Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.2004, Blaðsíða 22

22 LAUGARDAGUR 20. NÓVEMBER 2004
Helgarblað 3D
Fyrir viku stóð Tryggi Páll Friðriksson hjá Gallerí Fold með hamar í hönd í Súlnasalnum og sló fólki
málverk hægri og vinstri. Þetta merka fyrirbæri, málverkauppboðið, á sér langa sögu og nú binda menn
vonir við að fari að lifna yfir þeim viðskiptum eftir nokkra lægð. Nú er góður tími til að kaupa málverk.
Kjarval sleginn í Súlnasal a 1,6 milljonir krúna
„Við höfum verið með þessi upp-
boð um árabil. Nú er þetta orðið
þannig að ekki er pláss fyrir nema
um tvö uppboð á ári. Við höfðum
ekki haldið uppboð síðan í maí.
Þetta er skeMega erfiður markaður.
Hann er fárveikur eftir þessi fölsun-
armál og þá umfjöllun alla,“ segir
Tryggvi Páll Friðriksson á Gallerí
Fold sem er sá eini sem gengst fyrir
málverkauppboðum á íslandi.
Tryggvi tekur undir það að ekki tjói
að leggjast niður með lappirnar upp
í loft enda um stórmerkilegt fyrir-
bæri að ræða sem á sér menningar-
legar rætur í Reykjavík. Og dýrasta
myndin á uppboðinu var slegin á 1,6
milljónir en þar var um að ræða
Kjarvalsverk.
Á sunnudaginn fyrir viku var mál-
verkauppboð í Súlnasalnum og var það
hátíðleg stund fyrir marga.
„Já, kannski fullhátíðleg fyrir mig.
En þama situr fólk við borð sem er ára-
tuga tradisjón eða allt síðan sá frægi
uppboðshaldari Siggi Ben var og hét.
Síðan hefur Guðmundur Axelsson á
Klausturhólum staðið fyrir uppboðum
sem og Gallerí Borg. En menn hafa sem
sagt setið í kringum borð og alltaf er
þetta haldið á sunnudagskvöldum,"
segir Tryggvi.
Uppboð í ákaflega föstum
skorðum
Stranglega bannað er að mynda á
staðnum en þama em jafnan mættir
þeir sem tilheyra borgarastéttinni, fá
sér kaffi og kom'ak og njóta stundarinn-
ar.
„Þetta em svona 200 til 250 manns
sem mætir. Sumir koma alltaf og em
bara að skemmta sér. En þetta er ekki
eins og menn þekkja úr bíómyndum
þar sem menn sitja í röð og einbeita sér
alfarið að því að bjóða í listmunina."
Tryggvi og hans fólk hjá Fold gerði
fyrir einu eða tveimur ámm könnun
meðal þeirra sem sækja málverkaupp-
boð og báðum þá að fylla út í ýmsa
möguleika sem lutu að hugsanlegu
breyttu fyrirkomulagi. Það kom í ljós að
enginn vildi breyta neinu og þar við sat.
„Já, ég hefði viljað halda þetta kannski
klukkan tvö á sunnudögum eða jafnvel
á fimmtudagskvöldum en enginn vildi
hrófla við þessu fyrirkomulagi."
Sömu andlitin ár eftir ár
Að sögn uppboðshaldarans Tryggva
em þetta miidð til sömu andlifin sem
koma en það var árið 1997 sem Tryggvi
hóf að gangast fyrir því að boðin væm
upp málverk. Þá vom uppboðin allt að
fjómm sinnum á ári og með áttatíu
númemm. „Þetta gat verið skelfilegt.
