Ljósmæðrablaðið - 01.07.1928, Blaðsíða 11

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
45
neytt, og hefir það atriði út af fyrir sig æði mikla þýðingu.
Kjötmatur er þar á móti ekki nærri eins nauðsynlegur,
og mætti sjálfsagt draga eitthvað úr kjötátinu öllum að
skaðlausu.
pegar barnið er fætt skiftir miklu máli fyrir það, hvort
móðirin hefir það á brjósti eða ekki; það þykir nú orðið
þrautreynt og þrautsannað, að færri hrjóstbörn fá tann-
skemdir en pelabörn. — Nú þarf barnið eilgu siður á kalki
að halda alt fyrsta aldursárið og áfram, þá eru beinin öll
að smáharðna og fullorðinslennurnar eru að verða til
niðri í kjálkaholunum, þó að þeim skjóti ekki upp fyr en
síðar. — J?ess vegna er það ekki nóg, að móðirin lifi á
fjörva- og kalk-ríkri fæðu um meðgöngutímann, heldur
verður lnin að hafa þá fæðu áfram meðan liún hefir barn-
ið á brjósti, þvi að þar nýtur það góðs af. — Af þessu hlýt-
ur það að verða auðskilið mál, að ungbarnameðferðin
hefir ákaflega mikla þýðingu í þeim efnum að a f s t ýr a
tannkvillum.
pað er kunnugt að vanfærum konum hættir fremur til
tannskemda um meðgöngutímann en ella, og veldur þar
máske nokkru um, að þær fá þá ef til vill ekki nógu kalk-
auðga fæðu til þess að þeim nægi sjálfum, þegar þær
þurfa líka að sjá fóstrinu fvrir nægilegu kalki. En hjer
eru fleiri orsakir. J?að er kunnugt, að vanfærum kon-
um er hætt við uppköstum um meðgöngutimann; nú
er sýra í magavökvanum og náttúrlega i öllu, sem upp
kemur, en sýran hjálpar til að eyða tannglerungnum, og
verður því skiljanlegt, að konum er hættara við tann-
skemdum um meðgöngutímann einmitt af Jiessum sök-
um, og þar við bætist enn eitt mikilsvert atriði, sem allar
mæður ættu að gefa gaum. J^að er sú bábilja að ekki megi
snerta á tönnum vanfærra kvenna til aðgerðar. J?etta er
mesta heimska, og ættu læknar og ljósmæður að leggjast
á eitt með að kveða þessa heimsku niður. AJdrei ríður
eins mikið á tannj?rifum og tannaðgerðum eins og ein-
mitt um meðgöngutimann, J>ví að þá er tönnunum liætt-