Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.2004, Qupperneq 18

18 LAUGARDAGUR 20. NOVEMBER 2004
Helgarblað DV
„Flestir mínir örlagastaðir tengjast
náttúrunni, þessi gerir það líka þótt
hann sé á höfuðborgarsvæðinu. Þessi
er vestur á Seltjarnarnesi, ljóskastara-
húsið. Steyptir veggir byggingar sem
Bretar reistu í síðari heimsstyrjöldinni
UJJM.U.tmuiU,l Sf
breski
herinn hefur sjálfsagt notað það til að
skima eftir óvinum á sundunum.
Þessi manngerða, grafíska og flotta
bygging stendur þarna innan um
náttúrulegt fjörugrjótið.
Ég bjó lengi í Danmörku og fannst
töluvert erfitt að flytja aftur heim fyrir
nokkrum árum. Einn vindasaman dag
í október var ég við það að guggna. Ég
gekk þá vestur á Nes, nam staðar við
þetta hús og fannst því líða eins og
mér. En það tók örlögum sínum,
veðrinu og hafinu, og bauð þeim eig-
inlega byrginn. Ég ákvað að gera eins
og hér er ég enn.“

Guja Dögg Hauksdóttir arkitekt.
DV-MYND F..OL
Gjafir handa sonum og dætrum lífsins
„Ég vaknaði klukkan fimm á
miðvikudagsmorgni og í tvo tíma
fór ég yfir nótur mínar og athuga-
semdir. Undanfarnar vikur hafa
verið ansi strembnar og mér vinn
mjög vel svona snemma á morgn-
ana þegar allt er rólegt og hljótt.
Svo lagði ég mig aftur og vaknaði
með syni mínum klukkan hálf tíu,
en það hefur ekki gerst lengi. Þegar
ég var búin að fá mér morgun-
hressinguna skundaði ég í bæinn
að útvega veigar fyrir fólkið mitt í
sýningunni og gjafir handa krökk-
unum fimm sem taka þátt í henni.
Ég keypti Spámanninn eftir Khalil
Gibran handa þeim, því þau eru
synir og dætur lífsins, ef ekki brúin
\ tilguðs.
Ég var komin niður í Þjóðleik-
hús um ellefu og þá tók við ýmis
konar tæknivinna með ljósamönn-
um og fleirum, við gengum frá öll-
um lausum endum áður en lokaæf-
ingin hófst klukkan tvö. Hún gekk
ljómandi vel og að henni lokinni
ræddum við máfin, gengum endan-
lega frá öllu.
Ég var komin heim upp úr fimm
og væn stúlka á heimiiinu kveikti á
kertum og lét renna í bað fýrir mig,
útbjó dekurstund fyrir mömmu sína.
Þá náði ég að slaka vel á áður en ég
rauk aftur af stað niður í leikhús.
Svona vinna er eins og að vera á
rússíbanaferðalagi, en eftir lokaæf-
inguna sá ég að ég þurfti ekki að hafa
áhyggjur. Rússíbaninn var á réttri
braut svo ég var full tilhlökkunar og
spennu. Sýningin tókst mjög vel,
verkin tvö eru nokkuð ólík, reyndar
svo ólflc að ég er hissa á því sjálf.
Bæði eru dansverk með
texta en annað er eigin-
lega farsi, töluvert ólflct
því sem ég hef áður gert.
Að sýningu lokinni buðu Svölu -
og Þjóðleikhúsið upp á veitingar
baksviðs en þaðan fór ég með leik-
myndahönnuði mínum, Rebekku
Ingimundardóttur, á kaffihús þar
sem við krúnkuðum aðeins um
næsta verkefni.
Ég kom heim um eitdeytið og
sofnaði ákaflega sæl og ánægð með
góðan dag.“
Auður Bjarnadóttir, danshöfundur og
leikstjórí lýsir frumsýningardegi.