Ljósmæðrablaðið - 01.03.1937, Síða 7

LJOSMÆÐRABLAÐIÐ
17
ast málið. Sé bólgan komin út fyrir legið — um einkennin
var áður talað — skal beðið, nema blæðing sé svo mikil
að líf konunnar sé í hættu af þeim orsökum, en reynt
skal að flýta fyrir tæmingu legsins með kíníni og pitui-
irini.
Eru nú eflir þau tilfelli, þar sem um smitun er að ræða
i leginu eða egginu. En þar skiptast skoðanir sérfræðinga
svo mjög, að erfitt cr að gel'a fastar reglur um hvað gera
skal.
í aðaldráttum eru það tvær stefnur, sem hér togast á.
Önnur er sú, að tæma skuli legið strax, hvað sem liita lið-
ur. Rök þessarar stefnu eru helst þessi: að blæðing stöðv-
ast þegar aðgerð er lokið, að legan verður styttri, að komist
verður lijá því að sýkingin bcrist út fyrir legið, þcgar ekk-
ert er lengur eftir af fegginu. Þeir benda á það, að smitun-
in sitji oftast — minnsta lcosti framan af ■— að eins í
sjálfu egginu og af þeim ástæðum cigi að losa konuna við
það eins og livert annað skaðlegt sóttkveikjulireiður. Ilin
stefnan vill bíða og fordæmir alt inngrip, og styður sinn
miálstað með þeirri staðreynd, að konur hafi dáið úr blóð-
eilrun eftir slíkar aðgerðir. Þeir segja, að jafnvel þó að
sóttkveikjurnar séu framan af bundnar við cggið sjálft,
þá finnist við smásjárrannsóknir brcytingar í fellibelgn-
um til varnar sóttkveikjunum — einskonar varnarveggur
úr trefjaefni og hvitum blóðkornum — eins og annarsstað-
ar í líkamanum, þar scm bólgur eiga sér stað. Sé legið
skafið rifur maður þennan varnargarð niður og opnar
um leið æðarnar fvrir sóttkveikjunum. Því til sönnunar
er það, að telcist liefir að rækta sýklana úr blóði konunn-
ar strax eftir aðgerðina, þó ekki bafi þeir fundist þar
áður. Skjálftaköst þau, sem oft koma eftir slíkt inngrip
hendir einnig til ])ess, að sóttkveikjur hafi komist inn í
blóðið. Með þvi að opna þannig leið fyrir sóttkveikjunum
gerir maður aðeins tjón með aðgerðinni og framkallar
bólgur utan legsins og jafnvel blóðeilrun (sepsis). Þeir