Eining - 01.07.1953, Blaðsíða 20

20
EINING
f
unnar ganga aðallega út á drykkjuskap og
og skemmtisamkomur verða hvað eftir ann-
að þjóðarhneyksli. Haldið þið ekki að það
hefði verið bærileg landkynning, ef nokkrir
tugir útlendra blaðamanna hefði verið á
hinni alræmdu skemmtun að Hreðavatni,
svo aðeins sé minnst á eitt dæmi?
Við verðum að vona, að mjög mikill meiri
hluti þjóðarinnar kjósi reglusemi og ráð-
deild til handa afkomendum sínum. Það
getur ekki verið nema lítið brot af þjóð-
inni, sem vill hið gagnstæða.
Hver á að ráða í lýðfrjálsu landi? Er
það ekki meiri hlutinn? En hann verður þá
að beita sér. Og hann getur ekki beitt sér
nema því aðeins að menn taki höndum sam-
an. Þá kemur fram það afl meiri hlutans,
sem nú er í molum og nýtur sín ekki.
Góðtemplarareglan hefur jafnan verið í
brjóstfylking í baráttunni. Hún reynir að
sameina hina dreifðu krafta. Hún óskar
samstarfs við alla þá, er stefna að sama
marki. Hún óskar samstarfs við alla þá,
sem aðhyllast þá skoðun Schierbeck land-
læknis, að það sé skylda þjóðfélagsins við
þá, sem ekki drekka, að beita öflugum ráð-
um til þess að bæla niður drykkjuskapinn.
Hún heimtar vernd til handa þeim, sem ekki
drekka. Og hún heimtar vernd fyrir kom-
andi kynslóðir.
Sú vernd fæst aðeins með einu móti:
Vér verðum að fara með áfengið eins og
fjárkláðann — útrýma því.
Er þar ekkert áfengls-
vandamál?
Oft heyrist það af vörum ferðalanga,
sem andvígir eru hömlum á áfengissölu,
að í þessu eða hinu landinu hafi þeir ekki
séð neinn drukkinn mann, og af því draga
þeir þá ályktun, að sú þjóð stríði ekki við
neitt áfengisvandamál, þótt þar sé frjáls
áfengissala. Þetta reynist ævinlega hin
mesta blekking. Sú þjóðin, sem er sennilega
mesti áfengissjúklingurinn, leynir að vissu
leyti drykkjuskapnum mest, það er að segja,
að hjá henni sjást menn sjaldnast drukknir
á götum úti.
Eitt af þeim löndum, sem þannig eru
nefnd, er Danmörk. En Danir stríða við all-
mikið áfengisböl, jafnvel öldrykkjan veldur
þar stórtjóni. — Samkvæmt vitnisburði
ágætra lækna, drekka verkamenn oft í Dan-
mörku öl fyrir þriðjung árslauna sinna.
Norska blaðið Folket segir frá því, að
um jólaleytið 1952 hafi fjölskylda ein í
Sorö haft slíkt drykkjugildi, að hún hafi
gert tveggja ára barn drukkið. Þegar allt
var komið í uppnám á heimilinu, var fimm
ára drengur sleginn í höfuðið, svo að
blóðið streymdi úr nösum hans og munni,
og varð að sækja lækni. Stolið var 160
krónum frá einum gestanna, og fannst sú
upphæð hjá konu frá Kaupmannahöfn, en
hún átti að gæta barnanna, sem áður var
getið.
Slíkur drykkjuskapur í heimahúsum er
ekki betri en „róna“-lífið á götum úti.
Frá vorþingi umdærn-
isstúkunnar nr. 1
Þingið var haldið í Reykjavík dag-
ana 30. og 31. maí s. 1. Sóttu það 101
fulltrúi frá tveim þingstúkum, 17 undir-
stúkum og 7 unglingastúkum á svæði
umdæmisins, sem nær yfir allt Suður-
land og vestur á Snæfellsnes. — En í
umdæminu eru fleiri stúkur starfandi.
(Ályktanir þingsins í bindindismálum
fylgj a hér með):
f framkvæmdanefnd umdæmisstúk-
unnar fyrir næsta ár voru kosnir:
Umdcemistemplar: Sig. Guðmundsson.
Umdcemiskanzlari: Þórður Steindórss.
Ud.varatemplar: Svanlaug Einarsd.
Ud.ritari: Jens E. Níelsson.
Ud.gjaldkeri: Páll Kolbeins.
Ud.gcezlum. ungl.starfs: Gissur Pálsson.
Ud.gcezlum. löggj.starfs: K. Karlsson.
Ud.frceðslustj.: Ari Gíslason.
Ud.kapelán: Steinunn Guðmundsd.
