Morgunblaðið - 07.04.2011, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. APRÍL 2011
✝ Sigríður Óla-dóttir fæddist á
Þórshöfn 12. apríl
1935. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans, Landa-
koti, 30. mars 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Óli Pétur
Möller skólastjóri, f.
5. apríl 1900, d. 6.
ágúst 1973, og
Helga Jóna Elías-
dóttir, skólastjóri og kennari, f.
26. nóvember 1905, d. 8. mars
2003. Systkini: Elías Pálmi, f. 1.
maí 1934, maki Elsa Axelsdóttir,
f. 1. ágúst 1940. Davíð, f. 30.
október 1936, maki Kristjana
Friðriksdóttir, f. 5. júlí 1945.
Gyðríður Elín, f. 17. nóvember
1941, maki Gerðar Þórðarson, f.
20. apríl 1940.
Sigríður giftist 30. mars 1956
Gunnari Eysteini Sigurbjörns-
Börn Þorsteins með Sigríði
Birnu Thorarensen eru Edda
Ósk og Rúnar Helgi. e) Erlu
Dögg, f. 19. ágúst 1967, maki
Þorsteinn Grétar Einarsson, f.
11. október 1964. Börn þeirra
eru Sunna Rós, Ásgeir og Árni
Gunnar.
Sigríður var í foreldrahúsum
á Þórshöfn fram yfir fermingu, í
Laugaskóla veturna 1950, 1951
og 1952 og í kaupavinnu á sumr-
in bæði í Öxarfirði og á Héraði.
Veturinn 1953-54 var hún í hús-
mæðraskólanum að Löngumýri
og kynnist þar manninum sínum
og var síðan ráðskona að Hótel
Varmahlíð sumrin 1954 og 1955.
Eftir að hún flutti suður var hún
ráðskona við barnaskólann í
Reykholti í Biskupstungum
1958-59 og svo aftur veturinn
1962-63, en pabbi hennar var
skólastjóri þar. Síðast vann hún
við heimilishjálp hjá fé-
lagsþjónustu Kópavogs í 27 ár.
Sigríður verður jarðsungin
frá Kópavogskirkju í dag, 7. apr-
íl 2011, og hefst athöfnin kl. 15.
syni frá Grófargili,
f. 17. september
1934, múrarameist-
ara í Kópavogi. Sig-
ríður og Gunnar
fluttu í Kópavog í
júlí 1956 og hafa
búið þar síðan, nú
síðast að Voga-
tungu 29a. Þau
eignuðust fimm
börn: a) Sigurbjörn
Tryggva, f. 20. des-
ember 1954, maki Magnea
Bjarnadóttir, f. 30. júní 1960.
Þau eiga tvö börn, Gunnar Ey-
stein og Guðnýju Maríu sem er í
sambúð með Guðna Ingvarssyni.
b) Óla Pétur, f. 25. júní 1956.
Börn Óla með Aldísi Pálsdóttur
eru Páll Óli, Ólafur Ingvi og Sig-
ríður. c) andvana fæddan dreng
25. júní 1956. d) Þorstein Marinó,
f. 24. júní 1959, maki Lilja Sig-
urðardóttir, f. 15. júní 1965.
Elsku mamma mín kvaddi
þetta jarðneska líf þann 30. mars
síðastliðinn á 55 ára brúðkaups-
afmæli sínu og pabba. Ég get
ekki lengur leitað til hennar um
ráð við matargerð, bakstur eða
mín hjartans mál eins og ég var
vön að gera.
Mamma var einstök kona,
hjálpsöm, greiðvikin og með ein-
dæmum þrifaleg, ég kallaði það
reyndar tuskuæði og fannst oft
erfitt að gera henni til hæfis með
þrifin þegar ég bjó í foreldrahús-
um. Það var sko ekki langt í húm-
orinn hjá henni mömmu minni og
hún var mjög góð leikkona, það
segja synir mínir að minnsta
kosti. Ég get aldrei þakkað
mömmu og pabba allt það sem
þau hafa gert fyrir mig í gegnum
árin, það er ómetanlegt.
Mamma varð mjög ánægð þeg-
ar ég kynntist honum Grétari
mínum og sagði við hann að þeg-
ar ég væri flutt til hans þá gæti
hann aldrei skilað mér aftur.
Henni fannst ég vera einstaklega
heppin með mann sem væri svona
góður við mig og Sunnu Rós okk-
ar, loksins vorum við komnar í
örugga höfn og hún þurfti ekki að
hafa áhyggjur af okkur lengur.
