Reykvíkingur - 23.05.1928, Qupperneq 21

REYKVÍKINGUR
53
„Konan mín! Konan min,“ sagði
Leroux eins og í draumi og
gilápiti á bréfmiðannt „Konan mín!
Herra King! Almáttugur! Ég verð
viit’aus!“
„Setjiist!" sagði Kumbenly.
Skammiist yðar fyrir kveifarskap-
i.nn.“
Leroux settist í stóiinn, iiukti
andldtið í höndum sér og taiut-
aðL: „Konan míin!* Konaái mín!“
1 j)ví var drepið að dyrum og
Helena Kumbenly kom í ljós
með glóöarker í annari hendinni.
„Leroux! Þér hefdð ekki sner.t
á eggjakökunni!“
Hún nam .staðar, er húu sá Ex-
ei; og fann á sér að hér var eitt-
hvað óvenjulegt á ferðum. Henni
varð iiitið á Jegubekkinn. Glóð-
arkenið og eggjaikakan duttu úr
höndum hennar niður á góifið.
Hana sVimiaðii og hún tók henid-
inni um eninið, en hafði þó náð
sór aftur áður en Leroux gat
komið henni til hjáipar.
„Ég ætla að fylgja henni upp,
Leroux," sagði Kumberly. „Bíddu
ef'tir mér, Exel.“
Exei kinkaði kolli, kveikti sér
í vindli og settist andspænis
skrifborðinu.
„M'iira — konan mín,“ tautaði
Leroux oig starði eftir Jækninum
og dóttur hans. „Hún viili 6egja
konuninii minini eitthvað . . .“
Við ytr.i riyrnar Jeit HeJena
KumberJy við, og mætti augna-
ráðd Leroux. Það var eitthvað
Jhivetjandi í augnaráði hennar, sem
vakti hann til meðvitundar um
{).að, að eitthvað þyrfti að gera.
KJukkan sló stundarfjórðung
yfir miðnætti.
3. kafli.
Dunbar leynilögreglumaður tek-
ur að sér málið.
Kuimherly hleypti inn Dunhar
JeynJlögneglumanni, og kynti hann
fyrjr þerm, er inni voru.
„Þér voruð sóttur, læknir, um
það leyti, sem glæpurinn var
framiinin?" spurði Dunbar.
„Já,“ svaraðd Kuniherly. „Le-
roux sótti m;iig til þess að líta á
kvenmaniniinn."
„Og hvað var klukkan þá?“
„Hún sJó tólfta stagið þegar ég
kom fram á gangiam.“
„Og þar beið Iæroux eítir yð-
ur?“
„Nei, hanin beið inni i anddyr-
inu, rneðan ég hleypti yfir mig
innifrakkanum, og við fylgdufmst
að niður.“ (Frh.)
— Fellibylur geysaði í Búlgariu
í byrjun þessa mánaðar og gerði
mikið tjón, sliösuiðust um fimnx
tíu manns.
IIRJN ÓDÝRUST HJÁ GUÐNA.