Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1893, Blaðsíða 54

töldu vissan vott þess at) land væri nærri, og urbu háset-
arnir þá loks hinir glöfiustu.
11. Oktober kl. 10 um kvöldiÖ sá Kolumbus fyrst
Ijós brenna í vestri og kl. 2 um nóttina sáu hásetarnir á
»Pinta« fyrst land nál. 2 mílur vegar í burtu, og hjeldu
þeir skipunum aö landi þegar dagabi. Voru þeir þá
komnir ab eyju einni mikilli, var þar láglendi, skógur
mikill og Iandib hib björgulegasta. Sáu þeir menn nakta
koma fram undan trjánum og þustu þeir ni&ur ab strönd-
inni og Ijetu á sjer sjá ab þeim þóttu þessir nýju komu-
menn næsta kynlegir gestir. Ljet Kolumbus setja fram
bátana og hjelt til lands mef) mönnum sínum; var hann
klæddur í dýrindis skarlatsskykkju og hjelt á merki Ka-
stilíu og Leons; var grænn kross í því mifju, en stafirnir
F og I (Ferdinand og ísabella) sinn hvoru megin, en fyrir
ofan bókstafina sáust kórónur ofnar; urfrn landsmenn
hræddir vib þessa sjón og lögbu á flótta á land upp, en
Kolumbus steig á land, fjell á knje, kyssti jörbinni og
gjörbi bæn sína; lýsti hann yfir því, af> eyjan væri eign
konungs síns og drottningar. Landsmenn nefndu eyjuna
Magnayana (Guanahani), en Kolurabus gaf henni nafnib
San Salvador (frelsaraey). Hásetar hans og fjelagar
skipufiu hring um hann meö hinum mesta fögnuöi, og
þeir sem veriö höfbu óþjálastir köstubu sjer til fóta hon-
um og bábu hann fyrirgefningar. En eyjarskeggjum varb
þó ennþá meira um vibburb þenna. þegar þeir sáu skipin
sigla ab landi, höfbu þeir haldib, ab þau væru sjóskrímsli
nokkur afarmikil, er komin væru neban af hafsbotni, og
hugbu þeir seglin vera vængi skrímslanna, en er þeir sáu
bátana halda tíl lands urbu þeir óttaslegnir og flýbu. En
þegar óttinn rann af þeim, er þeir sáu mennina standa
skammt frá sjer klædda í stál og litklæbi, þá hlupu þeir
ab þeim, köstuÖu sjer til jarbar og tilbáÖu þá sem gubi.
Eyjarskeggjar voru móleitir á hörund og *vel limabir,
höfbu hár mikib og úfib, hátt enni og voru eygbir vel,
en hörund sitt höfbu þeir litib á ýmsa vegu. Trjespjót
höfbu þeir ab vopnum og var oddurinn úr beini eba
steini. Eld gjöröu þeir á þann hátt, ab þeir neru sam-
an viöarkubbum. Járn þekktu þeir ekki, en dýran
málm höfÖu þeir og steyptu hann á ýmsan hátt. þeir
(se)