Reykvíkingur - 23.05.1928, Blaðsíða 24

bt>
REYKVÍKINGUR
Frú Sesselja hefir látið taka
mynd af sér, og er nú komin ti.I
þess að sjá myndirnar og sækja
Í>ær.
„Jæja. hverniig lízt frúrnni á
þcer?“ se.gir Ijósmyndarinn.
„Mér finst nefið á mér vera
náitfijótt"
„Já, joað finst mér líka, en
myndin er lík yður!“
Við miðdeigisborðið voru gest-
irnir að tala um hvort karlar eða
konur gætu betur [)agað yfir
leyndarmálum.
„Engin kona getur jjagað yfir
leyndarmá,li,“ segir eiran af karl-
mömnunum.
„Það er j)ó skrítið," seigir frú
etn, sem situr beint á móti hon-
um, „ég hsf engum sagt aldur
minn frá j)ví ég var 24 ára.“
„Þá megið j)ér vera viss um
að þér segið einhverjum hann
einn góðan veðurdag."
„O, j)að held ég ekki,“ sagði
frúin, „ég er nú búin pð j)egja
yfir j)vi í 20 ár, svo ég hugsa
að ég geti gert j)að þaö sem
eftir er æfinnar.“
Eftir teiikhúshléið er gildur og
j)u:ngur maður að ryðjast aftur í
sæti sitt. Segir hann þá við mann,
sem situr í békknum:,
„Tróð ég ofan á yður j)egar
ég fór fram úr bekknum áðan?“
„Já,“ svarar hinn og heJdur
stygglega.
En maðurimn tkaMar til konu
sinnar, sem enn stendur í gang-
inum: „Jú, það er rétt GuÖrún,
j)að er þessi bekkur, sem við sát-
um í.“
Hann: Ég var aiveg hiistorískur
af hlátrj.
Hún: Meinarðu ekki hysteriskur?
Hann: Nei, ég meina historisk-
ur. Mér fanst ég hlægja öldum
siaman.
Ljón alapp úr búri og hvarf
út í buskann. Daginn eftir kom
sv&itamaður með' það í bandi og
skilaði eigandanum. Hann fékk
vænan sfciilding fyrir, og þegar
búið var áð láta ijónið inn í
búrið, dáðist eigandinn að mann-
inum fy.rir hugrekki að hafa einn
jíorað að iéggja i ljón.
„Ja, hver þremiíllinn," sagöi
sve'itamaðuirinn, „var J)a.ð íljón?
Ég skildi sízt í hvað j>essi hund-
ur var afskapilega stór!
l’vær konur gengu um bæinn
og Jitu i búðir hér og þar. Á
heimileiðdnni komu Jrær að þar,
sem svínshaus var í búðarglugga.
„Nei;, almáttugur!“ segir önnur
konan, „nú man ég að maður-
inn minn bað miig um að kaupa
tóbak fyrir sig.“