Morgunblaðið - 06.01.2011, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. JANÚAR 2011
✝ Brjánn Árni Óla-son var fæddur í
Reykjavík 13. júní
1947. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 31. des-
ember 2010. Foreldrar
hans voru Valgerður
Árnadóttir, húsmóðir
og verkakona, f. 8.
desember 1918, d. 4.
febrúar 1999, og Óli
Hermannsson, lög-
fræðingur og þýðandi,
f. 18. september 1914,
d. 7. júní 1997. Þau
skildu árið 1952. Valgerður og Óli
eignuðust 7 börn og var Brjánn
fimmti í röð þeirra systkina. Þau eru:
1) Árni Ólason, sjómaður, f. 1942.
Dóttir hans er Valgerður, fram-
leiðslustjóri, f. 1979. Stjúpdóttir hans
er Þórunn Brandsdóttir, versl-
unarstjóri, f. 1968. 2) Margrét Val-
gerðardóttir, sjúkraliði í Reykjavík,
f. 1943, gift Leifi Á. Aðalsteinssyni,
rannsóknarmanni, f. 1943. Börn
þeirra eru Helgi, verkfræðingur, f.
1963, Aðalsteinn, lektor, f. 1967, og
Jóhanna, leikskólakennari, f. 1975.
3) Ragnheiður Helga Óladóttir,
verkakona í Reykjavík, f. 1944. Börn
hennar eru Bjarni Bjarnason, rithöf-
undur, f. 1965, og Valgerður Bjarna-
dóttir, f. 1967. Sambýlismaður Ragn-
heiðar er Elías R. Sveinsson,
trésmiður, f. 1952. 4) Hermann Óla-
son, f. 1946. Sonur hans er Davíð, f.
1974. 5) Guðrún Kr. Óladóttir, for-
stöðumaður, f. 1950, gift Birni V.
Gunnarssyni, iðn-
verkamanni, f. 1949.
Dóttir þeirra er Mar-
grét Helga, nemi, f.
1974. 6) Hrólfur Óla-
son, bílstjóri og prent-
ari í Reykjavík, f.
1952. Börn hans eru
Melkorka, hjúkr-
unarfræðingur í Dan-
mörku, f. 1978 og
Hrafn Árni, nemi, f.
1981. Stjúpsonur
Hrólfs er Ragnar
Blöndal, f. 1972. Hálf-
bræður Brjáns eru
Oddur Ólason, lögfræðingur, f. 1953,
og Guðni Ólason, stýrimaður og bíl-
stjóri, f. 1961.
Brjánn kvæntist Dagmar Guðrúnu
Gunnarsdóttur, þroskaþjálfa, árið
1979. Þau skildu 1998. Synir þeirra
eru Jón Hjörtur, f. 1.10. 1981, og
Gunnar Óli, f. 5.5. 1991. Brjánn hóf
sambúð með eftirlifandi eiginkonu
sinni Valdísi „Dísu“ Þórðardóttur,
nuddfræðingi, f. 5.9. 1943, snemma
árs 2004 og giftust þau 16.6. 2007.
Synir Valdísar af fyrra hjónabandi
eru Þórður Gunnar Jóhannsson,
skipavélfræðingur í Singapore, f.
1966, og Jóhann Ingvar Jóhannsson,
bílstjóri í Noregi, f. 1970.
Brjánn vann ýmis störf í landi en
var lengst af sjómaður og sat í stjórn
Sjómannafélags Íslands frá 1996 til
dánardags.
Útför Brjáns fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 6. janúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 15.
Það var mikið áfall fyrir okkur öll
þegar Brjánn, svili minn, greindist
með illkynja sjúkdóm fyrir sex vik-
um. Sjúkdómurinn var svo skæður
að ekki fékkst við neitt ráðið. Hann
tókst á við veikindin af mikilli still-
ingu og Dísa, konan hans, stóð sem
klettur við hlið hans þar til yfir lauk.
Brjánn lést stuttu áður en gamla árið
kvaddi. Kvöldið áður heimsótti ég
hann á sjúkrahúsið. Hann var þá
ótrúlega hress og ég kvaddi hann
með þeim orðum að ég myndi fljót-
lega líta til hans aftur. Ég átti ekki
von á því að þetta væri okkar síðasti
fundur. Í sumar vorum við í Auð-
kúlukirkjugarði að koma fyrir leg-
steini á leiði tengdaforeldra okkar.
Hvorugum okkar hefur víst dottið í
hug á þeirri stundu að hann ætti svo
stutt eftir.
