Birtingur - 01.01.1965, Síða 56

nógu heitt til að vernda það gegn morðum
þrátt fyrir þessa voldugu söngva um lífið.
Þó stígur ástin fram í margföldum tónum
einsog hún hafi ekki dáið forðum.
Eg gruna hana og samt er ég henni háður
einsog á ströndunum þar sem ég lifði áður.
SKIP KOM EKKERT
A F HAFI
Ég trúi ekki að þetta land sé fallið
í ánauð blindra hlekkja þó að syrti
í bili fyrir augum og þótt hendur
illra svika klappi því um vanga.
Ég spái engu en trúi því að fólkið
sem kennir ennþá sviðann undan þeirn
höggum
er smullu á rifjum fiskimannsins auma
er lögum réði útlend böðulssvipa
á myrkri tíð, það lifi og muni lifa
í krafti þess að vilja geyma og elska
minningu þess fólks sem eitt sinn starði
vonaraugum til hafs og gekk til náða
vonsvikið — því skip kom ekkert af hafi.