Grétar mat hana mömmu líka
mikils og fannst hún mikil per-
sóna og þakkar fyrir allt sem hún
gerði fyrir okkur og allar sam-
verustundirnar í gegnum árin.
Ásgeir átti margar góðar sam-
verustundir með ömmu sinni við
spjall í eldhúsinu þegar við for-
eldrarnir vorum ekki heima og
fannst henni hann koma
skemmtilega á óvart, hvað hann
var skrafhreifinn og einlægur við
hana og henni fannst mjög vænt
um þessar stundir, það sagði hún
mér.
Ég var svo lánsöm að geta ver-
ið hjá henni mömmu minni síð-
ustu dagana sem hún lifði og er
það mér mjög mikils virði og er
ég þakklát fyrir það. Ég sé ekki
alveg hvernig við eigum að geta
verið án hennar og ég veit að það
verður mjög erfitt á fermingar-
daginn hans Árna Gunnars og
henni sjálfri fannst það erfitt að
geta ekki fylgt yngsta barna-
barninu þann dag og fannst eins
og hún væri að svíkja hann, elsku
drenginn sinn. Svona hugsaði
hún mamma.
Minning þín lifir í hjörtum
okkar, elsku mamma, takk fyrir
allt.
Þín dóttir,
Erla Dögg.
Elsku tengdamamma mín.
Nú er komið að kveðjustund
og það allt of fljótt. Okkar kynni
hófust fyrir um það bil 34 árum
þegar við Bjössi, ykkar elsti son-
ur, hófum að rugla saman reyt-
um. Þá bjugguð þið Gunnar
tengdapabbi í Lyngbrekkunni
þar sem við Bjössi svo byrjuðum
að búa á neðri hæðinni. Þá kynnt-
ist ég þeirri fyrirmyndarhúsmóð-
ur sem þú varst. Ávallt með tusk-
una á lofti enda var heimilið
fallegt og snyrtilegt.
Það var þinn siður að taka vel á
móti gestum með heimalöguðu
bakkelsi eða góðum mat, enda
listakokkur. Þú lagðir ekki í vana
þinn að fylgja öllum uppskriftum
frá a til ö heldur bættir um betur
og gerðir þær að þínum. Þú varst
einnig mjög lagin á saumavélina
og eru ófá heimilin sem hafa fal-
legar gardínur fyrir gluggum
sem þú hefur saumað. Þar hef ég
líka notið góðs af.
Eftir að við Bjössi fluttum í
sveitina, fyrst Ásmúla og síðar
Ásamýri, hafið þið tengdó verið
okkur ákaflega hjálpsöm. Ófáar
ferðirnar hafið þið farið austur
fyrir fjall og aðstoðað okkur við
hin ýmsu verk. Þau voru mörg
handtökin þín í sveitinni og gat ég
oft notið góðs af því. Á meðan þú
sinntir heimilisstörfunum gat ég
einbeitt mér að útiverkum og
komið svo inn í hlaðborð á kaffi-
og matmálstímum eins og hitt
heimilisfólkið.
Ég dáðist að verklagni þinni og
snyrtimennsku þegar þú komst
að hjálpa mér í slátur- og kæfu-
gerð. Vinnugleðin réð ríkjum og
tvímælalaust var kæfan þín sú
allra besta. Þegar stund var á
milli stríða áttum við oft mikið og
gott spjall og þá var slegið á létta
strengi og þinn skemmtilegi
húmor alltaf til staðar. Oftar en
ekki fengu þá leikhæfileikar þínir
að njóta sín, en þú hafðir oft orð á
því að þig hefði langað að læra
leiklist.
Já, Sigga mín, það var hægt að
tala við þig um allt og hafa barna-
börn þín oft talað um hversu gott
væri að spjalla við ömmu sína.
Hjá þér voru þau umvafin ást og
hlýju.
Þó þú hafir ekki alltaf verið
heilsuhraust þá gafstu þér alltaf
tíma fyrir aðra og hafa margir
notið höfðingsskapar og góðsemi
ykkar hjóna í gegnum árin.
Hugur minn er hjá þér, elsku
tengdapabbi, mikill er missir
þinn. Megi guð styðja þig og
styrkja.
Elsku Sigga, takk fyrir allt og
allt, ég mun sakna þín mikið en
minningin lifir um einstaka konu
og góða vinkonu.
Þín tengdadóttir,
Magnea.
