Eining - 10.01.1944, Síða 9

E I N I N G
9
Jón Árnason

Helgi Sveinsson
75 ára
Margt og mikið mætti segja um störf
Helga Sveinssonar í þágu G.-T.-regl-
unnar og bindindis-og bannmálsins á
íslandi, ef tími og rúm gæfist til þess,
en því miður verður að eins að drepa
á fátt eitt í því sambandi.
Eg kynntist fyrst Helga eftir að eg
hafði gengið í Regluna um 1890. Var
það nokkru áður en hann fór til ísa-
fjarðar. Varð eg þá undir eins þess var,
sem alltaf hefur borið á í fari hans
síðan, hve mikill áhugamaður hann var
og er í öllu því, sem hann fæst við. Var
hann þá sem ungur maður á bezta skeiði
undir eins búinn að taka ástfóstri við
málefnið og félagsskapinn. Þá hvatti
hann mig til þess að halda starfseminni
áfi’am og vinna fyrir Regluna.
Síðan skildu leiðir. Helgi fór vestur
á Isafjörð. Þar gegndi hann verzlunar-
störfum og síðar varð hann útibús-
stjóri íslandsbanka þar og gengdi því
starfi um mörg ár. Þar kvæntist hann
og eignaðist og ól upp mörg mannvæn-
leg börn. Áður en öll börnin væru á
legg komin missti hann konu sína. Gerð-
ist þá systir hans bústýra hjá honum
og hefur annast bú hans síðan með hinni
mestu prýði. En hann hugsaði um
meira. Hann endurreisti, ef svo mætti
segja, G.-T.-starfsemina á ísafirði, og
það er engum efa undirorpið, að hið
mikla starf hans þar hefur lagt grund-
völl þann, sem Reglan á ísafirði hefur
byggt á síðan og mun lengi traustur
standa. Hefur starfsemin æ síðan borið
þess vott, hve dyggilega hann vann þar
að málefnum Reglunnar.
Átti hann meðal annars mestan þátt-
inn í því að Templarar þar byggðu
glæsilegt og stórt fundarhús, sem þeir
nutu um margra ára skeið. Hafði hann
því reynslu um byggingu og rekstur
slíkra húsa, sem aðrir höfðu ekki í
jafnríkum mæli, ekki sízt vegna þess,
að húsið var stór bygging, þegar á
stærð félagsins var litið og fjölmenni
bæjarbúa.
Eftir síðustu heimsstyrjöld eða laust
eftir 1925 höguðu örlögin því svo, að
Helgi fluttist til Reykjavíkur og hefur
dvalið og starfað þar síðan. Hann
sleppti þó ekki tökum á Reglunni og
málefnum hennar, heldur gerðist hann
brátt sami starfsmaðurinn hér og áður
hafði hann verið fyrir vestan. Árið 1927
stofnaði hann st. Freyju nr. 218 og
hefur lengzt af verið leiðtogi hennar
og brautryðjandi síðan. Leggur hún
stranga áherzlu á gildi bindindisheitsins
og leyfir enga nautn veikra öltegunda.
Er óhætt að fullyrða að stúkan á ó-
trauðri starfsemi hans það að þakka,
að hún hefur lifað fram á þennan dag
og er nú í miklum uppgangi og stendur
1
í
❖
?
X
I
i
i.
I
i
♦;♦
t
s
I
i
.5.
*
t
r>
Og sjá, lögvitringur nokkur stóð upp, freistaði hans og mælti:
Meistari, hvað á eg að gera til þess að eignast eilíft líf? En hann
sagði við hann: Hvað er skrifað í lögmálinu? Hvernig les þú? En
hann svaraði og sagði: Elska skalt þú drottin, Guð þinn, af öllu
hjarta þínu og af allri sálu þinni og af öllum mætti þínum og af öll-
um huga þínum, og náunga þinn eins og sjálfan þig. En hann sagði
við hann: Þú svaraðir rétt. Ger þú þetta og þú munt lifa. En hann
vildi réttlæta sjálfan sig og sagði við Jesúm: Hver er þá
náungi minn? Jesús svaraði og sagði: Maður nokkur ferðaðist frá
Jerúsalem niður til Jeríkó, og hann féll í hendur ræningjum, sem
flettu hann klæðum og börðu hann og fóru síðan á burt og létu hann
eftir hálfdauðan. En af hendingu fór prestur nokkur niður veg
þennan, og er hann sá hann, gekk hann fram hjá. Sömuleiðis kom
og Levíti þar að og sá hann, en gekk einnig framhjá. En Samverji
nokkur, er var á ferð, kom að honum og er hann sá hann, kenndi
hann í brjósti um hann, og gekk til hans og batt um sár hans og
helti í þau olíu og víni; og hann setti hann upp á sinn eigin eyk
og flutti hann til gistihúss og bar umhyggju fyrir honum. Og dag-
inn eftir tók hann upp tvo denara og fékk gestgjafanum og mælti.
A1 þú önn fyrir honum, og það sem þú kostar meiru til, skal eg
borga þér, þegar eg kem aftur.
Hver af þessum þremur sýnist þér hafa reynzt náungi mannin-
um, sem féll í hendur ræningjunum? En hann mælti: Sá, sem misk-
unnarverkið gerði á honum. Og Jesús sagði við hann: Far þú og
ger slíkt hið sama. — Lúkas 10, 25—37.

