Eining - 01.07.1968, Blaðsíða 13

EINING
13
Raddir
œskumanna
Góðtemplarar á Siglufirði gefa stöku-
sinnum út blaðið Reginn. í blaðinu 1. febr.
1968 eru birtir stílar eftir 8 unglinga úr 12.
bekk barnaskólans. Stílarnir eru um áfengis-
og tóbaksneyzlu. Viðurkenning er veitt fyr-
ir þá beztu. Það er Áfengisvarnanefnd
Siglufjarðar, sem árlega gengst fyrir því
að unglingarnir skrifa þessa stíla. Tveir af
þeim fara hér á eftir.
Áfengi og tóbak.
Áfengis og tóbaks
ætti enginn að
neyta, hvorki ungir
né gamlir. En því
miður gera það nú
samt alltof margir.
Það vantar ekki að
um það sé talað
hvað það sé óhollt
og dýrt, t. d. að
reykja, en því í
ósköpunum hættir
þá ekki fullorðna
fólkið fyrst, og talar svo um fyrir bömun-
um, svo að þau sjái, að því sé alvara. Mjög
mikið hefur verið rætt og ritað um það,
hvað það sé skaðlegt að reykja, því að í
tóbakinu er nikótín, sem er slæmt eitur, og
getur valdið bæði krabbameini og krans-
æðastíflu, fyrir nú utan það hvað það er
mikil peningaeyðsla. Maður sem reykir einn
pakka á dag, eyðir um 10 þúsund krónum
á ári í reykingar, og drekki hann svo áfengi
líka, þá eru þetta miklir peningar, sem eytt
er frá heimilunum. Mér finnst þó enn ljót-
ara að menn drekki, því þá slaga þeir og
ráða þá oft ekki við sjálfa sig, segja og
gera allt annað en þeir hefðu gert ófullir.
Hugsið ykkur alla þá glæpi og slys, sem
alltaf er verið að segja frá í blöðum og út-
varpi, svo að segja daglega. Flestir glæp-
irnir eru framdir undir áhrifum áfengis.
Ég gæti trúað að margur maðurinn hugsaði
til þess eftir á, hve feginn hann vildi gefa
allt til að þetta hefði ekki komið fyrir. Það
hlýtur líka að vera voðalegt fyrir börn þess-
ara manna, að verða að upplifa það, að
pabbi þeirra verði einhverjum að bana í
ölæði. Annars er ég bara hissa á því, að
þeir sem ráða mestu yfir þjóðinni skuli
leyfa að flytja áfengið, þennan útlenda
óþverra, inn í landið.
Óttar Bjarkan Bjamason.
-X -X -K
Reglusemi.
Við erum nú kom-
in á þann aldur, að
við erum farin að
skilja fullkomlega
hvað orðið „reglu-
semi“ raunverulega
þýðir. Reglusemi er
til í ýmsum mynd-
um, en fyrirliði allr-
ar reglusemi er al-
gjört bindindi á á-
fengi og tóbak. Þótt
við séum ennþá á
æskuskeiði, höfum við samt allflest séð
margt fólk, sem neytir bæði áfengis og
tóbaks.
Ýmsir unglingar hugsa sem svo: ja, það
getur ekki verið svo hættulegt að reykja
sígarettur. Ég ætla alls ekki að venja mig
á reykingar, en hvað verður: Fyrr en varir
eru eiturefni tóbaksins búin að ná valdi á
líkama þínum, og þá er erfiðara að spyrna
við fótum. Svipaða sögu er að segja um
áfengið. Þessi glæri vökvi, sem við sjáum
í skrautlegum glerumbúðum, virðist vera
ósköp saklaus, en í rauninni er hann dul-
búinn óvættur, sem getur breytt góðum og
heiðarlegum manni í villtasta dýr. Það er
ekki ætlun neins, sem neytir fyrsta sopans,
að láta þennan grímuklædda gest stjórna
orðum sínum og athöfnum, en því miður
fer leikurinn oft þannig.