Elsku amma. Það er erfitt að
sætta sig við lífið án þín. Erfitt að
hugsa til þess að maður muni
ekki eiga fleiri góðar spjallstund-
ir með þér við eldhúsborðið í
Vogatungunni. Þar lékst þú á als
oddi og naust þess að tala um allt
milli himins og jarðar, gamla tíma
og nýja og alltaf stutt í húmorinn.
Það var eitthvað við það að koma
til ykkar afa sem ýmist kallaði
fram ró eða gleði. Ef það var eitt-
hvað sem hafði valdið manni hug-
arangri áður en maður kom til
ykkar þá vissir þú alltaf hvað þú
áttir að segja til að láta manni líða
betur. Þú lést mann alltaf sjá það
jákvæða, svo ég tali nú ekki um
spaugilegu hliðarnar á öllu. Þær
stundir sem við áttum saman
þegar þið afi komuð í sveitina,
hvort sem það var stutt heimsókn
eða lengri, renna mér seint úr
minni. Þá var nú ýmislegt brallað
saman.
Þú hafðir unun af því að hafa
hreint og fallegt í kringum þig og
bjóða upp á góðgæti ef einhver
kom í heimsókn. Þegar svo kom
að því að ég fór að búa þá hafðir
þú gaman af því að miðla góðum
heimilisráðum sem ég kann svo
sannarlega að meta. Samskipti
ykkar afa fengu mig alltaf til að
brosa þar sem samvinna ykkar og
vinátta var aðdáunarverð allt þar
til yfir lauk. Við fjölskyldan mun-
um passa vel upp á afa og óskum
þess að hann komi oft í sveitina,
en þar veit ég að þið nutuð ykkar
vel saman.
Hugur minn er hjá þér, elsku
afi minn, megi guð styðja þig og
styrkja á þessum erfiðu tímum.
Þú skilur eftir margar góðar
minningar, elsku amma mín.
Minningar og ráð sem ég get
hlýjað mér við og leitað til um
ókomin ár. Takk fyrir allar ynd-
islegu stundirnar okkar saman.
Hvíldu í friði.
Guðný María.
Elsku amma okkar, við viljum
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur og allar
skemmtilegu stundirnar. Við eig-
um eftir að sakna þín svo mikið
og jólin verða mjög erfiður tími
þar sem þið afi hafið verið hjá
okkur síðan við munum eftir okk-
ur og núna vantar þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð geymi þig, elsku amma.
Ásgeir og Árni Gunnar.
Elsku amma mín, án þín er
veröldin litlausari.
Byrjunin er svolítið klassísk og
ég gæti haldið áfram á þeirri
braut. Að rifja upp minningar
sem ég á um gylltar stundir með
þér. Hjá þér hef ég átt samastað
óháð því hvort ég hef átt erfitt
eða gott. Ég var fyrsta barna-
barnið og lét fyrir mér fara.
Prakkarinn sem læddist upp að
ömmu sinni, beit hana í rassinn
og hljóp skellihlæjandi í burtu,
fiktarinn sem kveikti í kaktusn-
um í eldhúsinu og svo ungi fram-
haldsskólastrákurinn sem hélt
partíin í kjallaranum. Þetta var
ég þér og já vonandi sitthvað
meira. Hins vegar er komið að
þeim kjarna í þínu lífi sem mig
langar að varpa ljósi á en það er
hvað þú varst fyrir mér og þeim
sem eftir þig lifa. Þú varst stuðn-
ingsmaður númer eitt, sálfræð-
ingur og sálusorgari, uppalandi,
vinur, gráts- og hlátursfélagi, þú
fæddir okkur og klæddir og þú
varst alltaf til staðar þegar við
þurftum á þér að halda. Í seinni
tíð varð þér tíðrætt um að þú
gerðir sífellt minna gagn að þínu
mati en staðreyndin var hins veg-
ar þveröfug. Þú spilaðir sífellt
stærra hlutverk í okkar lífi. Þú
spilaðir stóra rullu í mínu lífi
fram á síðasta dag og rétt áður en
þú kvaddir þá hjálpaðir þú mér í
gegnum afar erfiða raun og skild-
ir mig eftir með ráð og stuðning.
