Morgunblaðið - 21.05.2011, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. MAÍ 2011
✝ RagnarÁgústsson
fæddist í Mávahlíð
í Fróðárhreppi 16.
mars 1931. Hann
lést á Dvalarheim-
ilinu Jaðri í Ólafs-
vík 13. maí 2011.
Foreldrar hans
voru Ágúst Ólas-
son, f. 21.8. 1897,
d. 13.9. 1975, bóndi
í Mávahlíð og Þur-
íður J. Þorsteinsdóttir, f. 10.7.
1899, d. 9.4. 1976, húsfreyja í
Mávahlíð. Systkini Ragnars
voru Elínborg, f. 17.9. 1922, d.
6.3. 2002, Jóna, f. 30.6. 1925, d.
17.10. 2002, Þorsteinn, f. 6.3.
1965, maki Kristmundur Sig-
urðsson, f. 8.8. 1963, þau eiga
þrjú börn. 3) Hjörtur Ragn-
arsson, f. 28.10. 1968, maki
Sigrún Þórðardóttir, f. 6.12.
1969, þau eiga þrjú börn á lífi
en eitt er látið. Ragnar átti fyr-
ir soninn Jóhannes Inga, f.
27.5. 1955, maki Anna M. Val-
vesdóttir, f. 17.1. 1955, þau
eiga fjögur börn og sex barna-
börn.
Ragnar fæddist í Mávahlíð
og fluttist til Ólafsvíkur og var
þar búsettur alla tíð. Ragnar
var til sjós en lengst af vann
hann sem vélgæslumaður.
Útför Ragnars fer fram frá
Ólafsvíkurkirkju í dag, 21. maí
2011, og hefst athöfnin kl. 14.
Hann verður jarðsettur í Brim-
isvallakirkjugarði í Fróð-
árhreppi.
1929, d. 16.6. 2009,
Hólmfríður, f. 20.5.
1933 og Leifur
Þór, f. 27.11. 1943.
Ragnar kvæntist
21.4. 1962 Sigrúnu
Mörtu Ólafsdóttur
frá Ólafsvík, f.
24.9. 1936. For-
eldrar hennar voru
Laufey Þorgríms-
dóttir og Ólafur
Björn Bjarnason
frá Ólafsvík. Börn Ragnars og
Sigrúnar eru 1) Þuríður, f. 3.9.
1961, maki Guðmundur Ólafs-
son, f. 4.2. 1964, þau eiga þrjú
börn og þrjú barnabörn. 2)
Brynja Ragnarsdóttir, f. 25.7.
Elsku pabbi minn, nú ertu
horfinn á braut, þú kvaddir, svo
friðsæll og sáttur, en sorgin er
sár. Eins og allir vita varstu
mikið fyrir hesta, en ekki var
nú áhugi hjá okkur systkinun-
um fyrir þeim. Svo fór að ég
sýndi smá áhuga og þú fljótur
að grípa tækifærið, þetta var
fermingarárið mitt og það kom
ekkert annað til greina en að
gefa mér hest. Þetta gekk nú
ekki alveg eins og þú vildir þar
sem ég var og er enn hrædd við
hesta.
Ég á fullt af góðum minn-
ingum um þig, elsku pabbi
minn en sú minning sem ég
held hvað mest upp á var á
þeim árum sem þú varst að
byrja að veikjast. Þú komst og
varst hjá okkur fjölskyldunni í
Brautarholtinu í viku meðan
mamma fór til Kanada. En þú
svona fullorðinn maður varst
ekki á því að þurfa að láta
passa þig en gerðir það fyrir
mömmu. Þrátt fyrir það að vera
hjá okkur þá fórstu nú stundum
heim í Vallholtið á daginn þar
sem þú varst nú enn á bílnum.
