Akranes - 01.11.1949, Síða 4

upp, stórt sem eik, svo að fuglar himins
leita skýlis í greinum þess. Aldrei höfum
vér fremur ástæðu til að minnast þeirrar
ógleymanlegu líkingar, en einmitt nú á
fæðingarhátið Jesú. Vissulega var fræ-
kornið smátt í fyrstu, er hinn blessaði
friðarkonungur hvíldi sem smáharn á
hálmstráunum. Vissulega gat ekkert virst
fyrir mannanna sjónum smærra og ólík-
legra til að umbreyta heiminum, en heim-
ilislaust ungbarn, sem hvílir í dýrajötu.
En þetta heimilislausa, fátæka smábarn
sáði frækorni, sem bar ávöxt. Frækornið
varð tré, þar sem þjóðimar leita hælis.
Og frá því tré hafa fallið frækorn alls
hins bezta, sem mannkynið hefur eign-
azt. Þessum frækornum má sá eins um
hávetrartimann, sem í hliðu vorsins og
sumarsins, og það getur þróast og blómg-
ast og borið blessunarríka ávöxtu til ei-
lífs lífs. Lát þú því engil jólanna sá þessu
lifsfræi Guðs sjálfs í brjóst þitt, svo að
það fái borið ávöxt í hjarta þínu — ávöxt
friðar og rósemi, ávöxt gleði og huggun-
ar og ávöxtu bjartsýni og vonar. En til
þess að þetta geti orðið, til þess að friðar-
engill jólanna fái sáð lífsfræum Drottins
í hjarta þitt, þarf jarðvegur þess að vera
móttækilegur. Því, þó að lífsfræin heilögu
nái að þróast mitt í skammdegi vetrarins,
þá þarf þó til þess að vera sumar en ekki
vetur í mannhjörtunum. Þar þarf að vera
þýð jörð, svo að lífsfræin festi rætur. En
það er oft öðru nær. -— Því að hvað eru
harðindi vetrarins, móti harðindum mann-
legs hjarta? Hvað eru vetrarmyrkrin,
hvað vetrarstormarnir, og hvað vetrar-
kuldinn og ísinn, móti myrkri og óróa,
móti kulda og ís hjartans? Menn kvarta
þegar einn veturinn er öðrum harðari, en
þó að mannshjartað sé hart og kallt, þá
veldur það oft litillar eða alls engrar á-
hyggju. En hversu miklu meiri óblessan
hefur harka hjartnanna í för með sér, en
vetrarharkan?
öllum hafís verri er hjartans ís
er heltekur skyldunnar þor.
Ef hann grípur þjóð þá er glötun vis
þá gagnar ei sól né vor. —
En sá heiti blær, sem til hjartans nær
frá hetjanna fornaldarstól,
bræðir andan ís
þaðan aftur rís
fyrir ókomna tímasól!
Allt er glatað fyrir sjálfum oss og þjóð
vorri, ef að ísinn og helkuldann leggur
um hjartað. Þá fá þar engin lífsfræ gróið
og þá er friðnum burtu kippt. Látum því
blæinn heita frá fórnarstól frelsarans ná
inn til hjartans. Lát þú friðarengil jól-
anna fá þar bústað og bræða ís andans.
Þá mun renna upp sumar í hjarta þinu,
sumar með sól fyrir ókomna tíma.
Engill jólanna líður yfir land vort, þeg-
ar jörðin er bundin dróma vetrarins, þegar
blómi hennar og lífsmagn liggur í fjötr-
um frosta og ísa, þá kemur hann til vor
hinn blessaði jólaengill, sem boðar frelsi
frá fjötrum, — frelsi öllum, sem frelsi
þrá.
Engill jólanna er frelsisboði.
Þér, sem stynjið þungan undir byrði
lífsins, byrði áhyggna og kvíða, byrði
sorgar og synda, yður er í dag fluttur þessi
boðskapur: Yður er frelsari fæddur!
Frelsari frá þyngstu byrðum lífsins og
sárustu meinum þess. Frelsari frá sorg
og kvíða, synd og dauða, — frelsari til
eilífs lífs og sælu og friðar fyrir hvern
þann mann, sem honum helgar hug og
hjarta.
Engill jólanna líður yfir land vort.
Hann nemur staðar við hvers manns
hjarta og við hvers manns dyr.
Engin höll er svo há, ekkert hreysi er
svo lágt, að engill jólanna drepi þar ekki
að dyrum. Hann á erindi til allra! Hann
á erindi til hins rika og hins fátæka, hins
hrausta og hins sjúka, hins glaða og hins
sorgbitna, til öldungsins eins og barnsins.
