Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.2004, Page 12

Thor bíður
teiknaranna
FYRIR - EFTIR
Sjon talar sjalfur fyrir
brjálæöinginn Dr. Artmann
íslensk framleiðsla
á teiknimyndum var
óhugsandi þar til
Caoz afsannaði það
með Litlu lirfunni
Ijótu, Nú heldur
Caoz-gengið áfram
á sömu braut, vinna
við Önnu og
skapsveiflurnar er í
fullum gangi og
þegar henni er lokið
tekur við stórvirkið
Thor, í fullri lengd.
Þessa dagana situr hóp-
ur teiknara sveittur
við tölviu-nar sínar í
húsakynnum Caoz á
Ægisgötu. Lokaáfangi
framleiðslu teiknimyndarinnar
Anna og skapsveiflurnar er nú að
hefjast.
„Við steöium á að frumsýna
hana með vorinu,“ segir Hilmar
Sigurðsson framleiðandi. „Það er
búið að taka upp raddir og sögu-
borðið er tilbúið. Nú er komið að
því að búa til módel í tölvunum og
öðrum tæknilegum hlutum.“
Anna og skapsveiflurnar er væntanleg
í kvikmyndahús með vorinu.
Brodsky-kvartett leitaði á náðir
Sjóns til að búa til „tímalausa
sögu“. Óskarsverðlaunatónskáldið
Julian Nott samdi verkið og Sjón
las söguna með tónlistarmönnun-
um á allmörgum tónleikum, þ. á
m. í Borgarleikhúsinu á listahátíð
í vor. Caoz greip hugmyndina og
að aðlaga og spila tónlistina fyrir
teiknimyndina.
Freyja, Hel og Hilmar Örn
Þegar Anna verður fullbúin tek-
ur enn metnaðarfyllra verkefni við
hjá Caoz, teiknimynd í fullri lengd
um þrumuguðinn Þór og för hans
Hver leikur gotharann?
Raddirnar sem Caoz fékk til liðs
við sig eru ekki minniháttar.
Björk leikur aðalhlutverkið, in-
dælu stúlkuna önnu sem á einni
nóttu breytist í uppstökkan ung-.
ling. Terry Jones úr Monty Python
er sögumaður. Damon Albarn leik-
ur föður Önnu, sem er búinn að
gleyma þvi hvernig hann var sjálf-
ur sem unglingur og höfundurinn
Sjón er Dr. Artmann, brjálaður
vísindamaður sem sérhæfir sig í
vandræðaunglingum. Aðrar per-
sónur myndarinnar eru móðir
Önnu, bróðir hennar og framtíðar-
kærastinn, Pétur gothari. „Við gef-
um ekki upp hverjir leika þær per-
sónur. Verðum að eiga einhver
tromp eftir," segir Hilmar.
Sagan varð til þegar hinn virti
Gunnar Karlsson, sem á einnig
heiðurinn af Litlu lirfunni, hann-
aði myndrænu hliðina. Kvartett-
inn og Nott voru síðan fengin til
tónlistin er í höndum viðeigandi
aðila, allsherjargoðans Hilmars
Arnar Hilmarssonar. Gunnar
Karlsson er sem fyrr ábyrgur fyrir
myndrænu hliðinni en ekki er
ákveðið hver leikstýrir.
„Það eru algjörir snillingar
hérna en þetta er flókið ferli,
flóknara en að búa til leikna kvik-
mynd,“ segir Hilmar. Það eru því
nokkur ár í að Þór komi fyrir
augu okkar.
til Þryms að ná í hamarinn sinn.
Caoz breytir sögu Snorra Sturlu-
sonar örlítið, Freyja slæst í for með
þeim Þór og Loka og seinna kemur
í ljós að Hel er aðalógn sögimnar.
Sjón leiðir handritaskrifin og
Næsta verkefni Caoz er
Thor. Jafnvel er búist við að
myndin veröi dýrust ís-
lenskra hingaö til, kosti
tæpa tvo milljarða króna.
f Ó k U S 22. október 2004
lceland Yard
svo átti löggan að reyna að ná
bófanum í átta leikjum eða svo.