En einn daginn var mig farið að
lengja eftir þér og þá hófst leit-
in af kallinum. Ekki varstu
heima hjá þér eins og þú varst
búinn að lofa mér. Eftir að hafa
hringt á alla staði sem mér datt
í hug að þú gætir verið á ákvað
ég að taka rúntinn og athuga
hvort ég myndi sjá bílinn ein-
hverstaðar. Viti menn, kallinn
hafði farið smá rúnt, þú þurftir
endilega að kíkja á hana Dísu
og Emil sem voru að flytja. Það
var mikill léttir að finna þig en
þú skildir ekkert hvað ég væri
að gera veður útaf þessu, þú
værir ekkert smábarn.
Á þessum tíma sá ég hvað
þið mamma voruð samrýnd
þegar þú beiðst alla daga eftir
að mamma myndi láta í sér
heyra. Þegar kellan hringdi
loksins þá ljómaði andlit þitt.
Svo var loksins komið að því að
fara suður að taka á móti
mömmu, sælusvipurinn á þér
leyndi sér ekki þegar þú sást
hana.
Nú er komið að kveðjustund,
ég á eftir að sakna þín.
Þín dóttir,
Brynja.
Elsku afi minn, nú sit ég og
reyni að skrifa mín síðustu orð
til þín.
Þetta er svo óraunverulegt
allt saman, ég trúi því ekki að
þú sért farinn frá okkur. En ég
veit að þér líður vel núna og ert
kominn á betri stað þar sem að
þú þarft ekki að kljást við veik-
indi þín lengur.
Ég er svo afskaplega þakklát
fyrir að hafa fengið tækifæri til
þess að hjálpa þér í daglegu lífi
á dvalarheimilinu eins og þú
vildir að ég myndi kalla það, því
að ekki varstu sáttur þegar ég
talaði um elliheimilið.
Ég er svo heppin að eiga
fullt af góðum minningum um
þig úr sumarbústaðnum í
Mávahlíðinni til að minnast í
framtíðinni. Þó er ein minning
sem ég man alltaf svo vel eftir,
það var þegar ég var að þræta
við þig um Grána, ég, litli vill-
ingurinn, heimtaði að eiga hest-
inn með þér eða að ég myndi
klippa þitt allra heilagasta í
burtu og þú svo yndislegur
hlóst bara að vitleysunni í mér
og samþykktir. Elskulegi afi
minn, ég mun minnast þín með
bros á vör.
Með þessum orðum vil ég
segja við þig hvað mér þykir
vænt um þig og tíminn sem ég
fékk með þér síðustu dagana
var mér mikils virði.
Það verður tómlegt án þín
enda var heimsókn til þín part-
ur af hverri ferð minni hingað
vestur.
En svona er lífið, það eina
sem við eigum víst er að deyja
en þar sem þú varst svo tilbú-
inn að fara frá okkur verðum
við að sætta okkur við það og
lifa með því en þín verður sárt
saknað.
Megi guð geyma þig.
Þitt afabarn,
Marta.
Í dag kveð ég elsku afa
minn, sem lagstur er til hinstu
hvílu.
Afi í Ólafsvík, eins og við
systkinin kölluðum hann alltaf,
hefur verið stór partur af mínu
lífi og varð ég þess heiðurs að-
njótandi að fá að alast upp í
næstu götu við hann og ömmu
Sigrúnu. Og óskaplega sem ég
met það mikils í dag að hafa átt
hann í öll þessi ár og eiga allar
góðu minningarnar, en best
finnst mér að hafa fengið að
sinna honum þegar hann var
kominn á Dvalarheimilið hér í
Ólafsvík. Að hafa fengið að
gera líf hans sem bærilegast
þegar hann gat það ekki er
ómetanlegt, og voru ófá skiptin
sem ég dekraði extra vel við
hann og svo gæddum við okkur
saman á súkkulaðimolum.
Amma sá til þess að hann vant-
aði ekki neitt og hugsaði svo
vel um sinn mann, hann afi
gæti ekki verið heppnari með
konu. Hún er alveg einstök og
er ég alveg viss um að það fylgi
nafninu.
