Birtingur - 01.01.1965, Side 8

Jónssonar í Odda, fyrrum kennara á Bessastöðum. Hann tók einatt
nokkra pilta til náms og þótti ágætur kennari. Á þessu fornfræga
menntasetri dvaldist Tómas í þrjú ár eða þar til séra Steingrímur var
kosinn biskup og fluttist til Reykjavíkur 1824. Þá um haustið fór Tómas
að Bessastöðum og mun útskrifast héðan á vori komanda. Tómas er
kappsfullur, ákafamaður mikill í lund, brennandi af áhuga á að verða
ættjörð sinni að liði.
Allir hafa þessir ungu menn frá blautu barnsbeini alizt upp við kjarn-
góða, íslenzka sveitamenningu. Mál alþýðu liggur þeim eðlilega á
tungu. Ást á landinu er þeim runnin í blóð af náinni samveru við
náttúruna. Þjóðin er þeim innilega kær, af því að örlög hennar eru
kveikjan í sögum og ljóðum, sem þeir hafa numið við móðurkné. Þeim
hefur verið innrætt guðstrú og góðir siðir. Og allir hafa þeir mótazt
af þeirri manngildishugmynd, að menntun sé hverjum auði eftirsókn-
arverðari. Þess vegna eru þeir hér saman komnir, drengirnir.
Námsdvölin á Bessastöðum átti mikilvægan þátt í að móta skapgerð
þeirra og lífsstefnu, og þurfti sizt að óttast, að skólabragurinn spillti
því, sem til var sáð í heimahögum. Nemendahópur var fámennur, og
því dafnaði vinsamlegur heimilisandi í skólanum milli kennara og
nemenda. Aðbúnaður var harla fátæklegur, en slíkt létu menn ekki á
sig fá á þessum tímum, þegar sultur var árviss gestur á öðru hverju
heimili í landinu.
Rektor skólans var Jón Jónsson frá Hvítárvöllum, atkvæðalítill maður.
Hann hafði tekið próf í guðfræði í Kaupmannahöfn, en starfað við
skólann, frá því hann fluttist að Bessastöðum.
Kennarar voru aðeins þrír, allir afburðamenn, hver með sínum hætti.
Hallgrímur Scheving var þeirra elztur. Hann hafði lagt stund á nor-
ræna málfræði í Kaupmannahöfn og þótti skarpur námsmaður. Hann
kom að skólanum árið 1810 og kenndi við hann í 40 ár. Aðalkennslu-
grein hans var latína, en hann lagði svo mikla alúð við að þýða lat-
6
BIRTINGUR