Spurningin er bara hvernig ég
endurgreiði þér allt þetta, mann-
eskjunni sem gaf og gaf en bað
aldrei um neitt í staðinn. Amma,
ég er ekki að fara að óska þér
hvíldar í friði því að þú færð nóg
að gera. Því með mér og okkur,
þínum ástvinum munt þú lifa
áfram. Þú verður spurð ráða, það
verður hlegið með þér og grátið,
þú munt lifa í gegnum minning-
arnar og hvernig við heiðrum
þær í gegnum gjörðir okkar og
lifnað. Amma, ég heiti þér því að
gera allt sem í mínu valdi stendur
til að minn hluti í því ferli verði já-
kvæður og geri þig stolta. Amma,
ég er byrjaður, ég er til dæmis
orðinn miklu duglegri að taka til
en það tók ekki nema 31 ár að
koma því inn í hausinn minn.
Að lokum vil ég þakka þér fyr-
ir að minna allrækilega á þig í
lokin með því að kveðja á afmæl-
isdeginum mínum. Sá dagur mun
verða mér talsvert mikilvægari í
framtíðinni og munu minningarn-
ar um þig verða óttanum við gráu
hárin eða hárleysi yfirsterkari.
Takk fyrir allt, elsku amma mín.
Þinn dekurdrengur,
Gunnar E.
Elsku besta amma mín, ég trúi
því ekki ennþá að þú sért farin frá
mér.
Þegar leið mín liggur til
Reykjavíkur hoppar alltaf sú
hugmynd í huga minn að kíkja til
ömmu og afa, setjast við eldhús-
borðið og segja þér frá öllu og fífl-
ast svolítið með þér. Þú hefur
alltaf verið til staðar fyrir mig,
við eigum bara góðar og
skemmtilegar minningar, allt
sem við gerðum saman og allt
sem þú gerðir fyrir mig er alveg
ómetanlegt. Minningar mínar
þegar ég var að trufla þig við það
sem þú varst að gera í eldhúsinu
því mér leiddist og langaði í
„mömmuleik“ eða í einhvern ann-
an leik, þegar ég þurfti að laga til,
en fannst miklu sniðugra að við
myndum gera það saman því ég
var svo þreytt, eða ísinn,
ummmm, allur þessi ís og allar
þessar sósur sem endaði eigin-
lega alltaf í brain-freeze. Slátur-
gerð og fleira sem margir krakk-
ar geta ekki einu sinni ímyndað
sér. Að hafa þig í lífi mínu er það
besta sem ég veit um.
Þú varst kletturinn minn, sú
sem ég hef alltaf litið upp til, þú
gerðir alltaf allt fyrir alla og ætl-
aðist ekki til neins í staðinn, þú
varst óeigingjarnasta og falleg-
asta manneskja sem ég hef
kynnst.
Það er alveg kominn sá tími að
þú fáir að hvíla þig, elsku besta
amma mín, ég elska þig og sakna
þín. En ég veit að það er bara fjör
þarna fyrir handan hæðina hjá
þér því sama hvar þú ert þá munt
þú ávallt gleðja og kæta þá sem
eru í kringum þig.
Þó þung séu oft sporin á lífsins
leið,
og ljósið svo skelfing lítið,
skaltu eiga þér von, sem þinn vin í
neyð,
það virkar, en virðist skrýtið.
Því vonin hún vinnur gegn myrkri
og kvíða,
og veitir þér styrk sinn, í stormi og
byl,
sjá ljósið mun stækka, og þess
skammt er að bíða,
að sólskinið sjáir, ég veit það er til.
(SHL)
Sunna Rós Heimisdóttir.
Sigríður Óladóttir
✝ Sigríður Krist-ín Davíðsdóttir
fæddist í Ólafsdal í
Gilsfirði 25. októ-
ber 1930. Hún lést
á Landakoti 31.
mars 2011. For-
eldrar Sigríðar
voru Geirlaug
Kristinsdóttir og
Davíð Grímsson.
Þau eru bæði látin
fyrir mörgum ár-
um.
Hún eignaðist fimm börn:
Magnús Óskar Gunnarsson, f.
11. ágúst 1949, Davíð Geir
Gunnarsson, f. 10. júní 1956, Ás-
dís Sól Gunnarsdóttir, f. 3. jan-
úar 1959, Gunnar Máni Gunn-
arsson, f. 1. mars
1960, d. 11. apríl
1963, og Gunnar
Bolli Gunnarsson,
f. 25. febrúar 1963.
Sigríður Kristín
giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Gylfa Traustasyni,
6. apríl 1982.
Sigríður átti
heima í Reykjavík
frá sjö mánaða
aldri. Strax að loknu gagn-
fræðaprófi vann hún við alls-
konar verslunarstörf.