Ég kynntist Brjáni fyrst fyrir sex
árum þegar hann og Dísa, mágkona
mín, hófu sambúð. Þau giftu sig fyrir
rúmum þremur árum og voru mjög
samrýmd. Brjánn var sérstaklega
barngóður og reyndist barnabörnum
Dísu ákaflega góður afi og er því
söknuður þeirra nú mikill þegar afi
er farinn. Brjánn og Dísa voru að
ljúka við byggingu sumarbústaðar
austur í Árnessýslu, sannkallaðs un-
aðsreits, sem þau kölluðu „Hreiðr-
ið,“ þegar Brjánn féll frá. Það var
draumur þeirra að njóta þar elliár-
anna saman en því miður rætist sá
draumur ekki. Strax við fyrstu kynni
af Brjáni sá ég að þar fór mikill
mannkostamaður. Brjánn var
greindur og vel lesinn. Hann hafði
mjög ákveðnar skoðanir á þjóðmál-
um og varð ekki auðveldlega haggað
frá sannfæringu sinni en mat þó og
virti skoðanir annarra. Var gaman
að ræða við hann um þjóðmálin og
landsins gagn og nauðsynjar. Naut
sín vel reynsla hans og þekking á
mikilvægi þeirra stétta sem oft eru
kallaðar hinar vinnandi stéttir.
Brjánn var sjómaður og hafði lengi
starfað á skipum landhelgisgæslunn-
ar og notið þar mikillar virðingar.
Var honum lengi falin sú ábyrgð að
leiða samningaviðræður fyrir stétt-
arfélag sitt. Í þeim viðræðum kom
sér vel að Brjánn var rólegur og fast-
ur fyrir, hann var rökfastur en um
leið sveigjanlegur og hlustaði vel á
aðra. Átti hann gott með að skilja
kjarnann frá hisminu og koma með
skynsamlegar tillögur sem samn-
ingsaðilar hinum megin borðsins
hlustuðu á og vildu skoða. Brjánn
hafði sérstaklega góða nærveru, var
rólegur og ljúfur en stutt í glettnina
þegar við átti. Hann var fyrstur
manna til að taka málstað annarra
og leggja gott til ef honum fannst á
einhvern hallað að ósekju. Kunni
hann að haga orðum sínum af hóg-
værð og stillingu svo eftir var tekið.
Hann var vörpulegur á velli, með-
almaður á hæð og sterkur. Hann fór
sér að engu óðslega og framkoman
var öll fumlaus. Hann var smiður
góður, laginn og vandvirkur. Smiðs-
hæfileikarnir nutu sín vel við smíði
„Hreiðursins.“ Þar sat vandvirknin í
fyrirrúmi, hver spýta felld af stakri
nákvæmni og öll vinna og frágangur
bar vott um mikla snyrtimennsku.
Við Ragnhildur sendum Dísu og öðr-
um aðstandendum hans okkur inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sigurður H. Pétursson.
Það vildi stundum skvettast upp á
dekkið á siglingu vinar míns og
frænda, Brjáns Ólasonar, um lífsins
ólgusjó. Gat jafnvel gengið á með
brotsjóum. Hann var einstaklega
blíðlyndur og hjartahlýr maður og
því berskjaldaður, ætti hann ódreng-
lyndi að mæta.
Augun segja vísir menn spegil sál-
arinnar. Það gilti jafnt um Brján sem
aðra. En hann átti tvo sálarspegla að
auki, þar sem voru synir hans. Seint
mun Guði fullþökkuð sú líkn í þraut,
að báðir synirnir Brjáns skyldu vera
honum til huggunar og hughreyst-
ingar í stuttu en hörðu banastríði.
Þeir trega nú föður sinn, en mega
um leið vera stoltir af honum, líkt og
hann var af þeim.
Engum geta hlotnast betri eftir-
mæli en þau, að hafa verið drengur
góður. Slíkur maður var Brjánn.
Þess vegna var honum það svo mikils
virði, að eignast konu eins og hana
Dísu. Þau hjónin deildu með sér
drengskapnum og hún var honum sú
stoð, er hann þarfnaðist svo mjög.
Blíðlyndi Brjáns og sterk réttlæt-
iskennd hans gerðu honum erfitt að
sætta sig við ranglæti þessa heims.
Því lét honum best að standa með
þeim, er minna máttu sín. Ég skal
ekki segja, hvort það var af þeim
hvötum, sem hann tók sig til, fimm
ára gamall, og braut rúðu í Alþing-
ishúsinu. Þetta var nokkrum árum
eftir 30. mars átökin 1949, sem urðu
vegna inngöngu Íslands í Atlants-
hafsbandalagið. „Glæpurinn“ var því
ekki aðeins stór, heldur og framinn á
viðsjárverðum tímum. Þetta rann
auðvitað upp fyrir blessuðum
drengnum, að afbroti frömdu. Hljóp
hann því sem leið lá yfir Austurvöll
og inn í Landsímahúsið, en þar var
Ríkisútvarpið þá til húsa. Gekk hann
þar rakleiðis á fund móðurbróður
síns, Jóns Múla, og játaði á sig
„glæpinn“. Múlinn hafði gaman af og
var ekkert að tilkynna þessum litla
en framtakssama frænda sínum, að
þeir voru staddir í miðri útsendingu.