Það sem mér finnst einkenna
afa helst er þolinmæði, alveg
ótrúleg þolinmæði sem hann
bjó yfir. Hann hálfputtalaus lét
ekkert stoppa sig, þá meina ég
ekkert. Þykkt og mikið hár,
silfurlokkarnir, sem hann
skartaði frá því að ég man eftir
honum. Og barnelskur sem
hann var, það ljómaði alltaf af
honum þegar barnabörnin og
barnabarnabörnin komu og
hann hafði endalausa þolin-
mæði fyrir okkur. En það sem
ég man best er blístrið, alltaf
var hann blístrandi við mismik-
inn fögnuð annarra.
Ég hef eytt öllum mínum jól-
um með afa og ömmu, og höf-
um við aldrei viljað neitt annað.
Allt er breytingum háð og
verða næstu jól öðrvísi að
þessu leyti, en sem betur fer
höfum við ömmu.
Með bros á vör og grátbólgin
augu vil ég enda þessa minn-
ingu með erindi úr laginu
Heimkoman sem sungin var
svo fallega í athöfninni í dag og
á svo vel við. Ég kveð afa minn
með miklum söknuði meðan
mamma hans, pabbi og systkini
taka vel á móti honum eftir
langan aðskilnað.
Mín bernskuslóð óbreytt er
er ég út úr bílnum fer
og mér á móti koma pabbi minn
og mamma,
en í dyrum stendur draumbjört
kona
drottning minna glæstu vona.
Nú kem ég heim í kæra dalinn
minn.
Já, þau taka öll mér aftur
opnum örmum og með tár á
hvörmum
er kem ég heim í kæra dalinn
minn.
(Ómar Ragnarsson.)
Við sjáumst.
Þín
Sigrún Guðmundsdóttir.
Elsku afi.
Í minningunni var afi góður
og hjartahlýr. Hann kom oft í
heimsókn til okkar, oftast með
eitthvert góðgæti í vasanum
sem hann hafði tekið úr búrinu
hennar ömmu. Okkur til mik-
illar ánægju. Þegar hann var
hraustur bjuggu þau amma og
afi í Vallholtinu, það var fyr-
irmyndarheimili og gott að
koma. Amma var alltaf búin að
baka á laugardögum og þá vildi
afi að allir kæmu í heimsókn,
hvort sem það var heima eða
inní bústað. Afi var hestamaður
og þreyttist ekki á því að fara
með okkur inn í Mávahlíð í
heimsókn að skoða dýrin. Við
eigum góða minningu um góðan
afa. Það var sárt að horfa uppá
afa missa heilsuna svona hratt,
en nú trúum við því að hann sé
komin á góðan stað og honum
líði vel.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku afi, sofðu nú rótt í
guðs hlýju.
Rakel Sunna, Selma
Marín og Eyrún Embla.
Eftir langt sjúkdómsstríð
hefur Ragnar móðurbróðir
minn fengið hvíld eftir farsæla
lífsgöngu. Ragnar var fæddur
og uppalinn í Mávahlíð á Snæ-
fellsnesi þar sem foreldrar hans
byggðu sitt myndarlega bú og
ólu upp börnin sín sex. Þar
gengu Mávahlíðarsystkinin sín
fyrstu spor, fengu ást á landinu
og eignuðust þær rætur sem
ekki urðu upp slitnar. Ragnar
var alla tíð mjög tengdur sveit-
inni sinni og búskap foreldr-
anna og bræðranna eftir að þeir
Þorsteinn og Leifur Þór tóku
við búrekstrinum. Það sást vel
á því að hann sótti heim í sveit-
ina hvenær sem færi gafst. Eft-
ir að hann fór að heiman lagði
hann sig fram við að aðstoða
heimilið og leggja foreldrunum
lið. Í sveitinni byggði hann fjöl-
skyldu sinni fallegt sumarhús
við Rauðskriðumelinn. Þar
hafði hann útsýni yfir Mávahlíð-
arlandið, Vaðalinn, Mávahlíðar-
rifið, Helluna og út á fjörðinn
fagurbláan.
