Ljósmæðrablaðið - 01.11.1930, Qupperneq 10

(»8 1 -J ÖSM /I'IÐRABLAÐIÐ
til að gruna vöðvaæxli í leginu. Hér verður að leggja
áherslu á, hvort alveg tekur íyrir hlóðið á milli, þótt
skamman tíma sé. Það er vanalegt við vöðvaæxlin. Ef
ííl'lur á móti er sífelt blóðvætl og útferð á milli, aldrei
alveg þurl, er ástæða lil að gruna, að það komi úr krahha-
sári. —
Þolinmæði er lofsverður mannkostur, og sumir segja
að þetta sé höfuðdygð konunnar. En mér blöskrar stund-
um hve sumar konur taka með þölinmæði þeim feikna
hlóðmissi, sem þær verða fyrir, vegna æxla í leginu, án
]>ess að leita hjálpar i læka tíð. Þær dragast jafnvel áfram
ið veikin, bíóðblautar í sokka og skó. Af slíkum blóð-
missi gelm heilsan beðið varanlegan hnekki; einkum er
hætta á að hjartavöðvinn nái sér ekki á ný, og konan
fái ekki fullan bata, þött blæðingar stöcSvist. Iíonan treyst-
ir þvi, að hlóðmissir liætti uin Í5 ára aldur. En þegar
' iiðvahnútar eru í leginu, lralda svæsnar tiðir stundum
áfrain til fimtugsaldurs eða lengur, og draga í sífellu úr
kröftum og lieilsu konunnar.
Ljósmæðurnar njóta yfirleitt svo mikils trausls á heim-
jiunum, að vafalaust snúa konurnar sér stundum til
þeirra i þessu efni; eða Ijósan kemst á snoðir um mis-
fellur á hlæðingu kvenna, í sambandi við fæðing eða
fósturlát. Ljósmóðirin verður þvi að vera vel á verði og
ieggja ríka áherslu á, að ætíð sé komist fyrir uin orsak-
ir ti! óreglu á blæðingum. A þessu sviði er sannarlega
oft ekki ráð, nema í tíma sé tekið.