Og nú er dóttir Múlans ákærð í hópi
s.k. níumenninga, fyrir að hafa van-
virt Alþingi. Segi menn svo, að sagan
endurtaki sig ekki.
Ég hef enga sérstaka trú á dauð-
anum. Reyndar trúi ég því, að hann
sé aðeins áfangi á langri leið. Þess
vegna óska ég Brjáni vini mínum
góðrar ferðar í fullri vissu þess, að
við munum hittast aftur á nýjum
slóðum.
Dísu og sonum Brjáns, þeim Jóni
Hirti og Gunnari Óla votta ég samúð
mína í vissu þess, að sárasta söknuði
má í fyllingu tímans snúa til ljúfra
minninga.
Pjetur Hafstein Lárusson.
Drengur góður, Brjánn Árni Óla-
son, er fallinn frá.
Hann háði skamma og erfiða bar-
áttu við illvígan sjúkdóm og eftir
standa ástvinir harmi slegnir.
Við, samferðamenn um stund,
skoðum í ferðaskjóður okkar – lítum
gjafirnar og nestið sem Brjánn skil-
ur eftir fyrir okkur að nýta og njóta.
Í mínum poka er örlæti, hjálpsemi
og lundin ljúf, ættlæg kímnigáfa og
vakandi auga fyrir líðandi stund. Þar
er minning um góðlyndan mann.
Áfram mun ég njóta þessara eig-
inleika í frændum mínum og sonum
Brjáns sem voru honum báðir svo
kærir. Þannig streymir lífið og kyn-
slóðirnar bera hið eilífa ljós.
Ég þakka samfylgdina, björtu
stundirnar og gjafirnar um leið og ég
votta sonum Brjáns, eiginkonu hans
og ástvinum öllum mína dýpstu sam-
úð.
Kristín Helga Gunnarsdóttir.
Brjánn Árni Ólason
✝
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
DÓRÓTHEA ANTONSDÓTTIR
frá Vík
í Mýrdal,
sem lést laugardaginn 1. janúar, verður jarðsungin
frá Stórólfshvolskirkju, Hvolsvelli, föstudaginn
7. janúar kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sjálfsbjargarheimilið, Hátúni 12.
Fyrir hönd aðstandenda,
Charlotte Guðlaugsson,
Anton Karl Þorsteinsson, Hanna Valdís Garðarsdóttir,
Helga Þorsteinsdóttir, Baldur Þór Bjarnason,
Þorbjörg Sif Þorsteinsdóttir, Hreimur Örn Heimisson
og barnabörn.
✝
Elskuleg dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN VILBERGSDÓTTIR,
Háagerði 43,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánudaginn
3. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 11. janúar kl. 15.00.
Jóhanna Ögmundsdóttir,
Sigurbjörg Svavars, Eyþór Örlygsson,
Sylvía Svararsdóttir, Ragnar Björnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ARNGRÍMUR MAGNÚSSON,
Víkurási 4,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju föstu-
daginn 7. janúar kl. 13.00.
Ásta Björk Arngrímsdóttir, Guðmundur Sigurbjörnsson,
Magnús Arngrímsson, Katrín Inga Geirsdóttir,
Kjartan Arngrímsson, Karen Anna Sævarsdóttir Michelsen,
barnabörn og barnabarnabörn.

Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞÓRUNN K. HELGADÓTTIR,
Ölduslóð 9,
Hafnarfirði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð í Garðabæ
miðvikudaginn 29. desember, verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði, í dag, fimmtudaginn
6. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á líknarstofnanir.
Þóra Guðrún Sveinsdóttir, Arnór Egilsson,
Þórdís Helga Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Bróðir minn og mágur,
RICHARD AXELSSON,
lést á Sahlgrenska sjúkrahúsinu í Gautaborg
föstudaginn 31. desember.
Guðbjörg Axelsdóttir, Skarphéðinn Guðmundsson.
✝
Látin er í Trelleborg, Svíþjóð, kær systir okkar og
frænka,
SIGRÍÐUR FJÓLA LEO,
Dista.
Blessuð sé minning hennar.
Systkin og frændsystkin.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JAKOBÍNA S. G. HAFLIÐADÓTTIR,
Drekavogi 20,
lést á Landspítalanum við Hringbraut að morgni
föstudagsins 24. desember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Við viljum færa öllum þeim sem önnuðust hana
á blóðlækningadeild og göngudeild einlægar þakkir fyrir.
Einnig færum við Brynjari Viðarssyni lækni og Elísu innilegar þakkir.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sveinn Óskarsson, Dadda G. Ingvadóttir,
Helga Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.