Ragnar hneigðist ungur til
sjómennsku. Hann fór á vertíð í
Keflavík sextán ára gamall og
var sjómaður á aflaskipum svo
sem Farsæli í Grundarfirði og
Fróða frá Ólafsvík. Hann aflaði
sér vélstjórnarréttinda korn-
ungur og eftir það var lífsstarf
hans bundið því að stjórna og
viðhalda vélum. Fyrst í bátun-
um og síðan sem vélstjóri hjá
Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur og
Hraðfrystihúsi Hellissands þar
sem hann vann á meðan kraft-
arnir entust. Ragnar var þekkt-
ur fyrir hagleik sinn og ljúf-
mennsku í viðkynningu við
samstarfsmenn jafnt á sjó sem í
landi. Á Sjómannadaginn árið
2006 var Ragnar heiðraður af
Sjómannadagsráði fyrir giftu-
ríkt starf á sjónum. Þá var þess
sérstaklega minnst að hann var
í áhöfninni á Fróða SH frá
Ólafsvík sem vann það einstaka
afrek að bjarga sjómanni sem
hafði bundið sig við mastur báts
síns. Báturinn var sokkinn við
skerin utan við Ólafsvík og
barðist þar í briminu þegar
Fróða var siglt milli mastranna
og manninum bjargað við erf-
iðar aðstæður. Til þess þurfti
bæði áræði og traustar, fum-
lausar hendur svo björgunin
mætti takast. Þessi frækna för
á Fróða var Ragnari jafnan
minnisstæð.
Eftir að Ragnar hætti sjó-
mennsku gafst honum tími til
þess að sinna sínu aðaláhuga-
máli sem var hestamennska.
Hann var mikill hestamaður
eins og foreldrar hans voru
bæði og átti afbragðs góða reið-
hesta sem hann bæði tamdi og
sýndi síðan á góðhestasýning-
um. Náði hann mjög góðum ár-
angri sem tamningamaður og
vann hann til margra verðlauna
sem knapi. Í hestamennskunni
nýttust eðliskostir Ragnars vel
við að temja og sýna hesta með
ríkan vilja og hæfileika. Hann
var yfirvegaður og fylginn sér
en um fram allt einstakt prúð-
menni þrátt fyrir ríkt keppn-
isskap. Meðan Ragnar stundaði
sjóinn var hann mikið á heimili
foreldra minna. Ég kynntist því
Ragnari vel og átti vináttu hans
og stuðning bæði seint og
snemma.
Við fjölskyldan hugsum með
hlýju til góðs frænda og vinar
og vottum Sigrúnu eiginkonu
hans og börnum dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Ragnars
Ágústssonar.
Sturla Böðvarsson.
Raggi frá Mávahlíð, frændi
minn og vinur, er látinn. Þegar
svona öðlingar fara yfir móðuna
miklu rifjast upp brot úr kynn-
um okkar. Það eru ljúf brot, því
Raggi var einn sá ljúfasti og
besti maður sem ég hef kynnst
á nokkuð langri ævi.
Kynni okkar hófust þegar ég
kom sem lítill borgarstrákur í
sveit að Mávahlíð, en þar
bjuggu þau sæmdarhjón Ágúst,
föðurbróðir minn, og Þuríður
kona hans með sín, þá, fimm
börn og var Raggi þá næst-
yngstur. Seinna fæddist svo
Leifur, en hann og Hólmfríður
systir þeirra eru nú ein lifandi í
þessum glæsilega systkinahópi.
