Eining - 01.01.1953, Síða 3

EINING
3
í
•v
V
r
*
t
P
fo
ai'ióarfor
1 fyrsta þætti ferðasögu minnar, er
birtist í jólablaði Einingar, lauk eg máli
mínu þar, sem eg var tekinn að segja
frá því helzta, er eg sá í París, en það
var miklu minna, en eg gat óskað mér.
Ymsar gamlar bókaskruddur eru
mjög í hávegum hafðar á vorri öld, og
eru þær oft þess maklegar. En hvað
skal þá segja um ýmsar hinar miklu
og heimsfrægu kirkjubyggingar frá
fyrri öldum, sem eru, ekki aðeins frá-
bær afrek í byggingarlist, heldur einnig
heil biblíusaga og saga kynslóða meitl-
uð og steypt í stein, eins og t. d. hin
mikla frúarkirkja (Notre Dame) í
París? Eg eyddi nokkrum klukkustund-
um í að skoða þessa kirkju, og varð
það þó flaustursverk.
A framgafli kirkjunnar eru þrjú víð
og há hlið, og yfir hvoru þeirra er rishá
hvelfing. I hvelfingum þessum eru þétt-
ar raðir listaverka, eins og sjá má á
mynd þeirri, er fylgir þessari grein. —
Söfnuðurinn, sem upphaflega sótti þetta
volduga guðshús, var ýmist illa læs eða
ekki læs, og til hans áttu því steinarnir
að tala. I listaverkum kirkjunnar lásu
ólæsir menn þá kenningu, sem þar er
túlkuð. Til dæmis má greinilega lesa í
miðri hvelfingunni yfir einum kirkju-
dyrunum flokkun hinna réttlátu og
ranglátu. Þar standa þeir, höfuðengill-
inn Mikael og hinn gamli Satan með
vog á milli sín. Þeir eru að vega verk
mannanna. Báðir eru búnir að fá þrif-
legan hóp í sinn dilk, og glottir Satan
og er hinn kampakátasti. Fyrir framan
MYNDIRNAR: — Efst til liægri:
Notre Dame. — Neðst til vinstri: Gröf
Napoleons.— Neðst til hægri: í neðstu röð
þessarar útidyrahvelfingar kirkjunnar eru
forfeður Maríu móður Jesú. í miðröðinni
er upprisa liennar, og efst krýning hennar.
fylkinguna, sem honum tilheyrir, er
strengdur kaðall, í annan endann held-
ur púki, sem er í fararbroddi fylkingar-
innar, en í hinn endann púki, sem rek-
ur á eftir. Þeir virðast vera í góðu skapi,
og þeir sem hlaupið hafa á þeirra snæri,
virðast vera allstæðilegt fólk, holdugar
frúr og menn á ýmsum aldri. Þarna
átti söfnuðurinn að sjá, hvort hlut-
skiptið skyldi velja.
Notre Dame er talin vera ein af
merkustu miðaldakirkjum Norðurálf-
unnar. Hún er reist á árunum 1163 til
1330, en við hana var þó gert allmikið
á 19. öld. Bolur kirkjunnar er 130
metrar á lengd, 48 metrar á breidd og
35 metra hár. Þar rúmast 9000 manns.
Aðalturnarnir tveir eru 69 metra háir,
en hæsta turnstöngin er 90 metrar frá
jörðu.
Að innan skiptist kirkjan í þrjár aðal-
deildir, miðskipið og hliðarskipin tvö,
en hvoru þeirra fylgja sjö kapellur. —
Birtan er fremur dauf, en þægileg, frá
hinum miklu rósmáluðu gluggum, sem
eru einstök listaverk. Súlurnar, sem að-
greina hin þrjú skip kirkjunnar eru
Louvre-höllin.
Frá Notre-Dame er aðeins stuttur
spölur til hallarinnar miklu, Du Louvre
(framborið: Lúr). Hún er talin vera
umfangsmesta höll heimsins, tekur yfir
17 hektara. Hún var heldur ekki gerð á
einum degi, en í raun og veru á 330
margar og voldugar, og yfirleitt finnst
gesti miklu fremur að hann sé staddur
í ógnarmiklum furðuhelli, en í húsi. —
Alls staðar eru listaverkin og öll segja
þau sína sögu. Kirkjan er tröllaukið
listaverkakerfi.
I kirkju þessari hafa farið fram marg-
ar háðtíðlegar athafnir, brúðkaup og
krýningar konunga. Þar var Napóleon
mikli krýndur og þar fór fram brúð-
kaup hans. I jólablaði Einingar 1951
var sagt nokkuð frá því, hvernig kirkjan
varð gerð að musteri skynsemisdýrk-
unarinnar í byltingunni miklu 1793—
95. En síðasta mikla athöfnin fór fram
í Notre Dame 26. ágúst 1944. — Þá
fögnuðu Frakkar miklum frelsisdegi og
þökkuðu Guði sínum lausnina undan
þyngsta okinu.
'4