Eining - 01.11.1949, Qupperneq 1

7. árg. Reykjavík, nóvember 1949. 11. tbl.
1
b
*
*
Frábær skóli
Hann heitir Kofoed-skólinn. Forustu-
menn hans segja: „Við verðum að
þjóna og elska“. Skóli þessi vitnar um
frábæran dugnað og mannkærleika.
Fyrir 20 árum var atvinnuleysi og erf-
iðir tímar í Danmörku og víðar. Meðal
þeirra, sem þá gengu atvinnulausir í
Danmörku var ungur maður, Hans Chr.
Kofoed. En hann reyndist einn þeirra
manna, sem kunna að snúa böli í
blessun. Hann tók eftir því, hve fljótt
heimilum verkamanna hnignaði alla-
vega, þegar fyrirvinnan varð atvinnu-
laus. Hinn atvinnulausi maður varð
hirðulaus um útlit sitt og missti trú á,
sjálfum sér, og þetta varð aftur til þess
að tefja fyrir því, að hann fengi atvinnu
á ný. Hans Kofoed var það Ijóst, að!
mest áríðandi var, að maðurinn heimti
aftur sjálfstraust sitt. Hann hugsaði til
barnanna og framtíðar þeirra. Heimilin;
gátu verið þeim skjöldur og skjól aðeins
með því móti, að tryggt væri um af-
komu þeirra.
Þessi ungi maður sá framundan
mikilvægt hlutverk og strax, er hann
fékk atvinnu, hóf hann ásamt konu
sinni það starf, sem um 20 ára skeið
hefur orðið mjög frábært.
Fyrsta sporið var það, að ungu hjón-
in buðu 20 atvinnulausum mönnum
heim til sín, til þess að þiggja hjálp til
sjálfshjálpar. En aðeins einn kom. Þau
sinntu honum engu síður en þótt hinir
hefðu allir komið. Þau vissu, að ekki
var nóg að kasta bita eða flík í atvinnu-
lausan og þurfandi mann, auk þess,
hve auðmýkjandi það er að þurfa að
þiggja slíkt.
Það, sem þau lögðu alla áherzlu á,
var að endurvekja sjálfstraust manns-
ins, fá hann til þess að hirða föt sín,
gera það sjálfur, þvo þau, pressa og
þessháttar. Vel hirtum leið honum,
betur og verkið var í hans eigin þágu.
Eftir tiltölulega stuttan tíma varð
starfslið skólans rakari, klæðskeri, skó-
smiður, íþróttakennari og sérfræðingur
í fótahirðingu og fleiri þessu líkir.
Ef blásnauður atvinnuleysingi, sem
bar að dyrum, bað um flík eða skó,
varð hann mjög undrandi, er honum
var fengið ofurlítið bréfspjald og hann
beðinn að taka þátt í leikfimi, um hitt
mætti svo ræða á eftir.
Kofoed bendir á, að þetta skapaði
ekki aðeins líkamlega og andlega vel-
líðan hjá manninum, heldur var nú
einnig tækifæri til að bjóða manninum
að Iaugast, er hann var orðinn heitur
og sveittur. Hins vegar var ekki hægt
að segja við manninn, er hann kom og
bað um flík eða skó: ,,Þú ert óhreinn,
góði, viltu ekki skola af þér óhreinind-
jn“. Hér varð að fara krókaleið og kom
þá leikfimnin að góðu haldi.
Við þenna skóla er öllum, sem þang-
að leita, tekið með hinni mestu ástúð
og nærgætni, en þess er krafizt, að sá
hinn sami leggi krafta sína fram í við-
reisnarstarfinu. Skólastarfið er grund-
vallað á hugsjón kristindómsins, og
Kofoed-hjónin, sem forstöðuna veita,
hafa valið sér kjörorðið: „Allt, sem þér
viljið, að aðrir menn geri yður, það
skuluð þér og þeim gera“.
Hr. Kofoed skildi það fljótt, er hann
hafði hópað þessum hjálparþurfandi
mönnum til sín, hve áríðandi það var
að forða þeim frá götulífinu og knæp-
unum. Hann efndi því til kynningar-
kvölda og tók alls konar efni og vanda-
mál á dagskrá til umræðna. Þannig
komst hann að raun um, hvað það var,
—
DYPST KAFAÐ ■ . ' j
/ þessari kúlu kafaSi Bandaríkja hafrannsóknamaSurinn Olis \ > 1
tíarlon, 16. ágúst 19M, Ú500 fet í KyrrahafiS. ÞaS hafa menn kafaS
dýpst. Kafarabelgurinn er fimm feta stálkúla. Hún er 7000 pnnd
og er fest viS stálkaSal. Barlon var eina klukkustund á niSurleiS, i MíW.
en niSri skorti hann fljólt rafljós til rannsókna. Hann var dreginn
upp á klukkustundu og 20 mínútum. NiSri á 4500 fela dýpi var
þrýslingurinn á kúlnhreiSriS lians 2000 pund á hvern ferþumlung,
en loftþrýstingurinn er annars 15 pund á ferþ. á yfirborSi sjávar. H ÉjÍ
Köfunin fór fram 27 mílur út af ströndu Californíu. Dýpst hafSi Íl W . . 1
áSur veriS kafaS 3028 fet. Þá var þaS einnig Otis Barton og dr. ,, \ 1 1
Villiam Beebi. ÞaS var viS Bermuda. PÍlll 4».'. } í,:Mteíiámk g IH
Myndin sýnir Barton taka viS sjálfvirkri kvikmyndavél, sem
notuS er viS þessar hafrannsóknir.
ir