Safnaðarblaðið Geisli - 01.03.1954, Qupperneq 12

G E I S L I
52
IX. ÁRGANGUR
sig,ekki ganga langt„ Þú mátt ekki
vera óþekkur,elsku drengurinn hénnar
mömmu sinnar".
"Nei,mamma,ég skal ekki vera ó-
þekkur", svaraði Roddy litli.
Bess þrýsti litlu hendina hans og
fann til iðrunar fyrir það, að nefna
óþekkt við hann.
"Nú skulum við fara upp í þessa
stóru laut og finna þar fallegan skóg,
þar sem enginn getur séð okkur, Þar
hitum við okkur te og svo förum við í
marga leiki: SÍgaunaleik og Indíána-
leik og fleiri. 6, Roddy. Er ekki fall'
egt hérna."
Og þarna var sannarlega yndisleg-
ur staður. Risavaxin tré og svo mjúk-
ur og grænn mosi og angandi skógar-
ilmurinn. Áin hugðaðist fyrir neðan ,
þau,eins og silfurhelti.
Þarna neyttu þau nestisins, sem
Bess hafði tekið með sér,o^ fóru svo
í ýmsa leiki. Mest gaman þötti Roddy
að eltast við ínryndaða Indíána.^
En Bess varð fljótt þreytt á þessu
og lét Roddy einan um að leika sér,
En hún varaði hann við því að fara
ekki langt inn í skóginn.Sjálf hvíldi
hún sig og horfði hugfangin á þetta
unaðsfagra lamhverfi,- naut þess með
innileik og í yl minninganna. Þögnin
og einveran færðu hana inn i lönd
draumanna.
Roddy ráfaði um þarna rétt hja
og var að hugsa um ímyndaða Indíána.
En móðir hans sveipaði sig inn í
endurminningarnar \mi æskulíf sitt,inn
í sæludýrð þess,sem hefði getað verið.
Æskan og allt hið farna og liðna gægð -
ist fram í hugann, Og hún fór að
hugsa um allt - allt,sem hefði getað
verið öðruv'isi en það var. Æ,hún var
svo dauðans þreytt - þreytt á sínu
misheppnaða lífi.- Hún sat þarna í
mjúkimn, grænum mosanum. Kyrrðin færð-
ist yfir og hún sofnaði.-
En hún vaknaði við hræðilegan
veru'leikann. Hvar var Roddy? Hann var
horfinn. Horfinn, horfinn. Æ, góði
Guð„ Roddy, Roddy. Hvar ertu? Og hún
fór að leita - hlaupa eins og óð
manneskja,- milli trjánna,allsstaðar.
Hún kallaði, hröpaði af öllum lífs og
sálar kröftum, Hún reif kjólinn sinn,
hún "blóðgaði sig á höndum og andliti.
En um það hugsaði hún ekki. Hún var
að hugss um harniö sitt,elsku harn-
ið sitt,sem var nú líklega að vill-
ast og gráta sig þreytt einhvers-
staðar lan^t inni í skóginum. Kann-
ske villidyr - - Nei,hér voru eng-
in villidýr, eða höfðu ekki verið
fyrir tíu árum síðan. Hún hljóp,
stökk o^ æddi. HÚn datt og meiddi
sig, stoð upp aftur og hljóp. HÚn
var orðin örmagna og fleygði sér
grá.tandi niður á jörðina. í örvænt-
ingu sinni hrópaði hún til Drottins
- og þá stóð draumsýnin eins og
lifandi fyrir hugskotssjónum henn-
ar, og^henni heyrðist - nei, það
var hvíslað að henni orðum Hans:
er Guð kærleikans og ég ska.1
hjalpa þér". Salarkvalirna.r rén-
uðu, eins og almáttug hönd hefði
farið um sál hennar, Og nú gat hún
hugsað skýrt. Ef til vill var harn-
ið ekki í skóginum. Hann Roddy litli
hafði ef til vill . i farið út úr
skóginum sömu leið og þau höfðu
komið. Hún varð að gera eitthvað
- fá hjplp - finna fölk og spyrj-
ast fyrir um harnið. Og Guð hjálp-
a.r þeim, sem hjálpar sér sjalfur.
Hun stóð á fætur og lagði af stað
út úr skóginum og þaut út á veginn.
HÚn vissi, að skammt var til myrk-
urs og^að leit í skó^inum myndi
verða árangurslaus þa nott. Hún
varð að fá hjálp,áður en dimmdi.
(Endir í næsta thl.)„
MINHIHGAXJÓD, framhald frá hls.45.
þar mun verða þreyttum hvildin vis,
þar sem engin mótgengssiírís.
Allir þeir, sem áður gafstu mér,
eru^geymdir, Drottinn Guð, hjá þér,
fæ ég aftur - fyrir Jesú Krist -
fundið þá, nær heims er lokið vist.
Njál2 Sighvatsson.
(Praman skráð minningaljóð eru eign
Sigríðar Amalíu Sigurðardóttur á
Bakka, ort fyrir hennar hönd.Þakk-
ar GEISLI^henni hjartanlega fyrir
það, að hún leyfir honum að geyma
þau. ) „
D DQDnCDtinCGD DQQQDDQDQQDDQDODDDDDDCC.,