Reykvíkingur - 23.05.1928, Side 19

REYKVÍ KINGUR
51
Gulu krumlurnar.
---- Frh,.
„Hér er niðamyrkur,“ sagði
læknirinn og fálmaði eftir ljós-
snerlíinum.
„Það hefir einhver slökt,“ sagði
Leroux, með óróa í röddinni,
„það var Ijós þegar ég fór upp.“
Læknirinn kveikti ljósið. En
Leroux gekk á und&n að stofu-
dyrunum og kveikti p'ar. En um
leið tóik h|ann kipp aftur á bak,
eins og slegið hefði verið framan
í hp,nn.
„Kumberly,“ stundi hann upp,
„Ku.mberly," og benti á pað, sem
1 fyrstu líktist loðskinnahrúgu,
rétt hjá skrifborðinu.
„Þér sögðust hafia skilíið við
íiana í legubekknum,“ sagði lækn-
irinn.
„Ég skildi við hania par-----“
Laeknirinn gekk yfir gólfið,
kraup á kné piar sem konan lá,
opnaði loðfeldinn og lagði eyrað
að silkilininu; svo lokaði hann
aftur loðfeldinum og horfði frarn-
an í konuna, en er hann sá í
augu hennar var sem honum
brigði dáLítið.
„Er hún — —?“ sagði Leroux,
„er hún — —?“
„Guð almáttugur! HvaÖ gengur
á hér, Leroux?" sagði Exel.
„Konan er látin,“ sagði Kum-
berly læknir.
Hann var mannpekkjari og
purfti ekki annað en horfa fraim-
an í Leroux til pess að sjá, að
leyndardómur sá, er hvíldi yfir
dauða pessarar konu, var Leroux
jafn óskiljanlegur og honunn
sjálfum.
„Herðið yður upp, laxmaÖur,"
sagði Kumberly við Leroux, „pér
purfið hvort eð er að halda á
öllu pvi, sem pér eigið til.“
„Ég skildi við hana —tók
Leroux hikandi til máls, „ég
skildi — —“
„Við viturn hvar pér skilduð
við hana,“ tók Kumberly fram
í fyrir honum, „en pað, sem
mestu varðar hér, er petta: Hvað
skeði frá pví pér skilduð við
hana, pangað til við komum aft-
ur?“
Exel hafði gengiÖ yfir að borð-
inu pangað sem likið lá og farið
að athuga pað.
„Hvað er petta, Leroux," hróp-
aði hann, „hún er nakin!"
„Já, en góði Exel,“ sagði Le-
roux með æsingu, „pér segið að
hún sé nakin í peirn tón, að pað
er eins og pér álitið að ég geti
gert við pví.“
„Þið megið ekki fara að rifast,“>
sagði Kumberly, „við höfum ann-
að að gera. Við verðum að fara
að leita hér í íbúðinni."
„Leita hér í íbúðinni?“
„Já,“ sagði Kumberly, „ef að