Freyr - 01.10.1906, Blaðsíða 5

FREYR.
121
nm að liði undir svona kringumstæðum, og flull
ástæða er til að ætla að sambúðin yrði betri
og liprari á báðar hliðar.
Ef talsverð brögð væru að því, að vinna
þyrfti umfram tiltekinn tíma, væri rétt, að vinnu-
fólkið fengi það borgað sérstaklega, eða tíma
í staðinn. Væri gott fyrir það að eiga tíma
til góða t. d. þegar illvirðri væru og vont að
vera við verk, eða ef það vildi létta sér eitt-
hvað upp.
Færi svo að reglubundinn tími yrði al-
mennur, þá gæti hver notað tómstundir sínar
eftir vild. Yinnufólki væri þá gjört mögulegt
að mynda félagsskap með sér til skemtunar og
upplýsingar. -— Eg gjöri ráð fyrir að þá yrði
ekki verið að vinna fram á nætur, en byrjað
fyr. — Ungir menn af nálægum bæjum geta
mælt sér mót og iðkað ýmsar iþróttir svo sem:
glimur, sund, skíða- og skautahlaup, söng,
ræðuhöld o. fl. Slíkar samkomur og æfingar
væru ekki þýðingarlitlar. Eg sé í anda hrausta
drengi, framgjárna eioarða og félagslynda, í
einu orði tápmikla, dugandi þjóð.
Um það yrðu sjálfsagt skiftar skoðanir,
hvað vinnutiminn ætti að vera langur. Ekki
má búast við að hann mætti vera mjög stutt-
ur, enda er það ekkert aðalatriði í þessu máli.
Vér búum ekki í þvi „Grósenlandi“ (þó landið sé
að vísu óneitanlega gott) að ekki verði að vinna
mikið, með því líka að alt er svo skamt á
veg komið hjá oss. Hæfilegt virðist mér 11—
12 stunda vinna við heyskap og 10 st. á vor-
um og 9 st. á haustum. Með fjárgeymslu á
vetrum gjöri eg ráð fyrir að lítið geti breyzt
frá því sem nú er. JÞað er nokkurskonar
„akkordsvinna“, hver stundar sína hjörð o. s.
frv. A innanbæjarverk þyrfti nauðsynlega að
komast betri regla en alment er, því í raun
réttri er það kvenfólkið, sem bitur mest á
beiskjunni, hvað vinnntímann snertir.
Yrði reglubundnum vinnutíma komið á al-
ment fengi óreglan þann áverka, sem um
munaði, og hún fengi þá eflaust áverka hvern
af öðrum, því að sú regla drægi áreiðanlega
dilk á eftir sér sömu tegundar. Menn yrðu
stundvísari i öllu tilliti og þjóðlífið yfir höfuð
reglulegra og skipulegra, og þá fyrst mætti
vænta verulegra þjóðþrifa, líkamlegra og and-
legra, með oss.
Flestir munu kannast við hvaða vandræði
það eru, þegar menn þurfa að mætast á fundi
t. d. og fundurinn er boðaður á hádegi, þá
eru menn að tínast á fundarstaðinn fram um
nón og miðaftan, menn sem óiga að takajafn-
an þátt í fundinum. Fundarboðandinn kemur
eftil vill síðastur og þeir sem skemst eiga að
sækja. Afleiðingin verður auðvitað sú, að fund-
urinn dregst fram á nótt eða verður óútkljáður
að meira eða minna leyti og fundirnir verða
mikið dýrari og ver af hendi leystir fyrir óregl-
una og skipulagsleysið, sem hvarvetna ríkir.
Eg held því fram, samkvæmt þvi seru.
sagt er að framan, að hinn langi og einkum
óreglulegi vinnutími til sveita eigi mjög mikinD
þátt í fólksstraumnum til kaupstaðanDa og burt
Úr landinu. Sveitalífið hefir mikil skilyrði til
þess að geta verið skemtilegt, nytsamt og
holt likamlegu og andlegu atgervi manna.
Allt það sem gjört væri til að gjöra sveitalifið
skemtilegra, ánægjulegra, nytsamara og fjöl-
breyttara, en það er nú — og það er margt,
sem gjöra mætti til þess — myndi stuðla mjög
að því að draga úr þessum straum. Það væri
stórmikils vert fyrir landbúnaðinn, því verka-
fólksleysið hefir nú undantarið verið og er
hans mesta mein.
Fjallseii í Fellum i marzmán. 1906.
Pétur Stefánsson.
Búpeningssýning fyrir Hvammssveit í
Dalasýslu var haldin 26 f. m. við Skerðings-
staðarétt. Veður var vont, hvass á suðvestan
með skúrum og ár miklar. Eigi að síður var
sýningin vel sótt: hátt á annað hundrað fjár,
30 nautgripir og 14—16 hross.
Verðlaunaféð var 150 kr., þar afhelming-
ur frá Landsbúnaðarfélaginu en hitt úr sveit-
arsjóði.
Af sýningarskepnunum var sauðféð tiltölu-
lega lang bezt, enda yfirleitt fallegt. Enginn
af hrútunum var þó verulega fallegur, ær voru