Nýtt og gamalt - 01.01.1918, Blaðsíða 14

12
væri sú barátla svo undurfátæk að
{'óðuin vonum, því að altaf eru ein-
hverjir að deyja. Dauðinn lieggur
sundur helgustu ástvinaböudin, og
sjálíir föllum vjer fyr en varir fyrir
sigð hans. Margt blítl og slrítl l>er
óvænl að, en allra bíður dauðinn.
Ekkert ókomið er jafn áreiðanlegt og
jafn skuggalegl mannlegum augum,
sein það. Dimt hefði verið að horfa
niður í grafir áslvina sinna, ægilegl
að skoða sjálfs sín líkkislu, befðir jni
ekki sagl oss og sannað, að hver sem
trúir á þig, mun lifa, þótt hann deyi.
Lof og dýrð sje jijer, ástríki frels-
ari minn, fyrir þann dýrðlega páska-
boðskap.
Jeg veil að það eru ýmsir á vor-
um dögurn, sem reyna að sanna
áframhald lifsins með öðrum ráðum.
Og mjer skilst að þeim sje mikið
leyfl til þess að jarðbundið, andvara-
lausl fólk færi, ef unt væri, að kann-
asl við að lifið liinum inegin sje jafn-
verulegt og líf vort hjer á jörðu, og
dauðinn sje ckki dyr að neinni full-
sælu himnaríkis fyrir óendurfædda