
hjarta. Barnið er öruggt og ó-
kvíðið, af því að það veit, að yf-
ir því er vakað. I sálarlífi heil-
brigðs barns, sem nýtur um-
ihyggju ástríkra foreldra, er
heldur ekki til neitt tómarúm.
Þar finnum við aðeins gróanda
og líf í sinni fegurstu mynd.
Þannig var það einnig hjá
okkur, þegar við vorum börn.
En síðar, þegar bernskudagarnir
lágu að baki og foreldrahúsin
höfðu verið kvödd, þá hugðum
við nóg að treysta á okkur sjálf,
— okkar eigin mátt og getu.
En þar skjátlaðist okkur al-
varlega. Þá tók bernskugróður-
inn fagri að fölna og tómarúm-
ið myndaðist smám saman í sál-
um okkar. En í djúpum hjartans
bærist hún sífellt, þessi ófull-
nægða þrá eftir sannri og varan-
legri lífshamingju.
En hvar er slíka lífshamingju
að finna? Þeirri spurningu svara
JÖLIN, hátíðin heilaga, sem nú
er að ganga í garð, á skýran- ein-
faldan og ótvíræðan hátt. Þá er
þér fluttur boðskapurinn um
Frelsarann.
Jesús er fæddur til þess að
vera Frelsari þinn> Hann vill
vinna þig frá valdi myrkursins
og syndarinnar og leiða þig inn
í ríki hins eilífa ljóss. Snú þér
til HANS, vinur. Veittu jóla-
undrinu .viðtöku í hjarta þínu.
Og þér mun upprenna morgun-
roði nýs lífs. Hjá HONUM finn-
ur þú þann frið, sem þú heitast
þráðir og þá gleði, sem þú sífellt
leitaðir að.
Ef þú gengur til móts við hei-
lög jól með slíku hugarfari, þá
mátt þú treysta því, að þau færa
þér lífsfyllingu í ríkara mæli en
þú nokkru sinni áður hefur not-
ið.
Leyfðu barninu í þér að nema
staðar við jötuna í Betlehem á
þessum jólum, og gefðu barninu
blessaða, sem þar hvílir, vald yf-
ir lífi þínu. Þá hefur þú unnið
dýrlegasta sigur ævi þinnar og
öðlazt þá æðstu hamingju, sem
dauðlegum manni fær hlotnazt.
Oft er um það rætt, hve á-
hrifa jólanna gæti skammt, þeg-
ar út í hversdagslífið kemur.
Jóladagarnir hverfa í tímans
haf eins og aðrir dagar, — segja
menn, — og með þeim dvínar
aftur sá neisti góðvildar og kær-
leika, sem kviknar í svo mörgu
köldu hjarta um jólin. Vist er
þetta rétt, — því miður, — að
jólahugurinn má sín alltof lítils
í mannlegu lífi.
En þannig verður það ekki
hjá þeim> sem hafa tileinkað sér
— og LIFAÐ boðskap jólanna:
„Þér er Frelsari fœddur.“
Frá því er sagt, að þegar spá-
maðurinn Móse kom ofan af Sí-
aní-fjalli eftir að hafa dvalið
þar efra frammi fyrir augliti
Drottins, þá hafi björtum geisl-
um stafað af ásjónu hans.
Og líkt mun þeim fara, sem
finna sig snortna af kærleiks-
mætti barnsins í Betlehem. Þótf
jólahátíðin sé löngu liðin, þá
ríkir jólagleðin í hjörtum þeirra.
Og þeirri birtu fylgir margvís-
leg blessun. Slíkir menn verða
ljósgjafar þeim, sem í myrkri
búa — sannir bræður þeirra, sem
á bróðurhendi þurfa að halda.
Þjóðin okkar er í mikilli þörf
fyrir slíka þegna. Guð gefi þér,
sem þetta lest, þá gæfu, að jóla-
barnið tendri þér það ljós í
hjarta, sem gerir þig að lýsandi
vita á leiðum þeirra bræðra
þinna og systra, ,,sem ljósið þrá,
en lifa í skuggaN
Með þeirri bæn bið ég HANN
að gefa þér og þínum:
GLEÐILEG JÓL!