Dagblaðið Vísir - DV - 14.02.2004, Qupperneq 30

30 LAUGARDAGUR 14. FEBRÚAR 2004
Fókus DV
Kaffibrúsakarl-
arnir undirbúa
nú gerð sinnar
fyrstu kvikmynd-
ar í fullri lengd.
í myndinni eru
þeir leiksoppar,
fórnarlömb að-
stæðna, flækjast
víða um heim og
eru hafðir fyrir
rangri sök. Til
að fjármagna
myndina fara
þeir algerlega
nýja leið og hika
ekki við að skipa
fólk í hlutverk
sem gæti gagnast
þeim efnahags-
lega.
Bíddu, bíddu," segir Gísli Rún-
ar Jónsson Kaffibrúsakarl
móðgaður þegar blaðamað-
ur DV leggur upptöktækið á
borðið. „Ég segi nú bara eins og Bó:
Ætlarðu að taka mig upp á þetta?
Blessaður fáðu þér digital! Þetta var
þegar ég var að skrifa bókina um
hann. Ég þorði ekki öðru en hlýða
boðinu. Tveimur vikum seinna, en þá
höfðum við hist upp á hvern einasta
dag, kemur hann til mín og segir: Má
ég sjá þinn! Þá var hann búinn að
kaupa sér digital sjálfur og spurði:
Hvað kostaði þetta sem þú keyptir?
Fjórtán þúsund segi ég. Þá sagði Bó
með svip sem ég gleymi aldrei:
Huhhh, ellefu þúsund og tvö hund-
ruð rninn!"
Handrit vel á veg komið
DV hafði mælt sér mót við Kaffi-
brúsakarlana Gísla Rúnar og Júlíus
Brjánsson á kaffihúsinu Gráa kettin-
um við Hverfisgötu. Tilgangurinn var
að grennslast fyrir um orðróm þess
efnis að Kaffibrúsakarlarnir (eða The
Cappuccino Brothers eins og þeir
kalla sig nú til að gera sig nútíma-
legri), væru að vinna að kvikmynd.
Það reyndist rétt, hins vegar voru þeir
afar leyndardómsfullir þegar kom að
hinum praktísku úrlausnarefnum. En
hvernigkom þetta til?
„Þegar við Kaffibrúsakarlarnir átt-
um þrjátíu ára afmæli íyrir skömmu
vorum við með sýningu því tengdu.
Þá komu tii okkar sitthvor aðilinn og
lýsti því yfir að vilja gera bíómynd um
Kaffibrúsakarlana. Okkur fannst það
áhugavert og svo stuðlar þetta - Kvik-
mynd um Kaffibrúsakarlana," segir
Gísli Rúnar.
Hins vegar grípur Júlíus inn í ræðu
vinar síns og segir ekki vert né við
hæfi á þessu stigi málsins að greina
frá því hverjir þetta voru. „Enda skipt-
ir það ekki máli því þessir aðilar urðu
frekar til að að kveikja áhuga okkar á
að gera þetta. Handritið er nú langt
komið en við höfum nú um langt
skeið verið að vinna í því með öðru.“
Glæpir í stað erótíkur
Myndin fjallar um Kaffibrúsa-
karlana sem eru leiksoppar að-
stæðna sem þeir fá ekki við ráðið.
„Já, og við sögu koma eins mörg
Kaffibrúsakarlarnir Vinna nú
hördum höndum vid ad fjár-
magna sina fyrstu mynd:„Og
vid erum nú eins og rófulausir
hundar að skemmta á þorra-
blótum og árshátiðum til að
hafa uppi kostnað við
hljódsvidid. Við köllum ekkert
ömmu okkar i þeim efnum og
erum algerlega siðlausir."
kaffitengd mál og hægt er að hugsa
sér, kaffibaunamál, kaffidrykkja og
svo framvegis. Einnig blandast inn í
þetta glæpamál. Það verður að vera
í þessu dramatísk framvinda," segir
Gísli Rúnar og Júlíus bætir við: „Við
getum ekld mildð verið með erótík -
við erum einfaldlega ekká þannig
vaxnir við Kaffibrúsakarlarnir að
við getum notað það. Við erum sexí
svona prívat..."
Hér stoppar Gísli Rúnar Júlíus og
segir: „Jájá, ekki þú að vera með
pönslínur í þessu viðtali ... Þú ætlar
kannski að fara að tala um að við ætl-
um að vera í okkar gömlu búningum
líka?"
„Já, það hefur gefið góða raun. Við
erum að skemmta í þeim út um allar
trissur. Stór sparnaður þar.“
„Og að við séum með sérstaka
manneskju til að reima skóna okkar
núna? Og að við þurfum við að leita
reglulega til saumakonu og biðjum
hana að hleypa úr saumunum aðeins,
við átum svo mikið á þorrablótinu?"
spyr Gísli.
„Já, neeei," segir Júlíus.
„Nei, góði minn. Sko, við vorum
sexí í eina tíð en um mjög skamma
hríð, milli átján og nítján ára. Mjög
takmarkað tímabil - en var á meðan
var. En ekki er hægt að nota það
þannig að þarna verður umfangsmik-
ið glæpamál í brennidepli."
Glæpasagan er grunnur sögunnar
í myndinni. Kaffibrúsakarlarnir eru
hafðir fyrir rangri sök. Talið að þeir
hafi framið ákveðið ódæði en svo
kemur í ljós að þar voru þeir Halli og
Laddi að verki. Það voru sem sagt
tveir miðaldra grínistar sem frömdu
glæpinn.
Filmað víða um heim
Kaffibrúsakarlarnir segja myndina
sprottna upp úr íslenskum veruleika.
í henni verður álcveðin útrás sem
rímar við útrásina í viðskiptalífinu.
