Líf og list - 01.04.1951, Blaðsíða 3

RITSTJÓRI:
Steingrímur
Sigurðsson,
Barmahlíð 49.
Sími: 81248
LÍFogLIST
TÍMARIT UM LISTIR OG MENNINGARMÁL
Kemur út í byrjun
hvers mánaðar.
Árgangurinn kost-
ar kr. 50.00.
Sími: 81248
2. árgangur
Reykjavík, apríl 1951
4. hefti
>*
Olafur Halldórsson:
Átómkvæði um T. S. Eliot
★
Það er sagt urn Leirulœkjar-
Fúsa, að hann gekk á vit mcistara
síns, — hélt út t flóa einn og frar
að runna, en i honum miSjum var
djúpur og dimmur pyttur. Þar
sat Fúsi daglangt, en aS kvöldi
stakk böfðinginn úr neðra koll-
inum upp úr pyttinum. Þá segir
Fúsi: ,JÞarna kemur hann, gló-
kollurinn."
Og vinur minn einn léði mér
hók eftir T. S. Eliot. The Waste
Land and Other Poems, frví að nú
á dögum geta ung skáld ekki há-
stuðlað sína ferskeytlu nema lesa
Ijóð Eliots, — og ég settist að
freim djúpa og dimma pytti, en
var ekki jafn fraulsætinn og Fúsi,
enda kom ekki glókollurinn að
frylja mér frecði sín.
Þessi bók, sem vinur minn léði
mér, bar fjess greinileg merki, að
um hana hafði verið gerð ceðis-
gengin leit að spiritus vitae, en
The Waste Land hefur reynzt
þessum vini minum waste land,
og frví hafði hann veitt um það
lífslindum spiritus ardenti. Þcer
lindir voru allar þornaðar, cr' ég
fékk bókina.
En sá bölvaði pyttur heldur
áfram að blífa, og hann kallar á
mig eins og pytturinn t mýrinni
á Guðmund Danielsson, og gló-
kollurinn er á iði einhvers staðar
djúpt niðri, en setjist ég aftur að
pyttinum, og sitji ég daglangt
og komi glókollurinn og spyrji
mig, hvers vegna ég hafi ort þetta
atámkvæði, þá hvað? . . .
Ó. H.
>--------------------------------------J
Elíot, Eliot,
sástu, hvar lífið
léttfætt um skógarstíg gekk.
Eliot, Eliot,
þú varst sem vindur,
er þáut um skógarins lauf.
Hvaðan kom vindurinn?
Hvaðan komst þú?
Hvers vegna skrælna lauf?
Hvers vegna flýr
hið léttfætta líf
laufbrunninn skógarstíg?
Eliot, Eliot,
þurr var sá vindur,
er þaut um skógarins stíg
kominn af uppsviðnum auðnum,
þar úlfurinn hýenu
fyrrum bráð sína fékk
Eliot, Eliot,
þurrt varð mér orðið,
er þrumaði af vörum þínum
— þurrum vörum og þyrstum.
Eg sá, að þig vantaði vökvun,
þú varst að skrælna,
— svo ég tók þig og brá þér í bað
af brennivíni
— lét þig í brennivínsbað,
svo það blotnaði í þér.
En þú skorpnaðir aðeins og skældist
og skitnaðir líka,
lífsvökva sneyddur og snjáður
og snúinn, sem roð í hund.
Eliot, Eliot,
aldrei
aftur mun lífið
ganga glatt á þinn fund.
LÍF og LIST
3