Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1951, Blaðsíða 8

C-EISLI
118
J’ÓLABLAÐ 1951
risu þeir á fætur og hej.du pf stað til fjallaþorpsinsj þar sera þeir áttu
heiraa, til þess að segja frá þessu undri. Hirðarnir héldu hægt upp króka-
götu, o^ Yölvan forna fylgdist raeð þeim. Allt í einu^hirti uppi á fjall-
inu, Stor og skær stja.rna hirtist heint uppi yfir því,og hærinn á tindin-
um Ijómaði eins og silfur í stjörnuljósinu, Allir fljúgandi englaskararn-
ir flýttu sér þangað með fagnaðarópum,og hirðarnir hvöttu sporið og hlupu
við fót, Þegar þeir komu þangað upp,sáu þeir,að englarnir höfðu þyrpst
saman yfir lagu gripahúsi í nánd við hæjarhliðið, í>að var fátæklegt hreysi
uppi við heran hamrastallinn,og þakið úr strái. Stjarnan hlikaði yfir því,
og fleiri og fleiri englar söfnuðust þangað. Nckkurir þeirra settust á
straþakið , að ri r á snarhrattan hamarinn hak við húsið,enn aðrir hlökuðu
vængjunum og héldu sér á f'J.ugi vfir því. Hatt, hátt uppi var loftið al-
hjart af Ijömandi vængjum. Á sama vetfangi sem stjarnan hrauzt fram yfir
horginni á fjallinu,vaknaði öll náttúran við,og það gat ekki dulist mönn-
unum,sem stóðu uppi á tindi Capitolium, Þeir fundu hressandi,hlíðan hlæ
fsra um loftið,og mild angan harst að vitum þeirra,þytur heyrðist í skóg-
inum;Tiher tók að streyma með nið,stjörnurnar ljómuðu,og allt í einu var
máninn hátt á himninum og lýsti upp heiminn, Og dúfurnar háðar renndu sér
niður úr skýjunum og settust á axlir keisarans,
Þegar þetta undur.gerðist,reis Ágústus á fætur fagnandi og tíguleg-
ur,og vinir hans og þrælar féllu á kné. "Heill þér, Cæsar,1 " hrópuðu þeir.
"Verndarandi þinn hefir svarað þér. Þú ert guðinn,sem tilhiðja á uppi á
tindi Capitolium".
Og hrópin,sem þessir hrifnu menn hylltu keisarann með,létu svo hátt
í eyrum, að VÖlvan forna heyrðí þau. Þau vöktu hana af leið slusýnum. Hún
reis upp frá klettahrúninni og gekk til mannanna. Það var eins og dimmt
ský hefði stigið upp úr djúpinu og svifi niður á fjallstindinn, Hún var
ægigömul, Stryið lafði i þunnum sneplum niður á andlitið,hnútarnir um öll
liðamót miklir, og dökkt. hörundið um líkamann var skorpið eins og hörkur
á tré og allt í hrukkum, En yoldug vsr hún og tignarleg,þar sem hún hélt
til keisarans. Hún greip um úlnlið hans með annari hendi,en með hinni
henti hún í áttinr til Austurlanda.
^ "Líttu á, " sagöi hún,- Og keisarinn leit upp og horfði og horfði.
Hann sá lengra og lengra, Honum gaf sýn yfir Austurlönd í fjarska. Og
hann sá hrörlegan slcúr undir hröttum hamravegg og nokkra hirða krjúpandi
i opnuin dyrunumc Inni i gripahúsinu sá. hann unga móður á hnjánum frammi
fyrir litlu harni,og lá það á kornhindinu á gólfinu.
Og stórir krop*ir fingur Völunnai hentu í áttina til þessa fátæka
harias, "Heill þér,Cæsar", sagði Völvan og hlc hæðnislega, "'Þarna er guðinn,
sem á að tilhioja á tindi Capitoliumi'
Ágústus hörfaði undan henni, eins og hún væri firrt viti,
En þá kom spádómsandinn yoldugi yfir Völuria. Hálfhlind augu hennar
tóku að loga,hún lyfti höndum móti himni.og rödd hennar varð hljommikil
og þróttmikil,eins og hún hlyti að heyrast um víða veröld. Hún mælti fram
orð,sem hún virtist 'lesa^uppi meöal stjarnanna: "Á tindi Capitolium skal
tilhioja þann,sem endurnýjar heiminn, Krist eða Andkristinn,en ekki hrör-
lega, skapaða veruí" Þegar hún hafði sagt þetta, hélt hún hurt mitt á
meðal mannanna óttaslegnu, gekk hægt niður fjallið og hvarf.
En Ágústus hannaði það stranglega næsta dag, að sér yrði reist nokk-
urt musteri á tindi Capitolium.
í staðinn reisti hann þar altari guðaharninu nýfædda og nefndi það
Altari Himinsins, Ara Coeli.
^%ÍCTCTCTKTICTMCTCTCTCTMCTCTCTCT
MMM0MTO1
\mmu
Mjj