Eining - 01.06.1971, Blaðsíða 19

EINING
19
ár í Noregi, heyrði ég oft talað um
Hans Nielsen Hauge. Hann orti um
hið mikla björgunarstarf:
Og hvenn vill gaa og hvenn vill gaa
í dag í redningsbaaten ?
Og til vor bror og söster gaa
og stille hjerte-graaten?
Boðskapur þessa mikla vakninga-
prédikara fór eins og eldur í sinu um
landið og fylgismenn hans urðu mikils-
metnir í landinu. Sú hreyfing, sem hann
vakti, kveikti eld í skáldum, listmálur-
um, myndhöggvurum og tónskáldum,
og um hann hafa nú verið gerðar tvær
kvikmyndir.
Þjóðir skulda hetjum andans miklar
þakkir. Uppskera iðju þeiri’a hefur
jafnan orðið mikil og glæsileg, og sann-
ur þjóðarauður. Svo var um vakningu
og siðabótahreyfingu Hans Nielsen
Hauge. Þar sem boðskapur hans náði
tökum á mönnum, linnti blótsyrðum og
ljótu orðbragði, og brennivínið hrakti
hann einnig til undanhalds. Guð gefi
þjóðunum marga slíka menn.
P. S.
Vizkan gulli betri
Vorblómið
Eins og undanfarin ár kom Vorblómið
út á réttum tíma. Um útgáfuna sáu
kennararnir Sigurður Gunnarsson og
Ingimar Jóhannesson og Ólafur F.
Hjartar bókavörður. Mun starfið þó að
langmestu leyti hvíla á Sigurði. Frá-
gangur allur er mjög snotur og efnið
við hæfi hinna ungu lesenda. Þar eru
smásögur, leiki'it, ljóð og fleira, og er
ritið snyrtilega myndskreytt. Þar á
S. G (Sigurður Gunnarsson) eftirfar-
andi vorvísur og fleiri ljóð:
Yndi vorsins eykur mátt,
ama burtu hrekur.
Heiðskírt loftið himinblátt
hrifning allra vekur.
Þó að lífsins volk og vos
velgi þínu geði,
mundu, að sólar blíðubros
breytir sorg í gleði.
Ritið endar á ljóði Stgr. Th.: „Ég
elska yður, þér íslands fjöll." Þetta
ljóð ætti að vera þjóðsöngur íslend-
inga, en Guð vors lands, hátíðasöngur.
Sem sýnishom skal birt hér örlítil
saga úr Vorblóminu. Hún heitir
Gullepli í skrautlegum silfurskálum -
Svo eru orð í tíma töluð. Orðskv. 25.11.
Hyggnir væru menn orðnir, hefðu
þeir getað lifað samkvæmt leiðsögn
spekinganna fyrr og síðar.
„Spakmæli dagsins“ í Mbl. 21. apríl
1971 var eftir Th. H. Huxley. Þau orð
skulum við hugfesta:
Bíblían hefur verið Magna Charta
(stjórnarskrá) fátækra og kúgaðra
manna. Ekkert ríki hefur fram á
þennan dag sett sér stjórnarskrá, þar
sem tekið er jafn mikið tillit til hags-
muna fólksins né lögð miklu ríkari á-
herzla á skyldur en forréttindi stjórn-
endanna eins og gert er að því, er varðar
Israel í Deuteronomium (5. Móseb.) og
Leviticus (3. Móseb.). Hvergi eru þau
grundvallarsannindi jafn afdráttarlaust
undirstrikuð, að þegar til lengdar læt-
ur, veltur velferð ríkisins á réttlæti
þegnanna. Biblían er lýðræðislegasta
bók heimsins.
Th. H. Huxley.
SKULDIN MIKLA
Siggi litli var orðinn 10 ára. Hann
var duglegur og vann mikið fyrir
mömmu sína. Hann hafði tekið eftir
því, að þeir, sem unnu, fengu kaup.
Nú langaði hann til að fá kaup líka.
Hann fékk sér því pappírsblað og skrif-
aði reikning fyrir það, sem hann hafði
unnið um daginn:
Fyrir að sækja vatn þrisvar, 15
aurar. Fyrir fjórar sendiferðir, 35
aurar. Fyrir að vera góður og hlýðinn
drengur, 25 aurar. Samtals, 75 aurar.
Siggi.
Þennan reikning lagði hann inn á
borðið í svefnherbergi móður sinnar.
Næsta kvöld, þegar Siggi ætlaði að
fara að sofa, fann hann reikning sinn
á borðinu og 75 aura hjá. En þar var
líka kominn annar reikningur, og hann
var svona:
Fyrir 10 ára uppeldi, ekkert. Fyrir
að vaka margar nætur yfir drengnum
sínum veikum, ekkert. Fyrir að hafa
alltaf verið góð við drenginn sinn,
ekker{t. Samtals, ekkert.
Mamma.
Nú fann Siggi litli, að það var hann,
sem skuldaði. Honum fannst hann
skulda mömmu sinni svo mikið, að hann
mundi aldrei geta borgað það. Tárin
komu fram í augu hans. Hann flýtti
sér inn til mömmu sinnar, lagði hend-
urnar um hálsinn á henni og bað hana
fyrirgefningar.
Úr gamalli lesbók.
Fyrir innan Gullna hliðið
„Hið guðdómlega sjónarspil." Þessu
furðulega nafni heitir ein þeirra bóka sem
mér var gefin á síðasta afmæli mínu. Höf-
undurinn er Hannes Jónsson. Bókin er aU-
furðuleg og í henni margar furðulegar
setningar, bæði spaug og alvara. Undir
lok bókarinnar lýsir höfundur útför sinni
og segir:
”Og þegar Sankti Pétur svo opnar GuUna
hliðið segir hann si sona við mig: ”Jæja,
þá ertu kominn góurinn, og mikið voru
þeir vondir við þig heildsalamir þama í
Reykjavík, en þetta er svo sem ekki neitt
göfugt slegti. Þú ferð nú samt ekki að
erfa þetta við þá, greyin gátu ekki að
þessu gert, því þeir vom hrísvöndur for-
laganna á þitt synduga bak. Jú, þú verður
nú að viðurkenna það, vinurinn, að þú
varst hálfgerður syndaselur og pörupiltur
og átti flenginguna meir en skilið. Og svo
hefur þú bara haft gott af þessu. Hvað ætU
hefði orðið um þig, auminginn, ef þú hefðir
ekki farið í rúmið 1925 og legið hálfdauður
árum saman, tapað öllu og farið í eymd.
Þá værir þú nú upp á hundmð milljóna
og gætir ekki slitið þig frá því árhundmð-
um saman, hrokagikkur, sem ekki tímdir
neinu, síhræddur við að tapa auðnum aftur,
hræddur við skattalögregluna og hræddur
við að fara í neðra. Já, þú varst lánsam-
ur, að þá var séð fyrir þér. Hana, farðu
þarna innfyrir og gefðu óvinum þínum
sáttakossinn, eins og þeir gerðu í Þver-
árrétt.“
En guð hjálpi mér, ef ég á að kyssa
hann Hermann, það mundi Jónas aldrei
gera.
Þeim, sem hent geta gaman að sjálfum
sér, leyfist sjálfsagt að henda dálítið gam-
an að náunganum, og þessi bók kann hvort
tveggja og vekur oft hlátur. Er það ekki
nokkurs virði?
P. S.
STJÓRNI EKKI HINIR RÉTTLÁTU HEIMINUM, ÞÁ STEYPA HINIR RANGLÁTU HONUM í GLÖTUN