Ljósmæðrablaðið - 01.07.1928, Qupperneq 10

44
LJ ÖSMÆÐR ABLAÐIÐ
fædd. Engin ljósm'óðir má gleyma því, að athuga ytri getn-
aðarfæri þeirra (og annars alt svæðið þar í kring). Á ný-
fæddum meybörnum, fullbornum, eru ytri barmarnir
oftast mjög feitir og bústnir. pað kemur stundum fyrir,
að þeir tolla saman; þetta er þó oftast meinlaust, þvi að
hjer er sjaldnast samvöxtu r, heldur að eins s a m-
1 o ð u n, likt og forhúðin á piltbörnum, og kunna allar
Ijósur skil á slíku. — pegar barmarnir eru færðir sundur,
á snípurinn að koma í ljós, og þvagrásaropið, hvorl á sín-
um stað. —
Á meybörnum, sem fædd eru fyrir tíma, koma innri
barmarnir fram milli hinna ytri. pað kemur alloft fyrir,
að barmarnir, bæði þeir innri og ytri, eru talsvert þrútn-
ir, og stundum kemur út á milli þeirra seigt slim og situr
klest á milli þeirra. Ekki er þetta neitt Iiættulegt; orsök-
ina þckkja menn að vísu ekki með neinni vissu, en haldið
or, að þelta slím sje svo lil komið, að fóstrið fái i rnóður-
kviði eitthvað af þeim eiginleika móðurinnar, að fram-
leiða svona lagað slím, og haldi þetta svo áfram um stund
jafnvel eftir fæðinguna. —
Um vörn gegn tannsjúkdómum.
Eftir danskan tannlækni, E. L c t h-E s p e n s e n.
--- (Framh.).
Meðan barnið er i móðurkviði, fær það alla sína
næringu úr blóði móðurinnar — öll efni, sem þarf
til byggingarinnar á barnslíkamanum verða að koma
þaðan — þar á meðal kalkefnin, sem fara eiga í beina-
grindina og tennurnar. pað er því segin saga, að það væri
hollast fyrir móðurina að lifa helsl á þeim fæðutegund-
um, sem fjörvirikastar eru og hafa helst í sjer kalkefni,
en það er einkum allskonar grænmeti, ávextir, rúgbrauð,
egg og mjólk. pessar matartegundir eru þessutan liollar
að því leyti, að meltingin gengur þá betur ef þeirra er