Gat staðið frá átta til ellefu, jafnvel
lengur, og menn tóku sér góðan tíma í
að bjóða í jafnvel þó verkin kostuðu
nánast ekki neitt. Ég hef kynnst þessu í
Danmörku og þar gengur þetta miklu
hraðar fyrir sig. Við höfum reynt að
stytta þennan tíma og nú er bara ætluð
um mínúta á verk. Við höfum fjölgað
verkum um helming og þetta hefur
klárast á þremur fi'mum. Já, það hefur
líkað ágætlega enda betri rythmi í
þessu en var. Og fólk getur gengið út frá
því nokkum veginn sem vísu að mynd-
in verði slegin. Þetta er allt að færast til
betri vegar.“
Málverk slegin undir matsverði
Þegar uppboðsskráin og niður-
stöðurnar eru skoðaðar kemur í ljós
að myndirnar eru oftast slegnar á
verði sem liggur verulega undir mats-
verði. Einkum á þetta við um ódýrari
verkin en það liggur líklega í því að
takmörk eru fyrir því hversu lágt er
hægt að verðleggja verk þannig að
það sé ekki beinlínis móðgandi fyrir
viðkomandi listamann. Þannig að hér
er kannski ekki alveg um raunsætt
mat að ræða. Tryggvi Páll segir þó þá
viðleitni ríkjandi að mat verkanna sé í
samræmi við markaðsverð hverju
sinni.
„Þetta er ekkert séríslenskt fyrir-
bæri. Við fengum ekki mörg dýr verk að
þessu sinni til að bjóða. Dýrasta mynd-
in var slegin á 1,6 milljónir - mjög fi'nt
verk. Matsverðið var tvær milljónir. Svo
var þama Jóhann Briem sem metinn
var á 900 þúsund krónur að milljón og
hann fór á 720 þúsund með gjöldum."
Nokkuð er um að menn dragi verk
sín til baka fáist ekki viðunandi verð.
Tryggvi Páll hefur að vonum reynt að
berjast gegn þeirri þróun. „Það er algjör
Oft er um erfðagripi
að ræða og menn eru
ekki tilbúnir að aug-
lýsa að þeir séu að
selja slíka muni.
Málverkauppboð Þessi mynd afmál-
verkauppboði er ekki lýsandi fyrir hvernig
kaupin gerast I Súlnasalnum. Þar sitja brodd-
borgarar og eiga góða stund með kaffi og
konlak - þetta er menningarviðburður og
hátíðleg stund I augum margra.
DV-mynd Vilhelm
regla að verk sem em undir 50 þúsund
krónum séu slegin. En svo er þetta vita-
skuld samkomulagsatriði við eigendur.
Við getum ekki selt dýr verk langt und-
ir markaðsvirði. Við getum gefið okkur
það að slík verk hangi ekki lengi í sölu-
sal okkar í Galleríinu áður en þau selj-
ast á góðu verði."
Viðkvæm viðskipti
Tryggvi Páll segir að nokkuð rennsli
sé á verkum í galleríinu sínu og hann
telur ljóst að nú sé góður fi'mi til að
kaupa málverk. Næsta uppboð verður
líklega ekki fyrr en í apríl. Allur gangur
er á því hvemig verk berast á uppboð.
„Fólk úti í bæ setur sig í samband og er
að losa sig við eitthvað sem það ekki
hefur lengur pláss fyrir. Svo er einn og
einn sem er að losa peninga."
Og auðvitað hlýtur það að teljast eð-
lilegt ef lifið er til þess að málverk em
fjárfestingarkostur. Þó er það svo að
þessi viðskipti geta verið ótrúlega við-
kvæm. Og aldrei er það svo að nöfn
seljenda séu gefin upp nema þá bara til
uppboðshaldarans sjálfs og svo þess
sem kaupir.
„Oft er um erfðagripi að ræða og
menn em ekki tilbúnir að auglýsa að
þeir séu að selja slíka muni. Og fólki
þykir oft vænt um málverkin sín og það
ber að taka tillit til þess."
jakob@dv.is

Jarrahúsgögnin frá Suður-Afríku eru safngripir. Borð í
öllum stærðum, stólar og margtfleira. Sérsmíði og pantanir.
Opiðfrá 12:00-18:00 virka daga og 12:00-16:00 laugardaga.