Austurland - 03.09.1998, Blaðsíða 7

FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1998
7
Arnbjörg Sveinsdóttir
Úheppilegar tillögur
Skoðun mín á þeim hugmynd-
um, sem hæst hefur borið varð-
andi breytingar á kjördæmaskip-
uninni, er að það sé mjög ó-
heppilegt að slíta sundur núver-
andi kjördæmi. Þetta byggi ég
fyrst og fremst á því að búið er
að byggja upp allskonar þjón-
ustu og félagslíf á kjördæmavísu.
Samstarf sveitarfélaga byggist á
kjördæmaskiptingu að mestu
leyti og svo mætti lengi telja. Ég
held að það sé mjög fast í hugum
fólks að kjördæmin séu stjórn-
sýsluheildir, enda hafa t.d. stofn-
anir ríkisins tekið mjög mið af
kjördæmum þegar þær veita sína
þjónustu. Fólk hér austanlands
lítur á sig sem íbúa á Austurlandi
og finnst því eðlilegt að kjósa
fulltrúa til setu á Alþingi skv.
því. Það hefði því verið mun
heppilegra að slá saman heilum
kjördæmum til þess að ná því
markmiði að fækka þingmönn-
um á landsbyggðinni. Reyndar
er það mín skoðun að núverandi
kjördæmaskipun hefði átt að
halda sér en fækka þingmönnum
í þeim. Ég viðurkenni þó þann
ókost að það hefði kallað á mun
fleiri jöfnunarþingsæti, sem öll
hefðu lent í fjölmenniskjördæm-
unum. Stóri kosturinn við nú-
verandi kerfi er þó að það jafnar
fullkomlega á milli þingflokka.
Ég tek það hins vegar fram að ég
er ekki hrædd við stór kjördæmi
með tilliti til þingmannsstarf-
anna. Við þingmenn í Austur-
landskjördæmi þekkjum það vel
að vinna á stóru landsvæði og
erum vön að ferðast mikið. Það
eru þeir þingmenn sem koma frá
landfræðilega litlum kjördæm-
um, sem stendur ógn af stóru
kjördæmunum. Það má kannski
segja að tillögurnar beri þess
merki, að þær eiga að falla undir
þá kenningu að ef allir eru jafn
óánægðir þá sé líklegt að þær
muni ná fram að ganga. Eitt er
víst að ég hef fáa hitt sem eru
ánægðir með það sem á borð er
borið.
Umhverfisverðlaun „Austurríkis“
Umhverfisverðlaun voru veitt í
vikunni í sameinuðu sveitar-
félagi Eskifjarðar, Norðfjarðar
og Reyðarfjarðar.
A Eskifirði fengu þau Björg
Sigurðardóttir og Tómas Hjal-
tason verðlaun fyrir garðinn
sinn.
A Reyðarfirði fengu hjónin
Hörður Þórhallsson og
Kristbjörg Kristinsdóttir
verðlaun fyrir fallegasta
garðinn, en þau fengu einnig
verðlaun fyrir snyrtilegasta
umhverfi fyrirtœkis í nýja
sveitarfélaginu. Með
hjónunum á myndinni eru Pet
Ari Árnason og María Bjarna-
dóttir fengu sérstaka viður-
kenningu fyrir að hafa tekið
flag ífóstur. Ari hefur á síðustu
tíu árum gróðursett 5000 plönt-
ur í jjallinu fyrir ofan heimili
sitt, aðallega blágreni og lerki
Fallegasti garðurinn í Nes-
kaupstað að mati umhverfis-
málaráðs var hjá Guðmundi
Ingvarssyni og Guðnýju
Bjarkadóttir að Sœbakka 6.
Nágranni þeirra, Smári Geirs-
son, horfir með öfundaraugum
á viðurkenningarskjöldinn og
veltir eflaust fyrir sér hvað
hann geti gert til að vinna hann
að ári.

Hr. Jón Jonsson
Hann skutlaði kunningja sínum á ball, en freistaðist svo til að
líta á liðið. Hann fékk sér einn laufléttan..og annan til.....og
þar með var of seint að snúa við.
Eftir ballið var rigningarsuddi og hálf kalt.
Hann var illa klæddur og félagar hanns líka. Hann og félag-
amir settust inn í bíl til að hlýja sér og hlusta á næturútvarpið.
Það var engin á ferð svo að það hlaut að vera óhætt að læðast
heim á bílnum ef hann bara passaði sig á að aka rólega.
Hann vaknaði ekki til vitundar um hvað hann var að gera fyrr
en lögreglan hafði stöðvað hann, fært hann inn í lögreglubíl og
látið hann blása f áfengismæli. Jú, hann hafði víst fengið sér allt
of mikið.
Upphófst nú mikið umstang, skýrslugerð, spurningar og lokst
taka blóðsýnis. Hann lét þetta ekkert á sig fá og lögreglan keyrði
hann loksins heim. Þá var farið að birta af degi.
Dagurinn eftir var ekki sá léttbærasti í lífi hans. Timburmenn,
angist og iðrun. Ef hann missti bílprófið yrði hann ef til vill að
skipta um vinnu. Sektimar...tímatapið... hann hefur ekki ráð á þessu...
Skömmu seinna kom niðurstaðan úr blóðprufunni. Hann var
kvaddur niður á lögreglustöð til að leggja inn ökuskírteinið.
Hann var síðar dæmdur til eins og hálfs árs ökuleyfissvipt-
ingar. Að þeim tíma liðnum var honum gert að taka bílprófið að
nýju. Fjársektin var yfirstíganleg, en ferðafrelsið var skert og
stoltið sært.
Nú var nafnið hans komið á sakaskrá, því miður... En hann gat
þó hrósað happi.
Ef hann hefði valdið eignatjóni eða slysi á fólki hefði
tryggingafélagið hans átt endurkröfurétt á hendur honum. Hann
hefði orðið að borga skaðan úr eigin vasa. Það er meira en venju-
legur maður hefur efni á.
En hann hefði einnig getað lent í fangelsi, í langan tíma. Slík
og þvílík er alvara málsins.
Allt eru þetta þó smámunir miðað við þá ógæfu að verða
valdur að dauðaslysi eða ævarandi fötlun. Fáir þola að hugsa
slíkt til enda.
I dag má sjá hann vera að bíða eftir strætó. Hann er niðurlútur,
en á hann skilið samúð okkar ?
Hann er þrátt fyrir allt einn af þeim heppnu. Hann missti
einungis ökuréttindin og þarf að fara með strætó. Hann tók
mikla áhættu, sem hefði getað valdið óbætanlegum skaða.
Árlega missa um 2000 íslendingar ökuréttindin vegna ölvun-
araksturs. Sérhvert tilvik er ógæfusaga einstaklings, sem
uppgötvaði að of seint er að vera skynsamur eftir á.
Verum skynsöm og bjóðum Bakkusi ekki á rúntinn.
Umferðaröryggisfulltrúi
Otsalan heldur áfram
t\\ \ \. sePtember
10% auka afsláttur
við kassann
sérstakur skólaafsldttur
0Z0N vika framundan
Súnbúöin
Hafnarbraut 6, Neskaupstað
Sími 477 1133