Eining - 01.07.1968, Blaðsíða 1

26. árg.
Reykjavík júlí—ágúst 1968
7.-8. tbl.
Tilveni'
undrið
„Nemið staðar," segir spámaðurinn,
og meira: „litist um.“ Og enn meira er
okkur ætlað, ekki aðeins að nema staðar
og litast um, heldur einnig að hugsa.
Þreyttur lagðist ég, gamall maður, á
legubekkinn í stofu minni og beindi
sjónum mínum að afsteypu af litlu og
mjög fríðu barnsandliti. Listaverkið
hangir á veggnum yfir bekknum. Litli
drengurinn sefur vært og yfir þessu
fríða andliti hvílir slík undursamleg ró,
að hún fyllir huga minn rósemd, og
þægilegar hugsanir sækja á.
Ég fer að hugleiða tilveru-undrið
mikla, t. d. komu barnsins í heiminn.
Það leiðir hugann að mörgu öðru, gróðr-
armættinum, blómunum og allri þeirri
dýrð, en einnig að hreiðri fuglsins. Þar
staðnæmist ég og horfi á eggið í hi'eiðr-
inu. Það virðist vera dauður hlutur, en
allt í einu rifnar skurnið og agnarsmátt
höfuð kemur í ljós, og svo fullskapaður
fuglsungi, lítil lífvera, sem nýtur góðr-
ar umhyggju foreldra.
Frá hreiðrinu hvarflar hugurinn að
vöggu nýfædda barnsins. Ósköp er þessi
mannvera lítil, en þó fullskapaður
mannslíkami, undursamlegur í allri
gerð. Sé hann grandskoðaður, hver
smáögn og öll hans gerð, er þar ekki um
að ræða neitt smáræðisfurðuverk. Fyrir
fáum mánuðum var ekkert af þessu
stórkostlega meistaraverki til orðið. Á
þessu stutta tímabili gerði sköpunar-
máttur lífsins þessa litlu mannveru í
allri sinni geysilegu fjölbreytni og eðlis-
gerð, í móðurlífi. Og þessa fullgerðu,
litlu mannveru gat konan fætt af sér.
Ef við aðeins nemum staðar, litumst
um og hugsum, er þá unnt að komast hjá
því að lúta lotningarfyllst tilveru-undr-
inu mikla? Vilji menn kalla þenna
sköpunarmátt lífsins eitthvað annað en
Guð, þá er þeim það frjálst, en er það
ekki heilsustyrkjandi og hugsvalandi,
að höndla í vitund sinni þenna eilífa
og alls staðar nærverandi lífskraft sem
sinn himneska föður?
Mundi ekki líf manna á jörðu verða
friðsamara og léttbærara,, ef allir lytu
lotningarfyllst þessu tilveru-undri.
Til þess þarf aðeins heppilega hugs-
un.
Pétur SigurSsson.
Hii) eilifa undur
Beint á móti glugga skrifstofu minn-
ar er umfangsmikil og allhá birkihrísla.
Allan veturinn hefur vindurinn hrist
blaðlausar og naktar greinar hennar.
Líkja mætti henni næstum við hold-
lausa beinagrind, sem aðeins væri til
greftrunar hæf, en svo varð skyndileg
breyting, er norðurhvel jarðar hafði á
ný snúið sér allrækilega til sólar. Þá tók
að streyma á dularfullan hátt nýtt líf
um hinar nöktu greinar hríslunnar og
iðjagrænir blaðaángar birtust á öllum
Framh. á bls. 2.