Fær þá ekki engill jólanna alls staðar
að koma inn? Jesú sjálfum var úthýst hina
fyrstu jólanótt. En mun nokkur verða til
Hann er fæddur að Frostastöðum í
Skagafirði þann 3 júlí 1885.
í faðmi íslenzkrar náttúru var hann
borinn i þennan heim, einmitt þegar ætt-
jörðin skartar sínu fegursta hásumars-
skrúði, í víðfeðmu veldi fagurrar íslenzkr-
ar sveitar rennur hann upp eins og fagurt
blóm 1 skjóli sinna ásfríku foreldra, frú
Halldóru Pétursdóttir og Ólafs Briem al-
þingismanns.
Hvaða ytri skilyrði getur betri til heil-
brigðs þroska ungum mönnum og meyj-
um, en fyrirmyndar sveitaheimili undir
handleiðslu góðra, trúaðra foreldra, við
heilbrigð störf, og saklausa leiki, mitt í
blóma og breytileik íslenkrar náttúru.
Enda fór svo um þann unga svein, að
hann gjörðist fyrirmynd ungra manna
um vænleik og vitsmuni.
Strax eftir fermingu hefur hann för
sina úr foreldrahúsum, til að afla sér
menntunar og undirbúnings undir ævi-
starf sitt.
Plann skorti eigi gáfur til náms og hvers
konar menntunar og lærdóms, enda sótti
hann námið með þeirri alvöru og festu
sem auðkenndu öll störf hans til hinztu
stundar.
Árið 1909, þá 24 ára tekur hann prest-
vigzlu, vigist þá aðstoðarmaður til séra
Jens Pálssonar i Görðum á Álftanesi.
þess að úthýsa Jesú, eða engli hans nú á
þessari jólanóttu? Mun veraldarglaumur-
inn nokkurs staðar verða svo hávær, að
menn heyri ekki þegar engill Jesú sjálfs
ber að dyrum? Eða verður nokkurs stað-
ar takmarkað næði til að hlusta á boðskap
hans til vor? — Allir vilja halda jól, en
því miður vissulega margir án jólaengils-
ins og án jólaboðskaparins. ■— Lát þú ekki
jólaengilinn hverfa dapran í bragði frá
dyrum þínum! Plann er lífsboði, og friðar-
og frelsisboði. Opnaðu honum heimilið og
hjartað. Þar, sem hann fær að gista, þar
býr líf og ljós, frelsi og friður hjartans.
Þar, sem hann fær að flytja boskap sinn
um Drottinn jólanna, þar kveður við úr
djúpi hjartnanna hin sama lofgjörð og
þakklæti, sem á völlunum við Betlehem
forðum: Dýrð sé Guði í upphæðum og frið-
ur á jörðu, með þeim mönnum, sem hann
hefur velþóknun á!
Heill þvi húsi sem hýsir engil jólanna,
sem gest sinn!
Heill þvi hjarta, sem tekur á móti boð-
skap hans.
Heill þeim, sem höndlað hefur líf og
ljós, frið og frelsi Drottins Jesú.
Amen.
Ávallt minntist hann þess mæta manns
með virðingu, taldi hann sér happ að hafa
byrjað prestskap undir handleiðslu hans.
Þann 6. maí 1910 kvæntist hann fyrri
konu sinni, Frú Valgerði Lárusdóttur,
Halldórssonar fríkirkjuprests. Frú Val-
gerður var ákaflega áhugasöm um kirkju-
og kristindómsmál, og tók mikinn og virk-
ann þátt i starfi manns síns, meðan henni
entist líf og heilsa, enda kona vel menntuð
og góðum gáfum gædd, hún andaðist 26.
apríl 1924.
Árið 1911 fékk séra Þorsteinn veitingu
fyrir Grundarþingum í Eyjafirði og þjón-
aði þeim til ársins 1919.
Þá sótti hann um Mosfell í Grímsnesi,
og þjónaði því til 1921, er hann að aflok-
inni glæsilegri kosningu fékk veitingu fyr-
ir Garðaprestakalli á Akranesi. Því þjón-
aði hann til ársins 1946, er hann sökum
vanheilsu varð að segja af sér prestskap.
Eftir 37 ára margháttað starf, í þjónustu
kirkjunnar, varð hann að láta af embætti
löngu fyrir tímann, því hróður hans sem
klerks og kennimanns fór raunverulega
alltaf vaxandi.
Auk prestskaparins var séra Þorsteinn
kvaddur til að gegna embætti kirkju og
kennslumálaráðherra árin 1932—’34- Al-
þingismaður frá 1933 í tvö kjörtímabil.
Og prófastur í Borgarfjarðarprófastdæmi
Séra Þorsteínn Bríem, prófastur
MINNING
124
A K R A N E S