Einhverra hluta vegna vildi mað-
ur alltaf vera bófinn. Vera á flótta
undan réttvísinni, snúa á lögg-
una, komast undan og vinna spil-
ið. Og ennþá eimir af þessari
hugsun hjá manni í dag. Væri
það til dæmis ekki skemmtilegra
(og réttlátara jafnvel) ef ríkið
gæfi manni viö tvítugsaldurinn,
nokkra flugmiða, lestarmiða, pen-
ing og síðan svolítið forskot áður
en útsendari ríkisins hæfi eftir-
för. Og svo ef útsendarinn næði
manni á innan við, segjum átta
mánuðum, yrði maður skyldaður
til að búa á íslandi; En annars -
annars fengi maður ævilangan
lífeyri í öðru landi, sunnar, þar
sem fuglarnir hætta aldrei að
syngja á laufguðum greinum
trjánna sem á heitum dögiun,
varpa svölum skuggum á brúna
fótleggi, klædda litríkum mini-
pilsum?
Höskuldur Ólafsson
Það gerist í hvert skipti sem
hitinn fer niður fyrir frostmark
og vindhraðinn yfir 20 metra á
sekúndu að
ég spyr sjálf-
an mig,
hvern fjand-
ann ég sé aftur að gera á þessu
landi. Þannig er nefnilega mál
með vexti að ég bý hvorki yfir
miklu langlundargeði þegar nátt-
úruöflin eru annars vegar, né er
ég sérstaklega ævintýragjarn þeg-
ar kemur að líkamlegu erfiði,
eins og því að skafa af bílnum eða
ganga mót vindi. Mér leiðast
hvers kyns öfgar sem ekki eru
mínar eigin og finni ég fyrir því
að einhver er að hafa mig út í
eitthvað misjaftit, minnist ég
þessa máltækis: Varast skal hvert
þaö framtak, sem krefst fata-
skipta.
Ég er líklega ekki sá eini sem
spyr sig þessarar spumingar og
liklega er ég ekki sá eini sem
einnig verður svarafátt um leiö.
Þessi spuming er af þeim toga að
ekki er ætlast til að maður svari
henni. Það er eins og hún komi
frá þeim kimum sálarinnar þar
sem svörin hafa enga þýðingu og
í raun er hún til þess gerð að
hitastigið fellur um enn eitt stig-
ið á annars ísköldum októberdegi
þegar fuglasöngur er hvergi,
mini-pils eða lauf á trjánum.
Erfiðast af öllu er þó að sætta
sig við að við lifum á eyju. Eyju
sem er staðsett úti á reginhafi í
sundfæri við ekki nokkum skap-
aðan hlut. Þessi staðreynd kemur
liklega oftast upp í hugann þegar
fangar sleppa úr fangelsum á ís-
landi. „Hvert þykist hann ætla að
flýja?“ spyr maður sjálfan sig
furðu lostinn. „Ætlar hann að
fara huldu höfði úti á Gróttu
næstu þrjátíu árin eða kannski
bara safna yfirvaraskeggi og vona
eða að húka í marga daga í velt-
ingnum um borð í Norrænu. Ef
til vill skárra en að vera læstur á
bak við lás og slá - en samt hel-
víti hart fyrir fátæka námsmenn
eins og mig.
Scotland Yard, kallaðist borð-
spil sem ég spilaði þegar ég var
yngri. Glæpamaðurinn fékk svo-
lítið forskot, nokkra miða í neð-
anjarðarlest, strætó og leigubíl og
það besta.“ Það sem maður hugs-
ar yfirleitt ekki í sömu andrá, er
að maður er nú varla mikið hetur
af kominn. Við getum til dæmis
ekki ferðast til annars lands án
þess að leggja út himinháar fjár-
hæðir og viljum við flytja þangað,
gengur ekki að henda húslóðinni
upp á bílþakið og keyra yfir
landamærin. Nei. Það er annaö
hvort að leigja gám hjá Eimskipi