Sigríður Kristín verður jarð-
sungin frá Grafarvogskirkju í
dag, 7. apríl 2011, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Mín elskulega móðir Sigríður
K. Davíðsdóttir lést eftir erfið
veikindi á Landakotsspítala
fimmtudaginn 31. mars síðast-
liðinn. Ég minnist móður minn-
ar með mikilli hlýju og virðingu.
Hún var einstök manneskja sem
umhyggja og væntumþykja staf-
aði jafnan frá. Hún laðaði fram
góðar hugsanir þar sem hún var
á meðal fólks. Hún vakti góðar
tilfinningar með hlýleika sínum
og framkomu. Hún var falleg og
hún var góð. Henni á ég margt
og mikið að þakka.
Við móðir mín vorum mjög
góðar vinkonur, við vorum sam-
rýndar og áttum svo margt sam-
an. Þegar hún er nú farin verða
minningarnar um hana að ennþá
dýrmætari perlum. Þær mun ég
alltaf geyma. Ljóðperla skálds-
ins á vel við um hana:
Ef sérð þú gamla konu, þá
minnstu móður þinnar,
sem mildast átti hjartað og
þyngstu störfin vann
og fórnaði þér kröftum og fegurð
æsku sinnar
og fræddi þig um lífið og gerði úr
þér mann.
Þú veizt, að gömul kona var ung
og fögur forðum,
og fátækasta ekkjan gaf drottni
sínum mest.
Ó, sýndu henni vinsemd í verki og
í orðum.
Sú virðing sæmir henni og móður
þinni bezt.
Því aðeins færð þú heiðrað og
metið þína móður,
að minning hennar verði þér alltaf
hrein og skír,
og veki hjá þér löngun til að vera
öðrum góður
og vaxa inn í himin – þar sem
kærleikurinn býr.
(Davíð Stefánsson)
Ég kveð þig, elsku mamma
mín, hvíl þú í friði.
Þín elskandi dóttir,
Ásdís Sól Gunnarsdóttir.
Elsku Sigga mín.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði, elsku systir. Inni-
legar samúðarkveðjur til Gylfa,
barna og fjölskyldna.
Þín systir,
Ósk.
Hið göfugasta í lífi okkar er
ást er móðir ber til sinna barna
hún fórnar, gefur helft af sjálfri
sér
og sækir styrk til lífsins dýpsta
kjarna
„hún veitir ljós sem ljómi bjartra
stjarna“.
(Árni Böðvarsson)
Þessar línur lýsa vel um-
hyggju og ástúð sem Sigga, okk-
ar kæra mágkona, sýndi öllum
sem áttu hana að. Líf hennar var
oft á tíðum strembið en alltaf
barðist hún áfram af ótrúlegum
styrk og tók hnarreist á móti
mótlæti og gladdist mjög þegar
vel gekk. Sigga var afar mynd-
arleg og glæsileg kona og lá
ekkert á skoðunum sínum um
málefni líðandi stundar. Það var
oft fjör í fjölskylduboðum þegar
við rökræddum um allt frá
stjórnmálum til leikverka, en
alltaf skildum við sátt þó skoð-
anaskiptin væru oft ærin.
Sigga og Gylfi voru dugleg að
ferðast á meðan heilsan leyfði,
sérstaklega fannst þeim gaman
að fara til heitari landa eins og
Spánar og eyjanna undan Spáni.
Sólin og hitinn hafði góð áhrif á
stirð liðamót, sem mikið hafði
reynt á alla tíð, við heimilisstörf,
uppeldi barna og verslunarstörf.
Sigga var stoð og stytta Gylfa
bróður okkar allan þeirra bú-
skap. Hún bjó honum fagurt
heimili á Flateyri, í Maríubakk-
anum og nú síðustu árin í
Frostafold í Grafarvogi. Um-
hyggjan sem hún sýndi Gylfa og
okkur öllum í fjölskyldu hans
verður aldrei fullþökkuð, en með
þessum orðum viljum við að leið-
arlokum þakka þér, elsku Sigga,
fyrir allar stundir sem við áttum
með þér og biðjum góðan Guð að
taka vel á móti þér á himnum.
Við sendum Gylfa, börnum og
öðrum ættingjum Siggu og
Gylfa okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Sunneva, Dagur, Friðbert,
Sigrún og fjölskyldur.
Sigríður Kristín
Davíðsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt
á reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar