Birtingur - 01.01.1965, Qupperneq 28

ekki aS dylja sársauka þeirra félaga yfir hraklegri meðferS embættis-
manna á fagurri hugmynd konungs, en vill þó reyna að bjarga því, sem
bjargað verði, og ber fram ýmsar umbótatillögur. Leggur hann enn sem
fyrr höfuðáherzlu á, að þing verði háð á Þingvelli við Öxará. Ótalin
er merkasta grein sjöunda árs — Bókafregn eftir Konráð Gíslason. í
inngangi hennar er svo skarpleg og skáldleg athugun á gildi tungunn-
ar, að hún ætti að vera skyldunámsefni í öllum menntastofnunum
landsins.* Ritdómar Konráðs snúast að heita má eingöngu um orðfæri
bóka þeirra, sem hann gagnrýnir. En svo smekkvíslegar og vel rök-
studdar eru ábendingar hans, að þær eru sannkölluð gullnáma fyrir
hvern þann, sem vill nema fagurt íslenzkt mál.
Rétt er að geta hér að lokum ritgerðar „Um bindindis-fjelög" eftir
Pétur Pétursson, síðar biskup. Hann dvaldist um þessar mundir í Höfn,
var í útgáfufélagi Fjölnis og barðist ákaft fyrir áfengisbindindi. Var
hann fyrr en nokkurn varði búinn að fá Fjölnismenn alla og ótalmarga
aðra til að bindast heiti um að bergja ekki „neinu, sem áfengt er, án
læknis ráði, nema því víni, sem klerkar skulu deila mönnum í altaris-
31 göngu.“ Þó voru þeim, sem erlendis dvöldust, veittar ofurlitlar tilslak-
anir, líkt og fornmönnum var heimilað að éta hrossakjöt og bera rit
börn við kristnitökuna forðum. Raunabótin var fólgin í leyfi til „ . . . að
drekka það öl, sem gjört er í því landi, þar sem maður er þá, svo og
32 meðal-glas af rínarvíni eða frakknesku rauðavíni í sólarhring.“
Sjöundi árgangur er 140 lesmálssíður.
I áttunda ári er helzt að minnast nokkurra ljóða eftir Jónas, sem lengi
hafa verið á hvers manns vörum, svo sem Óhræsið, Formannsvísur, Fjall-
ið Skjaldbreiður, Ferðalok. Nef'na má til gamans, að dr. Sigurður Þór-
33 arinsson jarðfræðingur hefur í grein, sem nefnist Móðan rauða, lýst
* Þessi kafli er endurprentaður aftan við ritgcrð Borghildar. — Ritstj.
26
BIRTINGUR