Vera - 01.02.2005, Síða 49
emur þegar
■íknast - SEGIR KRISTÍN ÓMARSDÓTTIR
Borgarleikhúsið sýnir nú á Nýja sviðinu
leikritið Segöu mér allt eftir Kristínu
Ómarsdóttur í leikstjórn Auðar Bjarnadótt-
ur. Leikritið fjallar um 12 ára stúlku sem
er í hjólastjól og lætur sig dreyma um aðra
foreldra þegar foreldrar hennar eru of upp-
tekin af eigin vandamálum til að gefa sér
tíma til að tala við hana.
Þú hefur verið afkastamikil undanfarið.
Tvö leikrit á sviði samtímis og bók um
síðustu jól. Er þetta uppsafnað efni eða
fékkstu bara andann yfir þig?
í eðli mínu er ég lítill sem enginn safn-
ari. Ég elska að henda. Ég eiska að fara út
með rusl. Ég vinn jafnt og þétt og andinn
kemur þegar honum þóknast. Hann er
skvísa, gæi, primadonna, frábær félagi.
Takk, kæri andi. Ég skipti um útgefanda á
siðasta ári. Ég sendi inn hugmynd tiL leik-
hópsins í Nemendaleikhúsinu á svipuðum
tíma. Borgarleikhúsið vildi taka upp leikrit-
ið Segðu mér allt fyrir tveimur árum og það
tók þennan tíma fyrir Segðu mér alLt að
koma fyrir augu áhorfenda. Það vildi svo
skemmtilega til að það geróist á sama tima
og skáldsagan Hér var að koma út og frum-
sýningin á Spítalaskipinu. Kannski er ég
svona manneskja sem er boðið í mörg boð
eina helgi og svo engin boð margar helgar i
röð. Sumir eru þannig. Ég þekki nokkra.
Leikritin fjalla um alvarleg samfé-
lagsmál, strið, baráttu kynjanna og sam-
skipti foreldra og barna. Sækir þetta efni
sérstaklega á þig núna og hver er þá
ástæðan?
Þegar ég var unglingur var ég eitt sinn
skömmuð fyrir að vera áhrifagjörn og þótti
þaó eitthvað alveg hræðilega hræðiLegt hjá
þeim sem skömmuðu mig. Og einhvers kon-
ar áfaLL fyrir mig. Aó vera skömmuð svona.
Annars veit ég ekki hvaðan hugmyndirnar
koma en að minnsta kosti þá opnar maður
ekki svo dagblað nú á tímum nema að stríð
beri á góma og fréttir af ofbeldi á konum
eru vikuLegar hér á Spáni tiL dæmis. En ég
viLdi að ég vissi eitthvað meira en það sem
stendur i dagbLöðunum. Þess óskaói ég mér
heitt.
Foreldrarnir í Segðu mér allt eru mjög
upptekin af sjálfum sér og hafa lítinn
tíma fyrir dóttur sína. Heldurðu að það
sé algengt í íslensku samfélagi?
Nei. Ég held að fóLk sé ekki öðruvisi á
ísLandi en annars staðar i heiminum.
Stelpan hugsar mikið um að undirbúa
sig undir að verða kynvera. Heldurðu að
stelpur hafi almennt miklar áhyggjur af
þessu eða hefur hún meiri áhyggjur af
því að hún er fötluð?
SteLpur fá náttúru, einsog strákar, og
þær eru örugglega bæði uppteknar af því
og með áhyggjur. Með eftirvæntingu og
kvíða. Þá skiptir engu máLi hvort maður er í
hjóLastóL eða ekki. Svo eru Líka þeir tiL sem
fá ekki náttúru, og kannski ég skrifi Leikrit
um þá bráóum. En Leikritið fjaLLar öðrum
þræði um einhvern sem hefur ekki sömu að-
stöðu tiL að Leika sér með náttúru sína og
þessi margumtaLaði „meirihLuti", sem er svo
ekki tiL, hrein imyndun, tiLbúningur, búinn
tiL fyrir visindamenn, eða er það ekki?
Svona eins og pappírsviðskipti kannski,
þessi venjulegi meirihLuti. Pabbi minn seg-
ir: Ég er venjulegur. Og sama segir Guðrún i
Leikritinu, hún segir: Ég er venjuLeg. Og
hún finnur upp sitt eigið tívoLi fyrir náttúr-
una sína. Eins og aLLir!
Ertu að skrifa nýja bók núna - eða
leikrit?
Ég er að Lesa bækur í þessari viku. Ef ég
á að vera skáLdLeg og tala eins og skáLd þá
er það kannski þannig með skáLd að gott er
að Lesa og Lesa og Lesa og lesa, eins og er
fyrir LeigubíLstjóra að prufa fuLLt af bíLum,
eða hvað? Ég kann ekki á Líkingarnar. Nú er
ég sem sagt að Lesa og svoldið að teikna á
meðan verkin sem hafa farið svona frá mér
á síðustu vikum eru að hverfa úr höfðinu á
mér Lika.
vera / 1. tbl. / 2005 / 49