Við höfum svo oft heyrt um alls konar
afbrot og slysfarir, sem rekja má til áfeng-
isneyzlu. Við skulum byrja nógu ung að
vinna fyrir bindindishugsjónina, þá mun
önnur reglusemi koma á eftir.
Hér á Siglufirði er og hefur verið starf-
andi barnastúka um fjölda ára, undir leið-
sögn mjög dugandi manna. Þessu göfuga
málefni eigum við ungmennin að ljá okkar
lið eftir þroska og getu, og reyna að hjálpa
til að skilja tilgang bindindisstarfsins.
Sigurborg J. Hilmarsdóttir.
AÐFINNSLLR

Margir amast við aðfinnslum og kalla
þær nöldur. Að ræða og rita um skugga-
hliðar mannlífsins er ekkert eftirsókn-
arvert, miklu ánægjulegra er, að láta
hugann dvelja við björtu hliðina, og það
er jafnvel heilsusamlegra, en hvað svo
um ábyrgðina?
Páll postuli ritaði samherja sínum,
Tímóteusi, áþessa leið: „Prédika þú orð-
ið, gef þig að því í tíma og ótíma; vanda
um, ávíta, áminn með öllu langlyndi og
fræðslu. Því að þann tíma mun að bera,
er menn þola ekki hina heilnæmu kenn-
ingu, heldur kitlar þá á eyrunum og
þeir munu hópa að sér kennurum eftir
eigin fýsnum sínum, og þeir munu snúa
eyrum sínum burt frá sannleikanum, og
snúa sér að ævintýrum.“
Áfengissýkin versti sjúk-
dómurinn
segir skóldið Halldór Kiljan
Laxness.
Norska bindindismannablaðið Folket
birtir í síðasta áramótaheftinu mynd af
skáldinu og kafla um bók hans, nýút-
komna í Svíþjóð, er þar heiti Hemma pd
Island. „Þar er margt vel sagt,“ segir í
greinarstúf þessum. Á Islandi sé ara-
grúi af skáldum. Þar hafi menn ritað
bækur tvö hundruð árum áður en
danska ríkið varð til, og um 500 árum
áður en menn í Þýzkalandi og á Norður-
löndum vissu hvernig bók leit út, hafi
verið sægur af skáldum á íslandi. Mikið
komi nú út þar af lélegum og illa gerð-
um bókum, prófarkalestur vanræktur,
tungan vanhelguð og málið gert fátæk-
legt.
Þegar skáldið minnist á fæði á Is-
landi, segir hann að þar fáist ekki góður
ostur, en harðorðastur er hann um
áfengissýkina, hún sé verst allra sjúk-
dóma, „sjálfvalin sjálfsmorðstilraun.“
Fleiri merkir menn hafa sagt hið
sama. Þökk sé þeim öllum.
Spámaðurinn Esekíel segist hafa
fengið svofellda fyrirskipun frá Guði:
„Manns-son, ég hef skipað þig varð-
mann yfir Israelsmenn. Þegar þú heyr-
ir orð af mínum munni, skalt þú vara
þá við í mínu nafni. Ef ég segi við hinn
óguðlega: Þú skalt deyja! og þú varar
hann ekki við og segir ekkert, til þess
að vara hinn óguðlega við óguðlegri
breytni hans, til þess að bjarga lífi hans,
þá mun hinn óguðlegi að vísu deyja fyrir
misgjörð sína, en blóð hans mun ég
krefja af þinni hendi.“
Það hefur aldrei verið létt verk, sem
vandlæturum hefur verið fengið að
vinna. Skáldin slá oft á sama streng og
spámenn og postular. Einar Benedikts-
son kveður:
„Hver illgresi banvænu biður hlíf,
hann bælir og traðkar í eyði.
Sé drepinu hlúð, visnar heilbrigt líf,
og hefndin grær á þess leiði.“
Margt og mikið skaðlegt, jafnvel „ban-
vænt“ er umborið, og uppskeran líka oft
hörmuleg, — ófagur gróður á „leiði“
hins heilbrigða lífs.