t
i
i
¥
I
❖
hagur hennar með blóma, bæði hvað
starfsemi áhrærir og fjárhagslega að-
stöðu alla. Má segja að með 75 ára af-
mæli Helga, sem hátíðlegt var haldið
í stúkunni 27. okt. s. I., en 75 ára
varð hann tveim dögum áður, hafi nýtt
framsóknartímabil hafizt í lífi og starf-
semi stúkunnar og er það áreiðanlega
skoðun hans, að sú sé bezta afmælis-
gjöfin, sem hann hefur eignazt á þessu
markverða afmæli.
Helgi er kappsmaður mikill í öllu, sem
hann fæst við og honum líður ekki vel,
ef hann nær ekki að vera í fremstu víg-
línu og berjast þar, því áhugi hans og
starfsþrek er óbilandi.
Eg vona að hann lifi mörg ár enn og
óska að hann fái ætíð að standa í far-
arbroddi í öllum þeim málum, sem hann
berst fyrir, því fáa veit eg einlægari
fylgismenn en hann. Óska eg honum
og Reglunni þeirrar hamingju, að hún
megi njóta hans sem lengst og að bind-
indis- og bannmálið megi eignast marga
jafnötula og einlæga styðjendur og
starfsmenn og hann.
Vinsældir bloðsins
Eining á því láni að fagna, að fá stöð-
ugt mjög hlýjar kveðjur frá lesendum
sínum. Sumir hafa hringt til ritstjór-
ans og sagt, að Eining væri næstum
einasta blaðið, sem þeir læsu alveg nið-
ur í kjölinn, hvert einasta orð. Ungur
og efnilegur bóndasonur í sveit skrifar:
„Að vísu gerði eg mér ekki ýkjaháar
vonir um það (blaðið) í upphafi, en
hvert einasta tölublað þess hefur að
meira eða minna leyti verið þrungið
mætti göfugra hugsjóna, sem á einn
eða annan hátt hafa kynnt undir dapra
sálarelda mína, því að nú er svo komið,
að mér finnst eg vart geta án þess
verið, og eg held, að bindindismálið
megi ekki án þess vera“.
Ásamt þessari hlýlegu kveðju sendi
ungi maðurinn 5 nýja áskrifendur.
Þá skrifar ein væn kvinna — kennslu-
kona, á þessa leið:
„Mér fellur blaðið prýðilega og vildi
óska, að það kæmist inn á sem flest
heimili, og sérstaklega að unga fólkið
fengist til að lesa það. Eg vildi fegin
geta greitt eitthvað fyrir útbreiðslu
þess“.