Ljósmæðrablaðið - 01.03.1937, Blaðsíða 10

20
LJOSMÆÐRABLAÐIÐ
Svar röntgenlæknis (13. ág.) var á þessa leið:
Fóstrið mjög lítið, en liinsvegar elcki hægt að á-
kveða (konstatera) fósturdauða. Höfuðbeinin skarast
ekki, og hryggur er tillölulega beinn.
Þar sem röntgenmynd ekki leiddi i ljós ákveðin ein-
kenni fósturdauða, og ekki var sérstök ástæða til að-
gerðar í bráð, ráðlagði læknir konunni að bíða, þó að
hann væri sannfærður um fósturdauða, sem eg hcldur
ekki efaðist um að væri.
Fylgdist eg og læknirinn með konunni eftir þetta.
Líðan hennar varð brátt góð. Þessi óþægindi, sem hún
kvartaði um óður, hurfu algerlega, og kendi hún sér
einskis meins, þar til aðfaranótt 7. sept., að eðlilegar
hriðir byrja, þrem vikum fyrir tímann. Hafði þá þykt-
in ekkert aukist síðan 21. júlí, og allan þann tíma hafði
konan engar hreyfingar fundið.
Um hádegi þ. 7. sept. kem eg lil konunnar og sé strax,
að um fæðingu er að ræða og set eg konunni pípu-
En um leið og hún fer að verka, kemur rnikið legvaln,
dökkbrúnt á lit, með engri rotnunarlykt. Eins og fyr,
lieyrðust engin fósturhljóð, þó að vatn væri farið.
Barnið liggur nú í fyrstu höfuðstöðu, með höfuð laust
fyrir ofan grind. Hríðarnar, sem til þessa höfðu verið
góðar og reglulegar, hætta nú alveg. Læt eg þá vitja
læknis, sem kemur kl. 3 eftir Iiádegi. Fyrirskipar hann
nú 6 ctgr. kínín, með 20 mín. millibili, með þeirn á-
rangri, að sæmilega góðar hriðir hyrja eftir 2 fyrstu
inntökurnar. Alls fékk hún 6 kínínskamta, og haldast
nú góðar liriðir um stund, en um kl. 6 hætla þær svo
aftur. Er þá gefið Pituitrin i vöðva, sem varð að end-
urtaka alls fjórum sinnum, ]iar til fæðingunni var lok-
ið. Fékk hún dágóðar hriðir eftir hverja sprautu, en jafn-
an dró úr þeim aftur, eftir nokkra stund. Við og við
svaf konan um nóttina, og fæðingunni virlist lítið miða;
höfuð var alltaf laust í efra grindaropi, þar til eftir