„Og hver veit, ef þeir Björgólfsfeðgar
koma til liðs við okkur eins og að er
stefnt, þá förum við að sjálfsögðu til
Búlgaríu í tengslum við ákveðinn
símaskandal. Það kostar mikið að
gera íslenskar bíómyndir, það kostar
mikið að gera liljóðsvið og við áttum
okkur á því," segir Júlíus.
Leikurinn berst sem sagt svo til út-
landa en það segja þeir Kaffibrúsak-
arlar lykilatriði. „Já, Kaffibrúsakarl-
arnir flækjast til Noregs, þar sem við
eigum hauka í horni, en síðan reynd-
ist það ekki bjóða uppá nógu mikið
fjármagn, þannig að frá Noregi förum
við til Svíþjóðar þar sem eru menn
sem eru reiðubúnir að koma að fjár-
mögnun myndarinnar. Nú þaðan
berst leikurinn til Danmerkur og þá
leggjum við lykkju á leið okkar til
London og endum svo aftur á ís-
landi."
Aðspurðir hvort það sé virkilega
forsenda íslenskrar kvikmyndargerð-
ar að inn í handrit sé skrifað ferðalag
til útlanda - segja þeir svo hildaust
vera, það er í þeirri tegund kvik-
myndagerðar sem þeir ætla sér að
stunda. „Karlakórinn IJekla er til
dæmis gerð meira og minna í ein-
hverju krummaskuði í Prússlandi og
annars staðar, Baveríu, til að fá pen-
inga."
Þeir segjast ekki ætla að leggja
stein í götu þeirra sem stunda kvik-
myndagerð á íslandi. „Til dæmis
Hrafn Gunnlaugsson og slíkdr menn
þurfa mikið fé til að gera stórar og
flottar rnyndir eins og hans er von og
vísa. Og við viljum ekki vera að taka
peninga frá Hrafni og ætlum að láta
Kvikmyndasjóð algerlega vera. Ætl-
um okkur að komast hjá því f lengstu
lög.“
Viggó Mortensen ekki nógu
frægur
„I myndinni verða íslenskir leikar-
ar og konur okkar koma fram í mynd-
inni...“ segirjúlíus.
„Nei, stopp stopp, það kemur ekki
nógu vel út fyrir bandið eins og mað-
urinn sagði," segir Gísli Rúnar.
„Já, það er aukaatriði, við skulum
ekki tala mikið um það að svo komnu
„ Við fengum
áhugamann í kvik-
myndatöku sér-
staklega til liðs við
okkur og tókum
upp mistökin fyrir-
fram. Aldrei víst
þegar svona fag-
fólk á í hlut að það
verði mistök."
Enskar stjörnur deyja frá
verkefninu
Gísli Rúnar segir svo frá að
hann búi að ágætum samböndum
„Við göngum miklu
lengra í grímulausum t
raunum við að tengja
okkur og myndina fjár■
magninu í landinu en
áður hefur þekkst."
í London frá námsárum sínum
þar. Þetta hafi þeir ætlað að nýta
sér en allt haft gengið á afturfótum
með þær fyrirætlanir. „Þannig er
að skólafélögum mínum hefur
vegnað fremur illa og eru nú flest-
ir atvinnulausir miðaldra leikarar
sem vinna aðallega við það að
vera þjónar hjá gömlum homm-
um um helgar. Hjá Sir Ian
McKellen og fleirum í homma-
veislum. Þeir eru kallaðir Riddarar
drottningarinnar - The Queen
máli. En það er dýrt að fá fræga leik-
ara,“ segir Júlíus.
„Já, þetta vita þeir sem til þekkja
líkt og Hrafn og Baltasar Kormákur.
En ég held að rétt sé að huga fyrst að
hinum erlendu stjörnum sem að
koma. Af því að við komum við í Dan-
mörku þá stóð lengi til að fá danskan
leikara sem heitir Villi Mogensen og
Júlli hitti á hestamannamóti."
„Já, Norðurlandamótinu. Þetta er
ágætur leikari. Við hittumst í sam-
kvæmi og töluðum digurbarkalega en
..en, já, þá kom á daginn að fs-
lendingar þekkja ekki þennan leikara
sem hefur leikið í fjölda bíómynda. Ég
hélt reyndar fyrst að hann héti
Mortensen. Þannig að við höfum eig-
inlega fallið frá þeim fyrirætlunum -
það er að ráða Viggó til myndarinn-
ar."
„Já, það gelck eiginlega ekki upp,"
segir Júlíus. „En vandræði oJckar, sem
ríma kannski við innviði myndarinn-
ar í sjálfu sér, við að fá fræga menn í
hlutverk hófust fyrst í Englandi."
Knights. í gegnum þá beindist at-
hygli okkar að Forster."
„Já, inni í myndinni hjá okkur var
lengi Barry Forster sem var einn al-
besti glæpamaður og geðsjúklingur í
myndum Hichcocks íyrir utan Perk-
ins. Svo tekur hann upp á því að
deyja. Nú þá tekst okkur, í gegnum
gamlan skólabróður Gísla, að ná
sambandi við Alan Bates sem einnig
deyr...,“ segir Júlíus og dæsir.
„Já, við vorum við það að setja
okkur í samband við Bates þegar
hann fór yfir móðuna miklu," segir
Gísli.
Kaffibrúsakarlarnir lenda
þannig í standandi vandræðum
því hin bresku sambönd Gísla
Rúnars enda öll hjá leikurum sem
reynast á grafarbakkanum og það-
an af verra. „Þessu svipar mjög til
hlutskiptis eftirhermunnar, henti
Jörund og á eftir að henda Jóhann-
es, að það dóu allar raddirnar sem
hann var bestur í. Og ekki hlæjandi