Ud.fregnritari: Jón Hjörtur Jónsson.
Fyrrum ud.templar: Sverrir Jónsson
Samþykktir umdæmisþingsins:
1. — Umdæmisþingið vekur athygli á
nauðsyn þess, að alþingi og ríkisstjórn séu
skipuð bindindismönnum og áfengisbann-
mönnum, og þess vegna þurfi Góðtemplarar
að berjast fyrir því, að bindindis- og bann-
menn verði sem allra fyrst í öruggum meiri
hluta á Alþingi.
2. — Umdæmisþingið lýsir sig eindregið
andvígt innflutningi, bruggun og sölu
áfengs öls og hvers konar rýmkun á sölu
og veitingum áfengis. Einnig skorar það
alvarlega á löggæzlumenn ríkisins, að gera
allt, sem unnt er til að koma í veg fyrir, að
lög og reglur um sölu og meðferð áfengis
séu brotnar. Ennfremur skorar þingið á
reglufélaga að stuðla að því, að áfengis-
lagabrot séu tafarlaust kærð, hvar sem
verður við komið.
3. — Umdæmisþingið telur ástæðu til,
að bindindismenn séu hvattir til að sýna
meiri árvekni fyrir þeirri miklu hættu,
sem æskufólki landsins stafar af drykkju-
skap frá Keflavíkurflugvelli, bæði innan og
utan flugvallarins. Ennfremur krefst þing-
ið þess, að stjórnin sjái um að strangar
reglur séu settar og þeim framfylgt gegn
misnotkun þess áfengis, sem fer skattlaust
til Keflavíkurflugvallar.
4. — Umdæmisþingið skorar á bæjar-
stjórn Reykjavíkur, að láta fjarlægja taf-
arlaust alla áberandi ölvaða einstaklinga á
umráðasvæði bæjarins, samanber laga-
ákvæði í IV. kafla gildandi áfengislaga,
þar sem allur drykkjuskapur á almanna-
færi er bannaður.
5. — Umdæmisþingið skorar á mennta-
málaráðherra að fylgja fast fram fyrir-
mælum í bréfi hans, dags. 16. sept. 1950,
um strangt eftirlit í skólum landsins með
því að áfengið sé þar ekki haft um hönd,
né kennarar eða nemendur undir áhrifum
áfengis, hvort heldur er í kennslustundum,
á fundum, á skemmtunum í skólum eða í
ferðalögum á vegum þeirra.
6. — Umdæmisþingið lýsir ánægju sinni
yfir því, að kennarar eru nú að vinna að
stofnun bindindissamtaka innan stéttar-
innar og felur framkvæmdanefnd sinni að
reyna að hafa áhrif á aðra æskulýðsleið-
toga í umdæminu, svo sem í íþróttafélög-
um og Ungmennafélagi íslands, um sams
konar samtök. +
7. — Umdæmisþingið beinir þeirri áskor-
un til templara, að ljá stuðning sinn til
stofnunar bindindissamtaka innan ein-
stakra stétta þjóðfélagsins, með því að
gerast sjálfir forgöngumenn um það eða
styðja þá, sem þegar hafa tekið upp for-
ystu í því efni.
Ávarp
Þrátt fyrir fjárskort og erfiðar að-
stæður í flestum greinum hefur Hand-
íða- og myndlistaskólinn á næstliðnum
fjórtán starfsárum sínum unnið mikið f
og gagnmerkt brautryðjendastarf á
sviði verknáms og myndlista hér á
landi.
Með þessu starfi sínu hefur skólinn
eigi aðeins sannað tilverurétt sinn í
skólakerfi þjóðarinnar, heldur og sýnt,
að hann er þess verðugur, að vel sé að ^
honum búið í hvívetna. Viljum við því
eindregið skora á landsmenn, að veita
stjórn skólans hvern þann styrk, er þeir
mega í té láta, í baráttu hennar fyrir
bættum starfsskilyrðum skólans, meðal
annars með byggingu haganlegs og
rúmgóðs skólahúss. * ^
Reykjavík, 2. maí 1953.
Tómas Guðmundsson, rithófundur.
Ingim. Jóhannesson, settur frceSslumstj.
Ingólfur Jónsson, alþingismaður.
Sigurgeir Sigurðsson, biskup Islands. ^
Alexander Jóhannesson, rektor
Háskóla Islands.
Kristján Eldjárn, þjóðminjavörður.
Ágúst Sigurmundsson, myndskeri.
Hersteinn Pálsson, ritstjóri.
Valtýr Stefánsson, ritstjóri.
Þórarinn Þórarinsson, ritstjóri. *
Hannibcd Vcddemarsson, cdþingismaður.
Jón Þorleifsson, listmálari.
m