Ljósmæðrablaðið - 01.03.1943, Blaðsíða 6

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
16
raest lundabagga með miklu miðbiki, snubbóttur í annan
endann, en endaði út í totu á hinum, þannig að endarnir
mættust í smá viki (sjá myndir). Á röntgenmynd sést
eingöngu neðri hluti líkamans: Spjaldhryggur kemur
glöggt fram með hryggjarliðum og neðstu lendarliðum.
2. mynd.
Einnig sjást beinkjamar svarandi til grindar, lærleggja
og sköflunga, en engir beinkjarnar svarandi til fótbeina.
(Sjá mynd 2).
Þessi vanskapningur var ekki krufinn, en sams konar
vanskapningum hefir oft áður verið lýst í fræðiritum um
þessi efni. Þeir eru misjafnlega vel myndaðir, en yfirleitt
finnst engin mennsk lögun á þeim. Þeir eru eins og keppir,
klæddir hörundi, stundum hærðir á blettum. 1 öðrum til-
fellum vottar fyrir keilulaga strýtu, sem er fmmdráttur
útlims. Mestur sjálfstæður vanskapningur eins og þessi
er samsettur úr holrúmum, sem hanga eins og
baggi á læknum. Stundum er hægt að finna leifar ýmsra
líffæra innan í þessu, en allir eru þeir hjartalausir og verða
þvi að vera tvíburar. Það er nefnilega hjarta réttskapaða