Það var oft kátt í litla her-
berginu sem við Steini, Raggi
og ég vorum í þrír og sváfum í
sama rúmi, tveir við höfuðgafl-
inn og einn til fóta. Stundum
kom upp ósætti um hver ætti að
vera til fóta og við deildum
stundum hart um það, en alltaf
hafði Raggi frumkvæði að sætt-
um. Og ekki var síður kátt þeg-
ar við fengum fullt fat af
kríueggjum með okkur í rúmið
eftir að hafa farið niður á rif og
tínt nokkra tugi eggja sem Þur-
íður sauð handa okkur. Raggi
vildi aldrei taka egg ef eitt var í
hreiðri, en allt í lagi að taka
annað ef tvö voru. Raggi var
fljótt mikill dýravinur og vildi
hugsa vel um smælingjana.
Frá þessum uppvaxtarárum
á ég margar og góðar minn-
ingar um Ragga og hve ljúfur
hann var í allri framkomu sinni
og oft þurfti að hjálpa borg-
arstráknum þegar hann var að
gera vitleysu eða þurrka tár
þegar heimþrá þjáði peyjann.
Fyrir þessi ár verð ég Ragga
ávallt mjög þakklátur og segja
má að hann hafi mótað góðar
tilfinningar í huga minn, sem ég
vonandi skila til annarra.
Síðasta minning mín um
Ragga er þegar ég var að reyna
að veiða í Holtsánni og hann
kom á gæðingi sínum að heilsa
upp á fólkið, en Raggi var mik-
ill hestamaður og maður sá og
fann hve gott samband var á
milli hests og manns, þannig
mun minning mín um Ragga
ávallt koma upp í hugann um
ókomin ár.
Ragnar átti við langvarandi
veikindi að stríða en var umvaf-
inn ástríki góðrar eiginkonu,
barna og fjölskyldna þeirra.
Ég vil að lokum senda Sig-
rúnu, Þuríði, Bylgju, Hirti og
Jóhannesi og fjölskyldum
þeirra mínar bestu samúðar-
kveðjur og vona að minningar
um yndislegan eiginmann, föð-
ur, tengdaföður, afa og langafa
megi létta ykkur sorgina.
Blessuð sé minningin um
Ragnar Ágústsson.
Óli Jón Ólason.
Ragnar Ágústsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 8284 / 551 3485
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
ÚLFARS VÍGLUNDSSONAR,
Lindarholti 10,
Ólafsvík.
Læknar og starfsfólk 11G á Landspítalanum við Hringbraut fá
alúðarþakkir fyrir frábæra umönnun og stuðning í gegnum
þennan erfiða tíma.
Sérstakar þakkir fær Brynjar Viðarsson krabbameinslæknir.
Guðrún Karlsdóttir,
Kristjana Hermannsdóttir, Jóhannes Ólafsson,
Brynja Björk Úlfarsdóttir, Jóhannes Hjálmarsson,
Hermann Úlfarsson, Kristrún Klara Andrésdóttir,
Þórey Úlfarsdóttir
og barnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát eiginmanns míns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR VALS SIGURÐSSONAR
klæðskerameistara,
áður til heimilis á
Skúlagötu 40.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild V-2, dvalar-
heimilinu Grund við Hringbraut, fyrir þeirra frábæru umönnun og
aðstoð.
Halldóra Ó. Guðlaugsdóttir,
Arnbjörg Guðmundsdóttir, Ólafur Jón Sigurðsson,
Elín Guðmundsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir, Finn Sörensen,
Óli Valur Guðmundsson, Jan-Ola Hjelte,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
GÍSLA BENÓNÝS KRISTJÁNSSONAR
fyrrv. skrifstofustjóra,
Gullsmára 9,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 13E
á Landspítalanum við Hringbraut fyrir frábæra umönnun og
hlýju.
Sigurbjörg Jóhanna Þórðardóttir,
Unnsteinn Þórður Gíslason,
Magnús Gíslason,
Kristján Gíslason, Guðrún Benedikta Elíasdóttir,
Gísli Örn Gíslason, Birna Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.